Η θεραπεία της παχυσαρκίας βοηθά τα παιδιά στην ενήλικο ζωή

Σύμφωνα με επιστημονικές προβλέψεις, το ένα τρίτο όλων των παιδιών και των εφήβων θα είναι τουλάχιστον υπέρβαρα, αν όχι παχύσαρκα, μέχρι το 2050.

Η έγκαιρη θεραπεία έχει αποτέλεσμα και στην ενήλικη ζωή. Αυτό ανακάλυψαν Σουηδοί ειδικοί σε μακροχρόνια μελέτη: Διαπιστώθηκε συγκεκριμένα δραστικά μειωμένη θνησιμότητα, λιγότερος διαβήτη τύπου 2 και καλύτερες τιμές λιπιδίων στο αίμα.

Η Resthie Putri από το Τμήμα Παιδιατρικής του Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης και οι συν-συγγραφείς της δημοσίευσαν την επιστημονική τους μελέτη πριν από λίγες εβδομάδες στο περιοδικό "JAMA Pediatrics" του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου.

Η μελέτη ανέλυσε δεδομένα από το εθνικό σουηδικό μητρώο θεραπείας για παιδιά με παχυσαρκία (BORIS).

Συνολικά συμμετείχαν 6.713 άτομα. Συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη το χρονικό διάστημα μεταξύ 1996- 2019.

Η ανάλυση επικεντρώθηκε σε παιδιά και εφήβους ηλικίας έξι έως 17 ετών που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία για παχυσαρκία για τουλάχιστον ένα έτος. Συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα με οδηγίες για υγιεινή διατροφή, περισσότερη άσκηση και βελτίωση των συνηθειών ύπνου. Σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό, αναλύθηκαν τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σε ηλικίες 18 έως 30 ετών (2005 έως 2020).

Η επιτυχής διαχείριση της παχυσαρκίας οδήγησε σε εξαιρετικά ευνοϊκά αποτελέσματα στην ενήλικη ζωή (18 έως 30 ετών). "Σε σύγκριση με την κακή ανταπόκριση, η εξάλειψη της παχυσαρκίας ή η καλή ανταπόκριση στη θεραπεία της παχυσαρκίας σχετιζόταν με μειωμένο κίνδυνο θνησιμότητας (- 88%). Η καλή ανταπόκριση συσχετίστηκε επίσης με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 (- 58%)", έγραψαν οι επιστήμονες.

Επιπλέον, μειώθηκε ο κίνδυνος υψηλών επιπέδων λιπιδίων στο αίμα (μείον 69%) και η ανάγκη για χειρουργική επέμβαση παχυσαρκίας (- 58%). Η συχνότητα εμφάνισης υψηλής αρτηριακής πίεσης στην πρώιμη ενήλικη ζωή ήταν κατά 60% χαμηλότερη σε όσους έλαβαν επιτυχή θεραπεία για την παχυσαρκία.

Σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό, ωστόσο, τα άτομα που είχαν χάσει την παχυσαρκία τους προσβάλλονταν επίσης σημαντικά συχνότερα από διαβήτη τύπου 2 (σχεδόν τετραπλάσια), υψηλή αρτηριακή πίεση (80% συχνότερα) και λιπομεταβολικές διαταραχές (κατά 2,3 φορές).

Υπήρχε επίσης ένας επίμονα υψηλότερος κίνδυνος άγχους και κατάθλιψης, οι οποίες εμφανίζονται συχνότερα στα παχύσαρκα παιδιά, από την παιδική ηλικία έως την ενηλικίωση.