Οι παράγοντες που "ενοχοποιούνται" για την πιο συχνή μορφή γλαυκώματος

Ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου για το πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας (POAG), το οποίο είναι μακράν η συχνότερη μορφή γλαυκώματος στην Ευρώπη, είναι η αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση.
Άλλοι παράγοντες κινδύνου, όπως η διατροφή, η ηλικία και οι ψυχοκοινωνικές παράμετροι, συζητούνται επίσης.

Μια νέα μελέτη που εστιάζει στην πιθανή επίδραση του σωματικού βάρους, της χρήσης καπνού και της κατανάλωσης αλκοόλ, παρέχει ένα αποτέλεσμα που φαίνεται να είναι αρκετά ασυνήθιστο στην ιατρική βιβλιογραφία.

Όσον αφορά την απώλεια της στιβάδας των νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς (RNFL), μιας σημαντικής μορφολογικής παραμέτρου της εξέλιξης της νόσου, ο υψηλός δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) έδειξε προστατευτική επίδραση, ενώ τα λιποβαρή άτομα υπέστησαν ταχύτερη εξέλιξη. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο "British Journal of Ophthalmology".

Για την αναδρομική μελέτη κοόρτης, αναλύθηκαν οι ηλεκτρονικοί ιατρικοί φάκελοι 1.584 ασθενών με POAG (2.839 μάτια) που υποβλήθηκαν σε θεραπεία στο "Duke Eye Center" στη Βόρεια Καρολίνα το χρονικό διάστημα από το 1993 - 2019.

Η κύρια μορφολογική παράμετρος της εξέλιξης του γλαυκώματος, η μείωση του πάχους της περιπατητικής στιβάδας των νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς, μετρήθηκε με τη χρήση οπτικής τομογραφίας συνοχής φασματικού πεδίου (SD-OCT) της γερμανικής εταιρείας Heidelberg Engineering.

Η κατανάλωση καπνού και αλκοόλ εκτιμήθηκε βάσει συνεντεύξεων των ασθενών- άτομα με άγνωστο ιστορικό αλκοόλ και καπνού αποκλείστηκαν. Οι ασθενείς, 56,7 % των οποίων ήταν γυναίκες, ήταν κατά μέσο όρο 67 ετών, 59,7 % Καυκάσιοι ή λευκοί και 32,4 % Αφροαμερικανοί.

Ο μέσος ΔΜΣ του πληθυσμού της μελέτης ήταν 28,5 kg/m2 - το 34,3 % χαρακτηρίστηκε ως παχύσαρκο και το 1,3 % ως λιποβαρές (λιγότερο από 18,5 kg/m2). Το 43,2 % ήταν καπνιστές - νυν ή πρώην - και το 54,5 % κατανάλωνε αλκοόλ.

Ο υψηλότερος ΔΜΣ αποδείχθηκε προστατευτικός παράγοντας- στην πολυπαραγοντική ανάλυση, κάθε επιπλέον κιλό ανά τετραγωνικό μέτρο επιβράδυνε την απώλεια RNFL κατά 0,014 μικρόμετρα ανά έτος.

Οι λιποβαρείς ασθενείς είχαν σημαντικά ταχύτερη απώλεια της στιβάδας των νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς - κατά 0,768 μm/έτος ([95% CI] [1,262; 0,274 μm/έτος]) - από τους ασθενείς με φυσιολογικό βάρος.

Στη µονοµεταβλητή ανάλυση, οι καπνιστές παρουσίασαν βραδύτερη εξέλιξη σε σύγκριση µε τους µη καπνιστές, αλλά η επίδραση αυτή δεν ήταν στατιστικά σηµαντική.

Το ιστορικό κατανάλωσης αλκοόλ δεν συσχετίστηκε με στατιστικά σημαντικές αλλαγές στη στιβάδα των νευρικών ινών του αμφιβληστροειδούς κατά τη διάρκεια των κατά μέσο όρο 4,7 ετών παρακολούθησης.