Η άσκηση δεν βελτιώνει την κατάθλιψη μακροπρόθεσμα

Η άσκηση φαίνεται πως έχει μικρή επίδραση μακροπρόθεσμα στην κατάθλιψη, σύμφωνα με νέα επισκόπηση ερευνών που εστίασαν στη συγκεκριμένη σχέση.

Όσο, άνθρωποι που έπασχαν από κατάθλιψη, ασκούνταν, φάνηκε να εμφανίζουν μικρή αλλαγή στα συμπτώματά τους αλλά μήνες μετά το τέλος της παρέμβασης εμφάνιζαν όση κατάθλιψη εμφάνιζαν και άνθρωποι που δεν γυμνάζονταν.

Ο ερευνητής, Dr. Jesper Krogh, του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Bispebjerg, στη Δανία, δήλωσε έκπληξη με τα ευρήματα, σύμφωνα με τα οποία η άσκηση δεν είχε μακροχρόνια επίδραση στην κατάθλιψη. Εκτιμούσε ότι οι ασθενείς που είχαν ωφεληθεί από την παρέμβαση θα παρέμεναν καλά.

Γενικά, η επίδραση στην κατάθλιψη, στην καλύτερη περίπτωση είναι μικρή.

Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι η άσκηση δεν είναι καθόλου βοηθητική σε ανθρώπους που εμφανίζουν κατάθλιψη. Άνθρωποι με κατάθλιψη αντιμετωπίζουν επίσης υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρδιακή νόσο και διαβήτη και για αυτές τις παθήσεις υπάρχουν ισχυρά στοιχεία που στηρίζουν τα οφέλη της άσκησης.

Επομένως, η άσκηση είναι σημαντική για αυτόν τον πληθυσμό, δήλωσε ο Krogh.

Υπολογίζεται ότι ποσοστό 17% των ανθρώπων που ζουν σε δυτικές χώρες εμφανίζουν κατάθλιψη σε κάποια φάση της ζωής τους.

Προηγούμενες έρευνες υπέδειξαν ότι η άσκηση ενδεχομένως έχει επίδραση στην κατάθλιψη, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2007 σε 202 ενήλικες με κατάθλιψη, ερευνητές ανακάλυψαν ότι όσοι υποβλήθηκαν σε ομαδική θεραπεία με άσκηση εμφάνισαν την ίδια βελτίωση με όσους λάμβαναν αντικαταθλιπτικά.

Το ίδιο έτος, άλλη μικρή έρευνα ανακάλυψε ότι η τακτική άσκηση βελτίωνε τα συμπτώματα κατάθλιψης σε ανθρώπους που απέτυχαν να βελτιωθούν με τη λήψη αντικαταθλιπτικών.

Αντίθετα, η νέα έρευνα εξέτασε στοιχεία που συλλέχτηκαν από μεγάλες έρευνες, μερικές από τις οποίες μέτρησαν τη μακροχρόνια επίδραση της άσκησης, ακολουθώντας τους ασθενείς για μήνες μετά την ολοκλήρωση της παρέμβασης.

Η ανάλυση, που δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Journal of Clinical Psychiatry’, βασίζεται σε 13 έρευνες με 700 ασθενείς, μισοί από τους οποίους ασκούνταν για να βοηθήσουν την υποχώρηση της κατάθλιψης.

Κατά μέσον όρο, οι άνθρωποι φάνηκε να έχουν βελτιωθεί ελαφρά μέχρι το τέλος της παρέμβασης με την άσκηση, σε σχέση με ανθρώπους που δεν ασκούνταν.

Ωστόσο, σύμφωνα με τις 5 έρευνες που ακολούθησαν ασθενείς για 6 έως 26 μηνών, τα οφέλη της άσκησης δεν φάνηκε να διαρκούν μετά το τέλος του προγράμματος. ‘Αν η άσκηση ήταν χάπι, δεν θεωρώ ότι ο FDA θα την ενέκρινε σαν αντικαταθλιπτικό’, δήλωσε ο ερευνητής.

Ίσως, δήλωσε ο Krogh, η άσκηση να έχει έμμεση επίδραση στην κατάθλιψη, που διαρκεί μόνο όσο διάστημα αυτή διαρκεί . Ενδεχομένως, η επίδραση της παρέμβασης δεν σχετίζεται με την άσκηση, αλλά με στοιχείο της δομής της καθημερινότητας ασθενών με κατάθλιψη.

Ορισμένα οφέλη μπορεί να είναι η συνάντηση σε τακτά διαστήματα με άλλους ασθενείς και προσωπικό που γνωρίζουν τις δυσκολίες του να ζει κάποιος με την κατάθλιψη.

Πηγές:
‘Journal of Clinical Psychiatry’.