Οι γενετικοί παράγοντες πιό σημαντικοί για το προσδόκιμο ζωής έναντι της διατροφής [μελέτη]

Μελέτες έχουν δείξει ότι η περιοριστική διατροφή συνδέεται με αυξημένη μακροζωία. Σε πρόσφατη έρευνα, επιστήμονες εξέτασαν πώς το να τρώει κάποιος λιγότερο θα μπορούσε να επεκτείνει τη διάρκεια ζωής του και ανακάλυψαν ότι όσοι είχαν τη μικρότερη απώλεια βάρους ενώ έτρωγαν είχαν τα μεγαλύτερα οφέλη στη μακροζωία.

Σύμφωνα με την έρευνα στο Nature, η κατανάλωση λιγότερης τροφής ή λιγότερο συχνά βελτίωνε τη μακροζωία.

Όμως οι λιγότερες θερμίδες επηρέαζαν σημαντικά τη διάρκεια ζωής περισσότερο από την περιοδική νηστεία.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ποντικοί σε δίαιτες με πολύ χαμηλές θερμίδες ζούσαν περισσότερο άσχετα από το σωματικό τους λίπος ή τα επίπεδα γλυκόζης που είναι κοινοί βιοδείκτες της μεταβολικής υγείας και της γήρανσης.

Ο Gary Churchill, δήλωσε ότι η μελέτη δείχνει τη σημασία της ανθεκτικότητας. Τα πιο εύρωστα ζωα διατήρησαν το βάρος τους ακόμα και σε στρες και περιορισμό θερμίδων και έζησαν περισσότερο. Υποδεικνύει επίσης ότι πιο μέτριο επίπεδο περιορισμού θερμίδων θα μπορούσε να είναι ο τρόπος εξισορρόπησης της μακροπρόθεσμης υγείας και μακροζωίας.

Οι ερευνητές εξέτασαν ομάδα ποντικών που διέφεραν γενετικά, με 5 είδη δίαιτας. Μια στην οποία τα ζωα μπορούσαν να τρώνε ελεύθερα οποτεδήποτε, δεύτερη στην οποία τα ζωα λάμβαναν είτε 60% είτε 80% των βασικών θερμίδων που έτρωγαν καθημερνά και δυο στις οποίες τα ζώα νήστευαν για μια ή 2 συνεχόμενες ημέρες κατά εβδομάδα αλλά έτρωγαν όσο ήθελαν τις υπόλοιπες ημέρες.

Στη συνέχεια παρακολουθήθηκαν για το υπόλοιπο της ζωής τους με εξετάσεις αίματος και γενικής υγείας.

Γενικά ποντικοί με μη περιοριστικές διατροφές ζούσαν για 25 μήνες κατά μέσον ορο. Οσοι ακολούθησαν διαλειμματική διατροφή για 28 μήνες, όσοι κατανάλωναν το 80% των αρχικών θερμίδων 30 μήνες και όσοι κατανάλωναν το 60% 34 μήνες.

Ποντικοί που φυσικά διατηρούσαν το σωματικό τους βάρος, το ποσοστό λίπους και την υγεία των κυττάρων του ανοσοποιητικού σε περιόδους στρες και χαμηλής πρόσληψης τροφής καθώς και αυτοί που δεν έχασαν σωματικό λίπος αργότερα στη ζωή τους είχαν τη μακρύτερη ζωή.

Ενώ ο περιορισμός των θερμίδων γενικά είναι καλός για το προσδόκιμο ζωής, τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι η απώλεια βάρους με περιορισμό θερμίδων είναι στην πραγματικότητα κακή για τη μακροζωία. Επομένως, όταν εστιάζουμε σε δοκιμές σε ανθρώπους σχετικά με φάρμακα για τη μακροζωία και βλέπουμε ότι άνθρωποι χάνουν  βάρος και έχουν καλύτερο μεταβολικό προφίλ, φαίνεται ότι αυτό θα μπορούσε να μην είναι καλός δείκτης της μακροζωίας τους.

Μεταξύ αυτών που έτρωγαν τις λιγότερες θερμίδες, ορισμένα ποντίκια ζούσαν μόνο λίγους μήνες και άλλα έως 4,5 χρόνια.

Οι ερευνητές που εξέτασαν την αιτία για το εύρος, διαπίστωσαν ότι γενετικοί παράγοντες παίζουν πολύ μεγαλύτερο ρόλο στο προσδόκιμο ζωής έναντι της διατροφής με σημαντικό παράγοντα τη γενετικά κωδικοποιημένη ανθεκτικότητα.

Ο Churchill δήλωσε ότι αν κάποιος θέλει να ζήσει πολύ, υπάρχουν παράγοντες που μπορεί να ελέγξει όπως η διατροφή, αλλά αυτό που χρειάζεται πράγματι είναι μια γιαγιά πολύ μεγάλης ηλικίας.