Λανθασμένες και ελλιπείς οι αντιλήψεις των Ελλήνων στα θέματα γονιμότητας

Της ΣΟΦΙΑΣ ΝΕΤΑ

Ένας στους δυο έλληνες πιστεύει ότι έχει πρόβλημα υπογονιμότητας μετά από 2,5 ή και 5 χρόνια προσπαθειών, ενώ στην πραγματικότητα ένας χρόνος αποτυχημένων προσπαθειών σημαίνει ότι πρέπει να διερευνηθεί η πιθανότητα προβλήματος.

Επίσης οι Έλληνες δεν γνωρίζουν πόσο νωρίς αρχίζει να μειώνεται η γονιμότητα της γυναίκας και στην ερώτηση αυτή είχαν πολύ μικρό ποσοστό σωστών απαντήσεων, ενώ ένα άλλο παράδειγμα είναι η λανθασμένη αντίληψη ότι θα καταλάβαιναν αν είχαν πρόβλημα υπογονιμότητας από τη γενικότερη κατάσταση της υγείας τους.

Οι ειδικοί τονίζουν ότι οι αντιλήψεις αυτές είναι πιθανόν να οδηγούν σε καθυστέρηση της απόφασης τους για διερεύνηση του προβλήματος και έγκαιρη αναζήτηση των πλέον ενδεδειγμένων λύσεων. Θετικό πάντως είναι το γεγονός ότι οι Έλληνες γνωρίζουν ότι το πρόβλημα υπογονιμότητας μπορεί να οφείλεται και στους δύο συντρόφους.

Οι νέες εξελίξεις στη θεραπεία της υπογονιμότητας αποκτούν ιδιαίτερη σημασία αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι ειδικοί προβλέπουν μεγάλη αύξηση του προβλήματος μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες. Οι κύριοι λόγοι για την αύξηση αυτή, η οποία μπορεί να φτάσει και το 100%, λένε οι ειδικοί, είναι η ολοένα μεγαλύτερη ηλικία που τα ζευγάρια κάνουν σήμερα το πρώτο τους παιδί, η αύξηση των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων και η αύξηση στα ποσοστά της ανδρικής υπογονιμότητας.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, περίπου 1 στα 6 ζευγάρια αναπαραγωγικής ηλικίας σήμερα αντιμετωπίζει πρόβλημα υπογονιμότητας και δυσκολεύεται να αποκτήσει παιδιά.

Τα παραπάνω επισημάνθηκαν με την ευκαιρία του εορτασμού των 10 χρόνων κυκλοφορίας της φολιτροπίνης βήτα και στην Ελλάδα, σε επιστημονικό συμπόσιο με θέμα: ‘Προοπτικές επιτυχίας στην επόμενη δεκαετία’. Στο συμπόσιο πήραν μέρος διακεκριμένοι επιστήμονες από τον χώρο της Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής στην Ελλάδα.

Τα θέματα που αναπτύχθηκαν αφορούσαν τις εξελίξεις στην θεραπεία των υπογόνιμων ζευγαριών την τελευταία δεκαετία αλλά και τις μελλοντικές προοπτικές αντιμετώπισης του προβλήματος.

Όπως επισημάνθηκε, η δεκαετία αυτή συνοδεύτηκε από δύο μεγάλα επιτεύγματα στον κλάδο της θεραπείας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής: πρώτον, τα ποσοστά επιτυχίας των γεννήσεων με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή έχουν αυξηθεί σταθερά σε σημείο που συγκρίνονται πλέον με αυτά της φυσικής σύλληψης και δεύτερον, μετά την εισαγωγή της ICSI, στις αρχές της δεκαετίας του ´90, οι περισσότερες αιτίες τόσο της ανδρικής όσο και της γυναικείας υπογονιμότητας μπορούν σήμερα να αντιμετωπιστούν, ακόμη και όταν αφορούν τις πιο βαριές περιπτώσεις ανωμαλιών στο σπέρμα.