Κόστος θεραπειών με συννοσηρότητα ή όχι;

Δύο μεγάλες μελέτες για το κόστος του διαβήτη έχουν γίνει στη χώρα τα τελευταία χρόνια.

Η πρώτη -το 2010- έδειξε ότι οι ασθενείς με διαβήτη κοστίζουν στο σύστημα υγείας περίπου 1.000 ευρώ το χρόνο, όταν η νόσος ελέγχεται και ρυθμίζεται, ενώ το κόστος ανεβαίνει στα 1.600 ευρώ περίπου όταν οι ασθενείς αδυνατούν να ρυθμίσουν το διαβήτη τους.

Η δεύτερη μελέτη όμως, φέτος, έδειξε ότι οι ρυθμισμένοι ασθενείς κοστίζουν τελικά περί τα 6.400 ευρώ και οι αρρύθμιστοι περίπου 7.800 ευρώ το χρόνο.

Ποια ήταν η διαφορά των δύο μελετών που αυξάνει ραγδαία τις μετρήσεις στη δαπάνη για την περίθαλψη των ασθενών αυτών; Τα υπόλοιπα νοσήματα που συνοδεύουν το διαβήτη και τα οποία έχουν συμπεριληφθεί στις μετρήσεις της δεύτερης μελέτης.

Και καθώς βρισκόμαστε ενόψει εφαρμογής θεραπευτικών πρωτοκόλλων για την περιστολή των δαπανών περίθαλψης, το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: θα υπολογίζεται η συννοσηρότητα στις προβλεπόμενες αγωγές; Γιατί μόνο έτσι θα μπορούν να καταρτιστούν σωστοί προϋπολογισμοί και οι δαπάνες δεν θα ‘ξεφεύγουν’.

Γιατί οι ασθενείς, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα αναζητήσουν θεραπεία για τις επιπτώσεις της νόσου τους. Συνεπώς αν παραλείπονται οι ‘περιφερειακές’ θεραπείες, το κόστος για το σύστημα υγείας θα είναι εκεί και μάλιστα χωρίς προβλέψεις...