Οι 9 πληγές του βρετανικού ΕΣΥ και η "ντροπή" με την 24ωρη αναμονή στα επείγοντα

Κλείνοντας 75 χρόνια ζωής, το βρετανικό σύστημα Υγείας (NHS) παρουσιάζει δραματικές ελλείψεις και προβλήματα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Βασιλικού Κολλεγίου Επείγουσας Ιατρικής (RCEM), σχεδόν 400.000 ασθενείς περίμεναν πέρυσι ένα ολόκληρο 24ωρο ή και περισσότερο στα "επείγοντα" νοσοκομείων.

Σύμφωνα με τους υπεύθυνους του Κολλεγίου, πρόκειται για "εθνική ντροπή", η οποία αφορά κυρίως ηλικιωμένους και ευάλωτους και ενδέχεται να παρουσιαστεί και φέτος. Προειδοποιούν, δε, πως "υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα, σύμφωνα με τα οποία ασθενείς που περιμένουν για περισσότερες από έξι ώρες, αντιμετωπίζουν αυξημένη θνητότητα".

Η Βρετανική Ιατρική Ένωση εκτιμά πως το NHS βιώνει μία από τις πιο σοβαρές πιέσεις στην 75χρονη ιστορία του. Όπως επισημαίνεται σε σχετική έκθεση, η πανδημία ήταν η κορυφή του παγόβουνου και το σύστημα Υγείας αντιμετωπίζει χρόνια προβλήματα σχεδιασμού και έλλειψης πόρων. Μεταξύ των βασικών προβλημάτων περιλαμβάνονται τα εξής:

1. Χρόνια υποστελέχωση: Οι ελλείψεις προσωπικού αυξάνονται στο NHS εδώ και χρόνια. Αυτό οφείλεται στον ανεπαρκή σχεδιασμό του εργατικού δυναμικού και στην έλλειψη λογοδοσίας της κυβέρνησης - συμπεριλαμβανομένης της ανεπαρκούς χρηματοδότησης και υποδομής για την εκπαίδευση αρκετών νέων γιατρών.
2. Έλλειψη κινήτρων: Η χρόνια υποστελέχωση, ο αυξανόμενος φόρτος εργασίας και η γραφειοκρατία έχουν καταστήσει το NHS έναν διάτρητο σύστημα, με πολλούς γιατρούς να θέλουν να αποχωρήσουν. Μελέτη της Βρετανικής Ιατρικής Ένωσης έχει δείξει πως το 43% των ερωτηθέντων συμφωνούν με τη δήλωση "σκοπεύω να συνταξιοδοτηθώ πρόωρα" και το 50% με τη δήλωση "σκοπεύω να εργαστώ λιγότερες ώρες μετά την πανδημία".
3. Αυξημένος φόρτος: Η παροχή φροντίδας εν μέσω επίμονων ελλείψεων, δημιουργεί ένα περιβάλλον χρόνιου στρες. Η σωματική και συναισθηματική επιβάρυνση αυξάνει το στρες, την κόπωση, την εξουθένωση και την ηθική βλάβη, υποβαθμίζοντας την ψυχική υγεία και την ευεξία.
4. Εντεινόμενη πίεση: η Γενική Ιατρική είναι στην πρώτη γραμμή της διαχείρισης των αναγκών του γηράσκοντος και αυξανόμενου πληθυσμού. Η στασιμότητα στον αριθμό των γενικών γιατρών, είχε ως αποτέλεσμα ο μέσος αριθμός ασθενών ανά γιατρό να έχει αυξηθεί κατά 15% από το 2015. Αυτό επιβαρύνει όλο και περισσότερο τους ίδιους και το λοιπό ιατρικό προσωπικό.
5. Ανεπαρκής χρηματοδότηση: Οι πρόσφατες ενέσεις χρηματοδότησης που ανακοινώθηκαν ως μέρος του φθινοπωρινού προϋπολογισμού και της αναθεώρησης των δαπανών δεν καλύπτουν την κάτω του μέσου όρου αύξηση του προϋπολογισμού για την Υγεία τα τελευταία χρόνια. Η πρόσθετη χρηματοδότηση για την αντιμετώπιση της CoViD δεν ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες του NHS.
6. Ανεπαρκείς χώροι: Μετά από χρόνια ανεπαρκών επενδύσεων κεφαλαίου, τμήματα των ακινήτων του NHS είναι όλο και πιο ακατάλληλα. Το κόστος επαναφοράς τους στην κατάλληλη κατάσταση λειτουργίας (γνωστό ως ανεκτέλεστο κόστος συντήρησης) αυξάνεται κάθε χρόνο. Οι χώροι είναι ανεπαρκείς ακόμη και για την εκπαίδευση νέων γιατρών και εμποδίζουν το προσωπικό να παρέχει τη φροντίδα που θα ήθελε.
7. Ελλείμματα στην πληροφορική: Οι ανεπαρκείς παροχές πληροφορικής προκαλούν καθυστερήσεις και μειώνουν τον πολύτιμο χρόνο του προσωπικού. Η έλλειψη διαλειτουργικότητας για την κοινή χρήση αρχείων ασθενών, δημιουργούν μπλοκαρίσματα και επικάλυψη εργασιών μεταξύ τμημάτων του συστήματος.
8. Αριθμός κλινών: Ο αριθμός των κλινών για γενικά και οξέα περιστατικά μειώνεται ραγδαία από το 2010. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει τώρα ένα από τα χαμηλότερα κατά κεφαλήν κρεβάτια στην Ευρώπη, ενώ ελλείψεις υπάρχουν και στις ΜΕΘ.
9. Λίστες αναμονής: Η ζήτηση για νοσοκομειακή περίθαλψη ξεπέρασε την ικανότητα ακόμη και πριν από την πανδημία. Τα τελευταία χρόνια, οι ασθενείς περιμένουν περισσότερο για επείγουσα και θεραπεία ρουτίνας, καθώς και για θεραπεία καρκίνου.

Επιδείνωση από την CoViD

Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της Βρετανικής Ιατρικής Ένωσης, οι ιατρικές υπηρεσίες ήταν στην πρώτη γραμμή κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Το άγχος και ο φόρτος εργασίας αυξήθηκε, λόγω της έλλειψης ανάπτυξης του εργατικού δυναμικού των γενικών ιατρών.

Η πανδημία απαιτούσε ανακατανομή των πόρων, ώστε να είναι διαθέσιμη η κρίσιμη φροντίδα για τους ασθενείς με CoViD. Αυτό όχι μόνο συνέβαλε στη μεγάλη καθυστέρηση που πρέπει τώρα να αντιμετωπίσει το NHS, αλλά έχει επίσης επηρεάσει τους κατώτερους γιατρούς, πολλοί από τους οποίους έχουν αντιμετωπίσει σημαντικά προβλήματα στην εκπαίδευσή τους.

Τα υποχρεωτικά μέτρα ελέγχου των λοιμώξεων έθεσαν όρια στον αριθμό των ασθενών που μπορούσαν να εξυπηρετηθούν. Αυτό υπογράμμισε την ανάγκη για επένδυση σε χρηματοδότηση κεφαλαίου, ώστε να αναδιαρθρωθούν τα παλαιά κτίρια και ο εξοπλισμός.

Η χρήση της ικανότητας του ιδιωτικού τομέα είναι ένα από τα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την περίθαλψη.

Ο βαθμός στον οποίο το NHS μπορεί να αγοράζει νοσηλείες ρουτίνας στο μέλλον παραμένει ασαφής, αλλά όλο και περισσότεροι ασθενείς επιλέγουν να πληρώσουν από την τσέπη τους νοσηλεία στον ιδιωτικό τομέα, λόγω περιορισμένης πρόσβασης στο NHS.