Φαρμακευτική δαπάνη: θεωρία και πράξη

του Δημήτρη Βαγιωνά-Προέδρου Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου *

Tους τελευταίους μήνες γίνεται μεγάλη συζήτηση σχετικά με τις δαπάνες της Φαρμακευτικής Περίθαλψης.

Ειδικοί και ‘ειδικοί’, διατυπώνουν τις απόψεις τους, οι περισσότερες των οποίων ή είναι στη σφαίρα του ανέφικτου, ή εξυπηρετούν ιδιοτελείς σκοπούς.

Ως άνθρωπος που έχει εμπειρία άνω των τεσσάρων δεκαετιών στον χώρο του φαρμάκου, προσαυξημένη με την εμπειρία διοίκησης του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου (Π.Φ.Σ.) και του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (Ε.Ο.Φ.), νομίζω ότι δικαιούμαι και υποχρεούμαι να διατυπώσω κάποιες σκέψεις και προτάσεις.

Κατ΄αρχήν πρέπει να επισημάνω ότι η αύξηση της Φαρμακευτικής Δαπάνης δεν είναι εξ ορισμού αρνητική εξέλιξη.

Έχει και τις θετικές της πλευρές εάν συνεκτιμήσει κάποιος ότι με την χρήση φαρμάκων έχουν αποφευχθεί καταστάσεις που παλαιότερα απαιτούσαν νοσοκομειακή περίθαλψη και αντιμετώπιση, έχουν μειώσει μέχρι μηδενισμού την παιδική θνησιμότητα, έχουν βελτιώσει το προσδόκιμο επιβίωσης, με όποιες θετικές επιπτώσεις έχουν οι παράγοντες αυτοί και στις δαπάνες νοσοκομειακής περίθαλψης και στον τομέα των χαμένων εργατοωρών που πλήττουν και την αγορά και το ασφαλιστικό σύστημα.

Το ζητούμενο είναι η φαρμακευτική δαπάνη να καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες των ασφαλισμένων και ο ασθενής να έχει πρόσβαση στην κατάλληλη κατά περίπτωση, φαρμακευτική θεραπεία.

Στο σημείο αυτό τίθεται προς αξιολόγηση ο οικονομικός παράγων, που στην παρούσα οικονομική συγκυρία είναι ο κυρίαρχος.

Η κυβέρνηση δια στόματος του κ. Πρωθυπουργού δηλώνει αποφασισμένη να λάβει μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης προς την κατεύθυνση επιβάρυνσης των οικονομικά ισχυρών.

Η προοπτική αυτή που προσωπικά με βρίσκει απολύτως σύμφωνο, στον χώρο του φαρμάκου εξειδικεύεται πολύ απλά ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα που περιορίζουν τα υπερκέρδη των φαρμακοβιομηχανιών.

Δεν θα κουρασθώ να επαναλαμβάνω ότι στην τσέπη του φαρμακοβιομήχανου καταλήγει το 63,8% της αξίας του φαρμάκου, χωρίς ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ να αναλύω τους μηχανισμούς με τους οποίους διαμορφώνεται αυτή η τιμή του φαρμάκου και τα αφανή κέρδη που στην διαδικασία αυτή προκύπτουν, φυσικά για λογαριασμό της βιομηχανίας.

Παρεπιπτόντως μήπως πρέπει να ψάξει ο Υπουργός Οικονομικών ποιους φόρους (ΔΕΝ) καταβάλλουν στο Ελληνικό κράτος οι πολυεθνικές εταιρείες του φαρμάκου, που εισπράττουν τεράστια ποσά από τον Έλληνα καταναλωτή και τα Ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία;

Καλώ λοιπόν τους συναρμόδιους Υπουργούς, τις κυρίες Κατσέλη και Ξενογιαννακοπούλου και τον κ. Λοβέρδο, να λάβουν σήμερα τα ακόλουθα μέτρα:

1. Άμεση είσπραξη (και εντόκως) των 400.000.000€ που οφείλουν οι φαρμακοβιομηχανίες από το 2006 και εντεύθεν.

2. Αύξηση από 3% σε 6% της εισφοράς των φαρμακοβιομηχανιών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως αυτή ορίζεται από το ν. 3457/2006

3. Άμεση εφαρμογή της πρόσφατα ψηφισθείσας διάταξης για την διάθεση των 89 ‘Νοσοκομειακών’ φαρμάκων και από τα ιδιωτικά φαρμακεία,ώστε να διακοπεί η διαδικασία πριμοδοτούμενης συνταγογραφίας μέσω των νοσοκομείων.

4. Άμεση μηχανογράφηση ιατρείων, φαρμακείων, ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων,για την καθημερινή και αξιόπιστη εποπτεία όλου του συστήματος απ΄όπου θα φανούν και όλες οι παθογένειές του.

5. Και για το τέλος δύο παρατηρήσεις:

A. Το είδος και την ποσότητα των συνταγογραφουμένων φαρμάκων τα επιλέγει ο ιατρός.

Τις τιμές των φαρμάκων τις καθορίζει το Υπουργείο Ανάπτυξης.

Η φαρμακευτική δαπάνη είναι συνέπεια του είδους, της ποσότητας και των τιμών των φαρμάκων. Το συμπέρασμα δικό σας στο ερώτημα ποιος αυξάνει την φαρμακευτική δαπάνη.

Β. Πριν από αρκετά χρόνια (1997) η τιμή όλων των φαρμάκων μειώθηκε εφάπαξ κατά 21% με την κατάργηση των υπέρ τρίτων (Ε.Ο.Φ. κλπ) κρατήσεων.

Η επακολουθήσασα μείωση της συνολικής δαπάνης εξανεμίσθηκε εντός εξαμήνου. Μήπως το παρελθόν πρέπει να αποτελεί οδηγό για το μέλλον;

Γι αυτό επιμένω ότι για μόνιμες και ουσιαστικές λύσεις απαιτούνται δομικές αλλαγές. Ο Π.Φ.Σ. έχει καταθέσει στην Κυβέρνηση δέσμη προτάσεων και για άμεση και για μακροπρόθεσμη εφαρμογή.

Αυτό που απομένει να αποδειχθεί είναι αν υπάρχει η απαιτούμενη πολιτική βούληση.

* O Δημήτρης Βαγιωνάς διετέλεσε επίσης πρόεδρος του Ε.Ο.Φ. και πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Φαρμακοποιών ( P . G . E . U .)