Η κατάθλιψη αυξάνει τη θνησιμότητα όσο και το κάπνισμα

Η κατάθλιψη μπορεί ενδεχομένως να αφαιρέσει τα ίδια χρόνια ζωής από κάποιον όσο και το κάπνισμα, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Ωστόσο, συνδυασμός κατάθλιψης και άγχους φαίνεται πως είναι καλύτερος για τη μακροβιότητα σε σχέση με την κατάθλιψη μόνο.

Οι ερευνητές έφτασαν σε αυτά τα συμπεράσματα μετά την ανάλυση στοιχείων από θανάτους και μιας έρευνας σε 60.000 ανθρώπους. Κατά τη διάρκεια 4 χρόνων μετά την έρευνα, το ποσοστό θνησιμότητας ήταν υψηλότερο σε αυτούς που φάνηκε να πάσχουν από κατάθλιψη, με βάση τα ευρήματα της έρευνας, έναντι των υπόλοιπων.

Η αύξηση της θνησιμότητας ήταν περίπου το ίδιο υψηλή όσο και στους καπνιστές.

Ο επικεφαλής της έρευνας, Dr. Robert Stewart, του Kings College του Λονδίνου, δήλωσε ότι σε αντίθεση με το κάπνισμα δεν γνωρίζουμε πόσο αιτιατή είναι η σχέση με την κατάθλιψη αλλά η έρευνα υποδεικνύει ότι χρειάζεται περισσότερη προσοχή σε αυτή τη σχέση, καθώς ίσχυε και αφού ελήφθησαν υπόψη πολλοί άλλοι παράγοντες.

Επιπλέον οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι άνθρωποι με κατάθλιψη είχαν περισσότερες πιθανότητες θνησιμότητας κατά τη διάρκεια της έρευνας σε σχέση με όσους είχαν κατάθλιψη και άγχος.

Όπως δήλωσε ο ερευνητής, φαίνεται πως υπάρχουν δυο ομάδες κινδύνου. Άνθρωποι με πολύ υψηλά επίπεδα άγχους μπορεί να είναι από τη φύση τους περισσότερο ευάλωτοι λόγω στρες, για παράδειγμα μέσω των επιπτώσεων του στρες στο καρδιαγγειακό σύστημα.

Αντίθετα, άνθρωποι με πολύ χαμηλές επιδόσεις στις κλίμακες άγχους (αυτοί που αρνήθηκαν ότι εμφανίζουν κάποιο σύμπτωμα) μπορεί ενδεχομένως να είναι άνθρωποι που έχουν την τάση να μην αναζητούν βοήθεια για σωματικές παθήσεις ή ενδεχομένως είναι άνθρωποι που παίρνουν ρίσκο.

Αυτό πιθανόν μπορεί να εξηγήσει την υψηλή θνησιμότητα.

Τα ευρήματα ταιριάζουν με αυτά άλλων ερευνών που υποδεικνύουν ότι υπάρχει σχέση μεταξύ της ψυχικής και σωματικής υγείας, σημειώνουν οι ερευνητές.

Ο Stewart δήλωσε ότι η σωματική υγεία των ανθρώπων με παρούσα ή προϋπάρχουσα ψυχική πάθηση χρειάζεται περισσότερη προσοχή.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό 'British Journal of Psychiatry.'

Πηγές:
'British Journal of Psychiatry.'