Καθ’ έξιν αποβολές: Ένα σύνθετο και δύσκολο θέμα για τον ειδικό της γονιμότητας

Δρ Κωνσταντίνος Σφακιανούδης
Μαιευτήρας - Γυναικολόγος, Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή, Ενδοσκοπική Χειρουργική
τ. Επιμελητής Νοσοκομείων IRIS-SUD Βρυξελλών Βελγίου

Οι καθ’ έξιν αποβολές αποτελούν ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ο ειδικός της γονιμότητας. Ο όρος αυτός περιγράφει την απώλεια τουλάχιστον τριών κατ’ εξακολούθηση κλινικά ανιχνεύσιμων κυήσεων, που επιβεβαιώθηκαν δηλαδή στον υπέρηχο. Ευτυχώς, η συχνότητα των περιστατικών με καθ’ έξιν αποβολές δεν ξεπερνά το 4% στον γενικό πληθυσμό.

Τύποι καθ’ έξιν αποβολών

Οι καθ’ έξιν αποβολές διακρίνονται σε πρωτοπαθείς και δευτεροπαθείς:

Πρωτοπαθείς καθ’ έξιν αποβολές: Αφορούν εγκυμοσύνες με τον ίδιο σύντροφο, χωρίς καμία από αυτές ή κάποια άλλη να έχει ξεπεράσει την 24η εβδομάδα κύησης.

Δευτεροπαθείς καθ’ έξιν αποβολές: Αφορούν αποβολές που συμβαίνουν μετά από μια εγκυμοσύνη που συνεχίστηκε πέραν των 24 εβδομάδων. Οι δευτεροπαθείς καθ’ έξιν αποβολές είναι λιγότερο συχνές από τις πρωτοπαθείς.

Αιτίες και διερεύνηση

Η διερεύνηση των αιτιών οδηγεί σε ανεύρεση προφανούς παθογενετικού παράγοντα μόνο σε 20-25% των περιπτώσεων με καθ’ έξιν αποβολές. Τα ορμονικά αίτια είναι ίσως τα πλέον συχνά και αφορούν πάνω από το ένα τρίτο των περιστατικών αυτών. Διαταραχές στον θυρεοειδή, όπως ο υποθυρεοειδισμός και λιγότερο συχνά ο υπερθυρεοειδισμός, διαταραχές στο μεταβολισμό της γλυκόζης, όπως η υπογλυκαιμία, η υπερπινισουλιναιμία και οι υπεργλυκαιμίες, καθώς και προλακτινώματα, μπορούν να οδηγήσουν με μεγάλη ευκολία στην απώλεια της κύησης, συνήθως στο πρώτο τρίμηνο.

Ομαδική προσέγγιση για θεραπεία

Για το λόγο αυτό, τα περιστατικά αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται συντονισμένα από μια ομάδα θεραπευτών που να περιλαμβάνει γυναικολόγο, ενδοκρινολόγο, διατροφολόγο και ψυχολόγο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν όσο το δυνατόν πιο σωστά και ολοκληρωμένα.

Λοιμώξεις και ανοσολογικοί παράγοντες

Στις καθ’ έξιν αποβολές, σημαντικό ρόλο παίζουν οι λοιμώξεις και οι ανοσολογικοί παράγοντες. Η κλινική σημασία και η παθογένεια αυτών των παραγόντων έχουν οδηγήσει την επιστημονική κοινότητα σε μια τεράστια διαμάχη. Η προσωπική μου εμπειρία με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η χρόνια ενδομητρίτιδα προδιαθέτει σε καθ’ έξιν αποβολές και ότι οι ανοσολογικοί μηχανισμοί σίγουρα εμπλέκονται σε αυτό το φαινόμενο. Η δυσκολία έγκειται στην ταυτοποίηση του υποκείμενου παθογενετικού παράγοντα και στην «ειδική» θεραπεία του.

Διάγνωση και θεραπεία

Οι ανοσολογικοί μηχανισμοί είναι δαιδαλώδεις και η χρόνια ενδομητρίτιδα πολύ εύκολα αποκρύπτεται από καλλιέργειες ενδομητρικών κυττάρων, τη βιοψία ενδομητρίου και την καλλιέργεια κολπικού υγρού. Όταν υπάρχει έντονη κλινική υποψία ενδομητρίτιδας, διενεργώ υστεροσκόπηση, αναζητώ κλινικά σημεία της, προχωρώ σε βιοψία ενδομητρίου και θεραπεύω τις ασθενείς εμπειρικά με το κατάλληλο αντιμικροβιακό σχήμα. Πολλές ασθενείς έχουν ευεργετηθεί από αυτή την προσέγγιση.