Οι δηλώσεις για τις θεραπευτκές ιδιότητες των φαρμάκων απαιτούν προσοχή

Σύγχυση στους ασθενείς προκαλούν οι κατά καιρούς δηλώσεις παραγόντων από το χώρο του φαρμάκου για σκευάσματα στα οποία είτε προσθέτουν θεραπευτικές ιδιότητες που δεν διαθέτουν, είτε διαθέτουν μεν τις ενδείξεις αλλά σε άλλο δοσολογικό σχήμα. 

Τουτέστιν, δεν κάνουν όλα τα φάρμακα για όλους και η χρήση τους - μπορεί και να - διαφοροποιείται ανάλογα με την περιεκτικότητά τους.  

Και για να γίνουν κατανοητά τα γραφόμενα, θα φέρουμε το παράδειγμα του ακετυλοσαλικυλικού οξέος, που στην ένδειξη των 500 mg λειτουργεί ως παυσίπονο και αντιπυρετικό, αν όμως αυτό χορηγηθεί στη δόση των 100 mg λειτουργεί ως αντιπηκτικό προστατεύοντας τα αγγεία από πιθανές βλάβες. Τα 500mg είναι ΜΗΣΥΦΑ, ενώ τα 100mg συνταγογραφούνται και αποζημιώνονται από τους ΦΚΑ.

Eπίσης, άλλο σκεύασμα για τη στυτική δυσλειτουργία στα 20mg δεν αποζημιώνεται, αλλά το ίδιο μπορεί να χορηγηθεί δύο φορες την ημέρα (από 20 mg) για την πνευμονική υπέρταση και τότε αποζημιώνεται και μάλιστα είναι φάρμακο υψηλού κόστους. Αλλο σκεύασμα με τη δραστική ουσία σιλδεναφίλη δεν αποζημιώνεται, ενώ φάρμακο που περιέχει την ίδια δραστική ουσία στα 20mg όταν χορηγείται 3 φορές την ημέρα για την πνευμονική υπέρταση, τότε αποζημιώνεται.

Να προσθέσουμε και το σκεύασμα σεμαγλουτίδης που κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά και το οποίο στην περιεκτικότητα μέχρι το 1mg έχει ένδειξη για τον διαβήτη τύπου 2 (ενηλίκων) ενώ σε περιεκτικότητα 2,4mg έχει ένδειξη για την παχυσαρκία και τον έλεγχο του σωματικού βάρους. 

Το θέμα είναι ότι οι λανθασμένες δηλώσεις παραβιάζουν και τη φαρμακευτική νομοθεσία. Η οποία για να προστατεύσει την υγεία των ασθενών δεν επιτρέπει σε μέσα μαζικής ενημέρωσης την αναφορά των εμπορικών ονομάτων για εύλογους λόγους.

Σύμφωνα με το άρθρο 121 της ΚΥΑ 32221/2013, η διαφήμιση ενός φαρμάκου η οποία απευθύνεται στο κοινό πρέπει να περιλαμβάνει τις απαραίτητες πληροφορίες για την ορθή χρήση του. Ποιες είναι αυτές οι πληροφορίες;

Λόγω του ότι οι απαραίτητες πληροφορίες για την καλή χρήση του φαρμάκου μπορούν να ποικίλλουν σε κάθε περίπτωση, ο νομοθέτης θεώρησε σκόπιμο να μην ορίσει επακριβώς τις εννοούμενες πληροφορίες, περιορίζοντας ενδεχομένως το πεδίο. Το ακριβές περιεχόμενο των πληροφοριών που είναι απαραίτητες για τη σωστή χρήση του φαρμάκου εξαρτάται από τις συγκεκριμένες συνθήκες ασφαλούς χρήσης του εκάστοτε προϊόντος.

Όταν π.χ. μια ιατρική διάγνωση είναι απαραίτητη πριν την αυτοθεραπεία, ή όταν προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας είναι η συνεχής χρήση του φαρμάκου, οι εν λόγω συνθήκες θα πρέπει να αποτυπώνονται με σαφήνεια. Επίσης, σε περίπτωση που από τις περιοδικές εκθέσεις ασφάλειας του φαρμάκου προκύπτει ανάγκη της αναφοράς κάποιας εξαιρετικά σοβαρής προειδοποίησης, απαραίτητης να αποτρέψει την κακή χρήση του φαρμάκου, αυτή θα πρέπει να περιληφθεί στη διαφήμιση.