Αυξημένος o καρδιακός κίνδυνος με την ψωρίαση [μελέτη]

Ιταλοί επιστήμονες εντόπισαν τώρα μια δυσλειτουργία των μικρών αιμοφόρων αγγείων της καρδιάς ως πιθανή αιτία στους ασθενείς με ψωρίαση.

Η ψωρίαση θεωρείται πρόσθετος παράγοντας κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών προσβολών και των εγκεφαλικών επεισοδίων, εδώ και περίπου 20 χρόνια.

Ήδη από το 2006, οι επιστήμονες έδειξαν ότι οι ασθενείς με ψωρίαση διέτρεχαν έως και τρεις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο από τα άτομα χωρίς ψωρίαση.

Το 2020, μια σουηδική μελέτη έδειξε ότι τα άτομα με σοβαρή ψωρίαση είχαν 73% περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από υψηλή αρτηριακή πίεση, σχεδόν 60% περισσότερες πιθανότητες να έχουν υψηλά επίπεδα λιπιδίων στο αίμα (χοληστερόλη) και 2,25 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαβήτη.

Ο κίνδυνος καρδιακών παθήσεων έχει συνδεθεί ιδιαίτερα με την αθηροσκλήρωση, η οποία εμφανίζεται πιο γρήγορα λόγω των φλεγμονωδών διεργασιών. Η ψωρίαση είναι επομένως παρόμοια με τις ρευματικές παθήσεις. Περίπου το ένα τρίτο των πασχόντων αναπτύσσει επίσης φλεγμονή των αρθρώσεων (ψωριασική αρθρίτιδα).

Ο Stefano Paserico από το Τμήμα Δερματολογίας του Πανεπιστημίου της Πάντοβα στην Ιταλία και οι συν-συγγραφείς μελέτης έδειξαν τώρα στο "Journal of Investigative Dermatology"  ότι ο κίνδυνος για την καρδιά στους ασθενείς με ψωρίαση δεν είναι προφανώς μόνο αυξημένος μέσω της αγγειακής ασβεστοποίησης, αλλά ότι οι διαταραχές εμφανίζονται και στα μικρά αγγεία του οργάνου χωρίς αθηροσκλήρωση.

Οι ειδικοί μιλούν για μια "στεφανιαία μικροαγγειακή δυσλειτουργία". Μια τέτοια δυσλειτουργία οδηγεί σε μείωση της ικανότητας των αιμοφόρων αγγείων της καρδιάς να διαστέλλονται κατάλληλα ως απάντηση στην αυξημένη ζήτηση οξυγόνου.

Σε υγιή άτομα, αυτή η "στεφανιαία εφεδρεία ροής" μπορεί να παρέχει τρεις έως έξι φορές μεγαλύτερη ροή αίματος κατά τη διάρκεια της άσκησης σε σύγκριση με την ηρεμία. Εάν η ροή περιορίζεται σε λιγότερο από δυόμισι φορές αυτή την ποσότητα, υπάρχει είτε σοβαρή στεφανιαία νόσος είτε δυσλειτουργία των μικρών αγγείων του οργάνου.

Οι Ιταλοί επιστήμονες εξέτασαν 448 ασθενείς (μέση ηλικία λίγο κάτω από 46 έτη) με σοβαρή ψωρίαση (διάρκεια περίπου 15 ετών). Καθώς το υπερηχογράφημα αποκάλυπτε μειωμένο απόθεμα ροής στις στεφανιαίες αρτηρίες (λιγότερο από 2,5 φορές), οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε αγγειογραφία των στεφανιαίων αγγείων με αξονική τομογραφία. Όμως καμία από αυτές τις εξετάσεις δεν έδειξε στένωση των στεφανιαίων αγγείων.

Αυτό έδειξε ότι οι ασθενείς με σοβαρή ψωρίαση είχαν επίσης διαταραχή της λειτουργίας των μικρών καρδιακών αγγείων: το 31,5% των ατόμων είχαν μια τέτοια "στεφανιαία μικροαγγειακή δυσλειτουργία".

Με κάθε βαθμό περισσότερο στην κλίμακα μέτρησης της σοβαρότητας της δερματικής νόσου (βαθμολογία PASI), η συχνότητα αυτής της επιπλοκής της ψωρίασης, όσον αφορά την καρδιά, αυξανόταν κατά 5,5%. Με κάθε έτος διάρκειας της νόσου της ψωρίασης, η συχνότητα αυξανόταν κατά 4,6%.

"Αυτό παρέχει ενδείξεις ότι η συστηματική φλεγμονή (στην ψωρίαση- σημ.) παίζει ρόλο εδώ", έγραψαν οι επιστήμονες.

Αυτό μοιάζει πολύ με τη χρόνια πολυαρθρίτιδα και άλλες χρόνιες φλεγμονώδεις νόσους. Θα πρέπει επίσης να αναζητά κανείς ενδείξεις καρδιακού κινδύνου σε ασθενείς με σοβαρή ψωρίαση.

Άλλωστε, το 21% των ατόμων που πάσχουν από ψωρίαση και μειωμένη λειτουργία των καρδιακών αγγείων θα αναπτύξουν και οξεία καρδιαγγειακή νόσο (έμφραγμα, εγκεφαλικό επεισόδιο) στην πορεία του χρόνου.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό θα πρέπει να έχει συνέπειες και για την ίδια τη θεραπεία της ψωρίασης. Μια εξαιρετικά αποτελεσματική θεραπεία της δερματικής νόσου θα πρέπει να οδηγεί δηλαδή σε ανάκτηση της λειτουργίας των καρδιακών αγγείων, έγραψαν οι συγγραφείς.

Αυτό έχει ήδη αποδειχθεί αρκετές φορές με τη χρήση ορισμένων βιοτεχνολογικών φαρμάκων.

Πηγές:
Journal of Investigative Dermatology