Το μεσοπρόθεσμο και το κάπνισμα

Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Το ίδιο ισχύει και για το μεσοπρόσθεσμο. Ο νόμος αυτός που ψήφισε πρόσφατα η Βουλή στόχο έχει να διασώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία, υποσχόμενος ότι όχι μόνο θα διασώσει τους μισθούς και τις συντάξεις αλλά και θα τους επαναφέρει στα αρχικά τους επίπεδα μόλις η οικονομική κατάσταση της χώρας το επιτρέψει.

Όλοι καλούνται σύμφωνα με τον νόμο αυτό να συνεισφέρουν δίκαια, ανάλογα με το πραγματικό τους εισόδημα που αντιπροσωπεύεται από τον τρόπο με τον οποίο ζει ο καθένας.

Η λαίλαπα λοιπόν αυτή ήταν αδύνατο να μη συμπεριλάβει το κάπνισμα και τους καπνιστές. Έτσι τα μεγάλα νυκτερινά κέντρα με ζωντανή μουσική (άνω των 300 τ.μ.), καθώς και τα καζίνα θα διαθέτουν ειδικούς χώρους για τους καπνιστές, πληρώνοντας φυσικά ένα τσουχτερό τέλος.

Έτσι το μεσοπρόθεσμο επαναφέρει το κάπνισμα στους ειδικούς αυτούς χώρους τουλάχιστον για 3 χρόνια.

Εν τούτοις θα πρέπει για πολλοστή φορά να λεχθεί ότι τα αντικαπνιστικά μέτρα διεθνώς δεν στοχεύουν μόνον στο να διακόψει ο καπνιστής το κάπνισμα, αλλά κυρίως να διαμορφωθεί κοινωνική αντίληψη ότι το κάπνισμα είναι ταυτόσημο με την αδύναμη προσωπικότητα που οδηγεί τα άτομα αυτά σε κοινωνική περιθωριοποίηση.

Είναι π.χ. φυσικό μία νεαρή κοπέλα που συνοδεύεται να μην αισθάνεται ιδιαίτερα υπερήφανη για τον συνοδό της όταν τον βλέπει να αναγκάζεται να την εγκαταλείπει για να καπνίσει βγαίνοντας έξω από το Bar. Άλλωστε πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθούν τα μέτρα που λαμβάνονται στην Αμερική τελευταία, με πρόστιμα κατά των καπνιστών ακόμα και εάν καπνίζουν στα πάρκα και τις παραλίες;

Το κάπνισμα δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είναι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου με αποδεδειγμένα 6 εκατομμύρια περίπου νεκρούς κάθε χρόνο, όπως εκτιμά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.

Δεν πρέπει να μας ξεγελά το παράδειγμα Τσώρτσιλ που ζούσε επί 24ωρου βάσεως με ένα πούρο στο στόμα και έζησε περίπου ένα αιώνα.

Δεν πρέπει να μας ξεγελούν τα παραδείγματα ορισμένων συγγενών και παππούδων μας που έφθασαν στα βαθειά γεράματα καπνίζοντας.

Αυτοί είναι το 20%. Το 80% των καπνιστών έχουν φύγει από τη ζωή σε ηλικίες 30-60 ετών είτε από καρδιοαγγειακές παθήσεις είτε από καρκίνους. Εκείνο που όλοι δεν πρέπει να λησμονούν είναι ότι το κάπνισμα καταστρέφει τα βασικά όργανα ανάλογα με την ποσότητα καπνού που καταναλώνει ο χρήστης.

Έτσι τα 2-3 πακέτα τσιγάρα την ημέρα συμβάλλουν στο να εκδηλωθούν εμφράγματα ή καρκίνοι ακόμα και σε ηλικίες κάτω των 40 ετών.

Είναι χαρακτηριστικά αυτά που ανακοινώθηκαν τελευταία από τη Βρετανική Καρδιολογική Εταιρεία: Η τοξικότητα του καπνίσματος μέσα στο αυτοκίνητο είναι 27 φορές μεγαλύτερη συγκριτικά με το κάπνισμα μέσα στο σπίτι. Το γεγονός αυτό θέτει το ερώτημα περί του ποια είναι η σημασία της πυκνότητας του καπνού στους κλειστούς χώρους.

Όλα αυτά θα πρέπει να οδηγήσουν στην άποψη ότι το Υπουργείο Υγείας θα πρέπει να διασφαλίσει ότι στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους για τους καπνιστές στα νυκτερινά κέντρα και τα καζίνα θα πρέπει τα μηχανήματα εξαερισμού να διασφαλίζουν πυκνότητα καπνού στον αέρα μικρότερη από την αντίστοιχη που υπάρχει στο σπίτι του καπνιστή.

Τέλος, το ειδικό τέλος που θα πρέπει να πληρώσουν αντισταθμιστικά τα καζίνα και τα νυκτερινά κέντρα θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα τσουχτερό. Τουλάχιστον θα προκύψει κάποια ωφέλεια για την Εθνική Οικονομία η οποία καλείται κάθε χρόνο να πληρώνει δυσβάστακτα βάρη για τις νοσηλείες και τα φάρμακα των καπνιστών στα νοσοκομεία.

Όσον αφορά την κοινωνική απαξίωση των καπνιστών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της διεθνούς αντικαπνιστικής εκστρατείας, αυτή μάλλον θα πρέπει να μετατεθεί για μερικά χρόνια αργότερα και να συνδεθεί με το τέλος του μεσοπρόσθεσμου.

Ας ελπίσουμε σε αυτό.