Κρεσομυκίνη: Nέο αποτελεσματικό αντιβιοτικό κατά των πολυανθεκτικών βακτηρίων

Αμερικανοί ερευνητές συνέθεσαν ένα νέο αντιβιοτικό που ξεπερνά τους μηχανισμούς αντοχής πολλών βακτηρίων, συμπεριλαμβανομένων των μικροβίων ESKAPE, τα οποία ευθύνονται για τις δύσκολα αντιμετωπίσιμες νοσοκομειακές λοιμώξεις

Οι ερευνητές παρουσιάζουν ελπιδοφόρα αποτελέσματα από in vitro δοκιμές και in vivo πειράματα στο περιοδικό "Science". Οι κλινικές μελέτες εκκρεμούν ακόμη.

Καθώς τα ριβοσώματα, συντηρημένες μοριακές μηχανές που είναι υπεύθυνες για τη βιοσύνθεση των πρωτεϊνών σε όλα τα ζωντανά κύτταρα, διαφέρουν πολύ από τα βακτήρια και τα ανθρώπινα κύτταρα, αποτελούν συχνό στόχο για τα αντιβιοτικά.

Σε αυτά περιλαμβάνονται μακρολίδες όπως η ερυθρομυκίνη ή η κλαριθρομυκίνη, όλες οι τετρακυκλίνες, οι λινκοσαμίδες όπως η κλινδαμυκίνη και επίσης η χλωραμφενικόλη.

Αυτά τα αντιβιοτικά επηρεάζονται τώρα συχνά από την ανθεκτικότητα που προκύπτει από αλλαγές στη δομή των βακτηριακών ριβοσωμάτων. Πολλά βακτήρια διαθέτουν ένζυμα που συνδέουν υπολείμματα μεθυλίου στις θέσεις πρόσδεσης των ριβοσωμάτων, καθιστώντας τις απρόσιτες στα αντιβιοτικά.

Τα εργαστήρια σε όλο τον κόσμο εργάζονται για την εξουδετέρωση αυτής της αντοχής.

Μια ομάδα με επικεφαλής τον Andrew Myers από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ στο Κέιμπριτζ/Μασαχουσέτης και τον Yury Polikanov από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο ακολουθεί τη στρατηγική της ενίσχυσης της πρόσδεσης των αντιβιοτικών στα βακτηριακά ριβοσώματα.

Το αποτέλεσμα είναι η κρεσομυκίνη, ένα πλήρως συνθετικό αντιβιοτικό που δεσμεύεται ισχυρά στα ριβοσώματα και δεν μπορεί να εμποδιστεί από μεθυλικές ομάδες.

Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών δοκιμών και των προκλινικών πειραμάτων μέχρι σήμερα είναι ελπιδοφόρα.

Η κρεσομυκίνη ανέστειλε την ανάπτυξη θετικών κατά Gram και αρνητικών κατά Gram βακτηρίων, συμπεριλαμβανομένης της ομάδας των μικροβίων ESKAPE (Enterococcus faecium, Staphylococcus aureus, Klebsiella pneumoniae, Acinetobacter baumannii, Pseudomonas aeruginosa και Enterobacter species), τα οποία είναι συχνά πολυανθεκτικά και υπεύθυνα για πολλές νοσοκομειακές λοιμώξεις.

Η κρεσομυκίνη στμάτησε την ανάπτυξη κλινικών απομονώσεων από ασθενείς στους οποίους είχαν αποτύχει άλλα αντιβιοτικά.

Παρουσίασε επίσης χαμηλή κυτταροτοξικότητα σε δοκιμές in vitro και δεν προκάλεσε βλάβη στα ερυθροκύτταρα ή στα μιτοχόνδρια.

Ο χρόνος ημιζωής σε καλλιεργημένα ηπατοκύτταρα ήταν σημαντικά μεγαλύτερος από ό,τι με την κλινδαμυκίνη.

Τα αποτελέσματα θέτουν έτσι τις βάσεις για τις πρώτες κλινικές δοκιμές, οι οποίες έχουν ήδη προγραμματιστεί.

Πηγές:
Science