Ποιος τύπος επέμβασης υπερτερεί στην αντιμετώπιση του καρκίνου τραχήλου της μήτρας [μελέτη]

Η χειρουργική μέθοδος της Λειψίας (TMMR, ολική εκτομή του μεσομητρίου), η οποία αναπτύχθηκε πριν από 20 χρόνια, προσφέρει πλεονεκτήματα έναντι της συνήθους διαδικασίας.

Σε συγκριτική μελέτη, η οποία διήρκεσε σχεδόν 10 χρόνια, η θνησιμότητα και το ποσοστό υποτροπής σε γυναίκες με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας (στάδιο IB1 - IIB) ήταν χαμηλότερα με την χρήση της χειρουργικής μεθόδου της Λειψίας.

Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι ο τέταρτος συχνότερος κακοήθης όγκος στις γυναίκες παγκοσμίως. Στα πρώιμα στάδια της νόσου, η χειρουργική επέμβαση είναι η συνήθης διαδικασία, η οποία μπορεί να συνδυαστεί με επικουρική ραδιοχημειοθεραπεία εάν υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες κινδύνου.

Σύμφωνα με τις συστάσεις της FIGO 2009 (Διεθνής Ομοσπονδία Γυναικολογίας και Μαιευτικής), η τυπική διαδικασία της ριζικής υστερεκτομής και της λεμφαδενεκτομής θεωρείται βασική στα στάδια ΙΒ1 και ΙΙΑ1.

Στα τοπικά προχωρημένα στάδια (FIGO 2009 IB2, IIA2, IIB), η χειρουργική προσέγγιση συμπληρώνεται πάντοτε με ραδιοχημειοθεραπεία.

Σε αντίθεση με τη συμβατική χειρουργική επέμβαση, κατά την οποία έως και οι μισοί από τους ασθενείς εξακολουθούν να χρειάζονται επακόλουθη ακτινοθεραπεία, αυτό δεν είναι απαραίτητο με την TMMR.

Στην TMMR με θεραπευτική διατομή λεμφαδένων (tLND), αφαιρούνται δομές ιστού με υψηλό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, οι οποίες παραμένουν πίσω στη συμβατική χειρουργική μέθοδο.

Αντίθετα, άλλες δομές που είναι σημαντικές για τη λειτουργία των γειτονικών οργάνων, όπως η ουροδόχος κύστη, γλιτώνουν παρά την εγγύτητά τους στον όγκο, εξηγούν οι συγγραφείς.

Συνολικά 1.007 γυναίκες με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας σταδίου ΙΒ1 - ΙΙΒ συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη παρατήρησης για τη σύγκριση των δύο μεθόδων. Κατά την περίοδο 2011-2020, 733 Σουηδέζες αντιμετωπίστηκαν με την τυπική διαδικασία (ST) και 274 γυναίκες με την TMMR.

Στην ομάδα ST, το 28% των γυναικών που υποβλήθηκαν σε θεραπεία έλαβαν επίσης επικουρική ακτινοθεραπεία με ή χωρίς ταυτόχρονη χημειοθεραπεία.

Μετά από 5 έτη, η επιβίωση χωρίς υποτροπή (RFS) ήταν 77,9 % και 82,6 %  στις ομάδες ST και TMMR αντίστοιχα. Στο πρώιμο στάδιο της νόσου, το πλεονέκτημα όσον αφορά το RFS μετά την TMMR ήταν ακόμη πιο έντονο (91,2 % TMMR έναντι 81,8 %).

Ενώ το 91,2 % των γυναικών με πρώιμο καρκίνο του τραχήλου της μήτρας που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με TMMR ήταν απαλλαγμένες από τον όγκο μετά από 5 έτη, αυτό συνέβαινε μόνο για το 81,8 % των γυναικών που υποβλήθηκαν σε συμβατική θεραπεία, τονίζουν οι συγγραφείς της μελέτης.

Στην προσαρμοσμένη ανάλυση, το TMMR συσχετίστηκε με χαμηλότερη θνησιμότητα σε σύγκριση με το ST. Αντίστοιχα, ο κίνδυνος θανάτου από τη νόσο του όγκου ήταν περίπου 58% χαμηλότερος στην ομάδα TMMR.

Μετά από 5 έτη, η απόλυτη διαφορά στον κίνδυνο υποτροπής ήταν 9,4 %  υπέρ της TMMR. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στην RFS ή τη συνολική επιβίωση στα τοπικά προχωρημένα καρκινώματα του τραχήλου της μήτρας, πρόσθεσαν οι συγγραφείς της μελέτης.

"Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν ότι η ομάδα μας στη Λειψία βρίσκεται στο σωστό δρόμο με τη χειρουργική του καρκίνου στο πεδίο", σχολίασε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Bahriye Aktas, καθηγήτρια Γυναικολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λειψίας.

Τα στοιχεία που είναι πλέον διαθέσιμα θα συμβάλουν περαιτέρω στην εθνική και διεθνή διάδοση της αρχής και της πρακτικής των καρκινικών επεμβάσεων που αναπτύχθηκαν στη Λειψία και θα θεραπεύσουν περισσότερες ασθενείς με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, αλλά και με άλλους γυναικολογικούς καρκίνους.