Ευεργετική η ασπιρίνη στους ασθενείς με έμφραγμα  [μελέτη]

Οι άνθρωποι που έχουν επιβιώσει από καρδιακή προσβολή θα πρέπει να λαμβάνουν χαμηλή δόση ακετυλοσαλικυλικού οξέος (ασπιρίνη) για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εάν σταματήσουν να χρησιμοποιούν το φάρμακο για την πρόληψη των θρόμβων στο αίμα, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο νέου εμφράγματος, εγκεφαλικού επεισοδίου και θνησιμότητας για πολλά χρόνια. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας δανικής μελέτης.

Τα αποτελέσματα της μελέτης θα παρουσιαστούν τις επόμενες ημέρες στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας (ESC) στο Άμστερνταμ. Η επιστημονική εκδήλωση (25 έως 28 Αυγούστου) είναι ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά συνέδρια παγκοσμίως. Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας είναι ο Αυστριακός καρδιολόγος, Franz Weidinger.

Το ιστορικό της επιστημονικής μελέτης με την αξιολόγηση δεδομένων από 40.114 ασθενείς: Η ασπιρίνη - σε δόσεις 50 ή εκατό χιλιοστογραμμάρια ημερησίως - αποτελεί εδώ και 40 χρόνια μία από τις σημαντικότερες δραστικές ουσίες στη λεγόμενη δευτερογενή πρόληψη των καρδιακών προσβολών.

Το ακετυλοσαλικυλικό οξύ, το οποίο έχει ιστορία πολύ μεγαλύτερη των εκατό ετών, δρα επίσης ως αναστολέας της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων, που εμποδίζει την εμφάνιση θρόμβων αίματος, αιτία των καρδιακών προσβολών ή των ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων.

Ενώ η σημασία της περιορίζεται ολοένα και περισσότερο στην αρχική πρόληψη τέτοιων οξέων καρδιαγγειακών επεισοδίων, η αξία της στην πρόληψη περαιτέρω εμφραγμάτων ή εγκεφαλικών επεισοδίων είναι πολύ καλά τεκμηριωμένη.

Όμως δεν λαμβάνουν όλοι οι ασθενείς το φάρμακο για πολλά χρόνια. Η Anna Kristensen από το νοσοκομείο Bispebjerg και Frederiksberg στη Δανία και οι συν-συγγραφείς της ανέλυσαν στοιχεία από 40.114 ασθενείς με καρδιακή προσβολή από το 2004 έως το 2017.

Στη Δανία, τα δεδομένα των μητρώων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανίχνευση της χρήσης φαρμάκων χωρίς κενά. Όλα τα άτομα ήταν ηλικίας άνω των 40 ετών, είχαν λάβει διαστολή με μπαλόνι μέσω καθετήρα και ένα στεντ για να διατηρηθεί το προσβεβλημένο στεφανιαίο αγγείο ανοιχτό μετά το καρδιακό επεισόδιο. Έλαβαν ασπιρίνη για τον πρώτο χρόνο μετά το συμβάν. Η συνεχής δευτερογενής πρόληψη ήταν 80% ή υψηλότερη με συνεχή χρήση.

Συνολικά, η συχνότητα χρήσης μειώθηκε σταθερά με την πάροδο του χρόνου: Μετά από δύο χρόνια ήταν 90%, μετά από έξι χρόνια 82% και μετά από οκτώ χρόνια 81%. Το κύριο αποτέλεσμα, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Καρδιολογική Εταιρεία: "Σε σύγκριση με τους ασθενείς που χρησιμοποιούσαν ασπιρίνη, όσοι δεν τηρούσαν τη θεραπεία είχαν 29% υψηλότερο κίνδυνο καρδιακής προσβολής, εγκεφαλικού επεισοδίου ή θανάτου μετά από δύο χρόνια, 40% υψηλότερο κίνδυνο μετά από τέσσερα χρόνια, 31% υψηλότερο κίνδυνο μετά από έξι χρόνια και 20% υψηλότερο κίνδυνο τέτοιων οξέων συμβάντων μετά από οκτώ χρόνια".

Η επιδημιολογική μελέτη υποδεικνύει με τον τρόπο αυτό μια διαρκή καλή επίδραση της ασπιρίνης σε ασθενείς που έχουν υποστεί έμφραγμα. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να διευκρινίσει γιατί οι ασθενείς αυτοί σταμάτησαν να παίρνουν το φάρμακο.  Οι παρενέργειες θα μπορούσαν να έχουν παίξει κάποιο ρόλο εδώ. Η επήρεια επίσης σε άλλα φάρμακα που αναστέλλουν τη δημιουργία θρόμβων στο αίμα είναι επίσης πιθανή.