Τριβές για τη συλλογική σύμβαση των νοσοκομειακών γιατρών

Του Στάθη Τερζή*

Μία και μοναδική η εκδοχή των γεγονότων: η πλειοψηφία της ΟΕΝΓΕ που συνίσταται από τον Πρόεδρό της κ. Τσούκαλο Στάθη και την ομάδα του (παράταξη ΔΗΚΝΙ) και από τον αντιπρόεδρό της κ. Λαοπόδη Βασίλη και την ομάδα του (παράταξη ΠΑΣΚ) βαδίζουν σε προειλημμένες αποφάσεις, προκειμένου να παραδώσουν τους νοσοκομειακούς γιατρούς άνευ όρων στην πιο άθλια κλαδική σύμβαση που προτείνεται από το Υπουργείο.

Την πιο αδιανόητη, την πλέον ασύμφορη και ταπεινωτική.

Υποθηκεύοντας καταλυτικά το εργασιακό μέλλον των νοσοκομειακών γιατρών, απεμπολώντας άπαξ δια παντός τα ανθρώπινα ωράρια εφημέρευσης. Αφήνοντάς τους έρμαιους στον ασύδοτο αριθμό ωρών και ημερονυχτίων εφημεριακού εγκλεισμού.

Καθηλώνοντας τις ήδη ισχνές αποδοχές και μισθούς.

Η ηγετική ομάδα της ΟΕΝΓΕ και η οριακή πλειοψηφία που διαθέτει στο Γενικό Συμβούλιο ήδη συναινεί στη διαιώνιση του δουλοκτητικού εφημεριακού συστήματος, του εργασιακού μεσαίωνα, της μίζερης καθημερινότητας των γιατρών. Κι όλα αυτά, παρά την αντίθεση και την σαφώς και κατ΄ επανάληψη εκπεφρασμένη –εναγωνίως μάλιστα - άποψη του συνόλου σχεδόν των Ενώσεων της περιφέρειας.

Πώς είναι δυνατόν να γίνεται αποδεκτή μια πρόταση του Υπουργείου, η οποία:
ΠΡΩΤΟΝ, αποκλείει ρητά και κατηγορηματικά κάθε συζήτηση για μισθολογική αναβάθμιση.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, αναιρεί την έννοια της εφημεριακής απασχόλησης ως υπερωρίας και σχεδόν την μεταλλάσσει σε τακτική δουλειά με την ταυτόχρονη εισαγωγή του επιδόματος εφημέρευσης.
ΤΡΙΤΟΝ, αφήνει τους γιατρούς των περιφερειακών νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας και δη τους ειδικευόμενους, χαμηλόβαθμους, επί θητεία Επιμελητές Β΄ και επικουρικούς, όλους αυτούς τους αφήνει απροστάτευτους από την ανεξέλεγκτη εφημεριακή εξόντωση.

Ποια ερμηνεία μπορεί να δοθεί σ΄ αυτή τη συμπεριφορά της ολέθριας πλειοψηφίας του Γενικού Συμβουλίου της ΟΕΝΓΕ; Ότι αδυνατούν να κατανοήσουν το ζημιογόνο για τον κλάδο; Αδύνατον. Η σαφήνεια των προτάσεων του Υπουργείου δεν επιτρέπει ένα τέτοιο άλλοθι.

Ότι πλειοδοτεί ο παραγοντισμός, η συνδιαχείριση, τα στενά κομματικά ή άλλα συμφέροντα; Όλα υπό συζήτηση. Με ποιο ηθικό δικαίωμα όμως καταδικάζουν το ιατρικό σώμα σε εργασιακή αθλιότητα;

Πρέπει πάσει θυσία να αποτραπεί η υπογραφή αυτής της επαίσχυντης σύμβασης. Κάτι τέτοιο το υπαγορεύει το στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Χωρίς υπερβολή.

*Προέδρου της Ενωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Αχαΐας