Γιατί είναι σημαντική η ηρεμία πριν το τέλος...

Ασθενείς που πεθαίνουν, αντιμετωπίζουν καλύτερα τις τελευταίες τους ημέρες αν δεν βρίσκονται στο νοσοκομείο, δεν σιτίζονται μέσω σωλήνα ή υποβαλλόμενοι σε χημειοθεραπεία και αισθάνονται ότι έχουν σχέση εμπιστοσύνης με τον γιατρό τους, αναφέρει νέα έρευνα σε ασθενείς με καρκίνο τελικού σταδίου.

Άλλοι παράγοντες που τους βοήθησαν να βρουν ειρήνη στο τέλος, έδειξε η έρευνα, ήταν η προσευχή, ο διαλογισμός, επίσκεψη από ιερωμένο και απελευθέρωση από υπερβολική ανησυχία ή άγχος.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε περίπου 400 Αμερικανούς ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο, που έμαθαν ότι είχαν λιγότερο από 6 μήνες ζωής και στους πιο στενούς φροντιστές, συνήθως τους συζύγους.

Οι ασθενείς με καρκίνο, των οποίων η μέση ηλικία ήταν τα 59 έτη, ρωτήθηκαν κατά μέσον όρο 4 μήνες πριν πεθάνουν. Οι φροντιστές τους ρωτήθηκαν στη συνέχεια σχετικά με την επιθανάτια εμπειρία.

Η ερευνήτρια, Holly Prigerson, του Dana-Farber Cancer Institute στη Βοστόνη, δήλωσε ότι αρκετοί παράγοντες καθόρισαν πώς ασθενείς και φροντιστές αξιολόγησαν την ποιότητα ζωής στο τέλος. Μεταξύ των πιο σημαντικών ήταν οι ακόλουθοι.

Να μην πεθαίνουν στην εντατική μονάδα θεραπείας ή στο νοσοκομείο, να μην έχουν να υποβληθούν σε επιθετικές αγωγές παράτασης ζωής στο τέλος, όπως σωλήνες σίτισης ή χημειοθεραπεία και να αισθάνονται ότι ο γιατρός τους τούς έβλεπε σαν ολόκληρο άνθρωπο και τους αντιμετώπιζε με σεβασμό.

Η Prigerson πρόσθεσε, ότι τα ευρήματα υποδεικνύουν πως η προσοχή στις ψυχολογικές ανάγκες των ασθενών, οι πνευματικές τους ανάγκες, οι ανησυχίες και η ανάγκη να μην εγκαταλειφθούν από την ομάδα περίθαλψης, καθώς και να αισθάνονται σημαντικοί και πολύτιμοι είναι αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη αξία για ασθενείς και φροντιστές.

Δήλωσε ότι δεν είναι το πόση χημειοθεραπεία ή τι διαδικασίες γίνονται. Στην πραγματικότητα είναι η ανθρώπινη σύνδεση που φάνηκε να είναι η πιο σημαντική για καλή ποιότητα φροντίδας πριν το τέλος.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού ‘Archives of Internal Medicine.’

Οι ειδικοί δήλωσαν, ότι οι ογκολόγοι τείνουν να εστιάζουν στη θεραπεία των ασθενών, αλλά πολλοί είναι λιγότερο άνετοι στην αντιμετώπιση θεμάτων του τέλους της ζωής. Τα ευρήματα δείχνουν ότι ακόμα και όταν δεν είναι πια δυνατή η ίαση, οι ασθενείς θέλουν ακόμα να γνωρίζουν ότι οι γιατροί τους νοιάζονται.

Η Prigerson, σημείωσε ότι όταν οι ασθενείς δεν μπορούν πια να ιαθούν, πολλοί γιατροί αισθάνονται ότι υπάρχουν πολύ λίγα που μπορούν να τους προσφέρουν, αλλά τα ευρήματα υποδεικνύουν το αντίθετο.

Οι γιατροί είναι από τις σημαντικότερες επιρροές στην ποιότητα ζωής των ασθενών τους-με το να είναι εκεί, συναισθηματικά διαθέσιμοι, παρόντες και να μην εγκαταλείπουν κάποιον συναισθηματικά επειδή δεν μπορούν να τον θεραπεύσουν από τον καρκίνο του.

Ο Alan Zonderman, του U.S. National Institute on Aging, δήλωσε ότι η έρευνα είναι σημαντική, επειδή περιλαμβάνει πραγματικά στοιχεία σχετικά με αυτό που έχει σημασία σε ασθενείς και φροντιστές στο τέλος της ζωής.

Τα ευρήματα δείχνουν επίσης πόσο σημαντικό είναι για τους γιατρούς που αντιμετωπίζουν ασθενείς με καρκίνο να αλλάξουν στάση και να εστιάσουν στην ποιότητα ζωής κατά τις τελευταίες ημέρες του ασθενούς όταν δεν είναι πια πιθανή η ίαση, δήλωσε η Dr.

Michele Evans, του U.S. National Institute on Aging.

Δεν είναι εύκολη αυτή η συζήτηση, πρόσθεσε η Evans. ‘Είμαστε καλοί στο να λέμε στους ασθενείς ότι η ναυτία, η απώλεια μαλλιών, οι εμετοί, αξίζουν, επειδή θα σε οδηγήσουν στην ίαση’, πρόσθεσε, ‘αλλά στην πορεία ορμισμένων νόσων δεν πρόκειται να φτάσουμε εκεί’.

Έτσι, είναι σημαντικό για τους γιατρούς να έχουν μια δυνατή, ανοιχτή σχέση με τους ασθενείς τους, να μπορούν να τους πουν την αλήθεια και να είναι εκεί πηγαίνοντας μπροστά…..

Άλλο σημαντικό εύρημα ήταν η σημασία που έθεταν οι ασθενείς στην επιλογή του τόπου που θα πέθαιναν και πώς θα περνούσαν τις τελευταίες τους μέρες….

Η Evans, δήλωσε ότι δεν υπάρχει τρόπος να καταστεί η μονάδα εντατικής θεραπείας ευχάριστο περιβάλλον. Στην περίπτωση που ασθενείς με καρκίνο περάσουν εκεί τις τελευταίες τους ημέρες, συχνά αυτό σημαίνει ότι η περίθαλψη έχει ξεφύγει του ελέγχου και δεν βασίζεται πλέον στην ποιότητα ζωής.

Πρόκειται για διατήρηση της ζωής με κόστος την ποιότητα ζωής.

Για να σιγουρευτούν ότι οι ανάγκες του τέλους της ζωής απαντώνται, ειδικοί δηλώνουν ότι ασθενείς με καρκίνο θα πρέπει να έχουν έντυπα, όπως μελλοντικές οδηγίες, και γραπτές επιθυμίες.

Η Evans δήλωσε, ότι το ίδιο σημαντικό για τους ασθενείς με καρκίνο είναι να σιγουρευτούν ότι συζητούν τις επιθυμίες τους με την οικογένεια και τον γιατρό τους.

Πρώτα πρέπει να αρχίσει η συζήτηση με τη στενή οικογένεια και να κατανοηθεί η δυναμική της έτσι ώστε όταν κάποιος είναι πολύ άρρωστος για να λάβει αποφάσεις να κατανοούν οι συγγενείς πώς θα ήθελε να γίνουν τα πράγματα ο ασθενής.

‘Τόσες φορές, ποτέ δεν είχαμε αυτή τη συζήτηση. Οικογένειες θα πουν δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, απλώς δώστε του αγωγή. Είναι μαχητής.’ Αυτός ο άνθρωπος στη ζωή μπορεί να είναι μαχητής. Αλλά τι συμβαίνει όταν πρόκειται να χάσει τη μάχη; Θα θέλει να πέσει μαχόμενος ή να έχει χρόνο να μην αισθάνεται τόσο άσχημα και να ζητήσει να εστιάσουν στην ποιότητα ζωής, συνέχισε η Evans.

Πρόσθεσε ότι ως Αμερικανοί, δεν έχουν συχνά αυτή τη συζήτηση και δεν την έχουν με τους γιατρούς τους.

Επιμέλεια: Εύη Ψωμιάδου

Πηγές:
‘Archives of Internal Medicine.’