Γονείς μη φωνάζετε στα παιδιά σας

Έφηβοι 13 ετών στους οποίους ο γονείς συνήθιζαν να φωνάζουν είχαν περισσότερα συμπτώματα κατάθλιψης σε σχέση με συνομηλίκους που δεν ήταν σε τέτοια πειθαρχία, αναφέρει η έρευνα στο περιοδικό 'Child Development.'

Αντί να βελτιώνεται η συμπεριφορά του εφήβου, οι φωνές μπορεί να την επιδεινώσουν, ανακάλυψαν οι ερευνητές.
Πρόκειται για μια από τις πρώτες έρευνες που δείχνουν ότι η σκληρή λεκτική πειθαρχία των γονέων βλάπτει τον έφηβο που αναπτύσσεται.

Ο ερευνητής Ming-Te Wang, του University of Pittsburgh, δήλωσε ότι η έννοια ότι η σκληρή πειθαρχία δεν έχει συνέπειες όταν υπάρχει ισχυρός δεσμός γονέα παιδιού είναι άστοχη, επειδή η τρυφερότητα των γονέων δεν μείωσε την επίδραση της σκληρής λεκτικής συμπεριφοράς.

Η έρευνα, από επιστήμονες του University of Pittsburgh και του University of Michigan, εξέτασε τις συνέπειες των φωνών στα παιδιά, καθώς και τις προσβολές, ονομάζοντάς τα, για παράδειγμα, ‘τεμπέλικα’ ή ‘χαζά’.

Τέτοια συμπεριφορά δεν είναι ασυνήθιστη. Πολλοί γονείς μετατοπίζονται από τη σωματική στη λεκτική πειθαρχία όταν τα παιδιά γίνονται έφηβοι, σημειώνουν οι ερευνητές. Ποσοστό 90% των Αμερικανών έχουν παραδεχτεί ότι φωνάζουν στα παιδιά όλων των ηλικιών, τουλάχιστον μια φορά, και οι μισοί έχουν παραδεχτεί ότι προσβάλλουν τους εφήβους, σύμφωνα με προηγούμενη έρευνα.

Ερευνητές εστίασαν σε παιδιά 13 ετών που πήγαιναν σε δημόσιο σχολείο στην Πενσυλβάνια. Παρατήρησαν ότι σε όσα οι γονείς φώναζαν εμφανίζονταν πιο πολλά συμπτώματα κατάθλιψης μέχρι να γίνουν 14 ετών και περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς, όπως να λένε ψέματα στους γονείς, να είναι ανυπάκουα στο σχολείο, να κλέβουν ή να μαλώνουν σε σύγκριση με συνομηλίκους που δεν είχαν την ίδια σκληρή λεκτική συμπεριφορά από τους γονείς τους.
Η εχθρικότητα των γονέων φάνηκε να αυξάνει τον κίνδυνο παραβατικότητας, κάνοντας τον έφηβο πιο θυμωμένο και ευέξαπτο.

Η επίδραση ήταν και αντίστροφη. Παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς στην ηλικία των 13 ετών είχαν πιο σκληρή λεκτική πειθαρχία από τους γονείς την επόμενη χρονιά.

Η νέα έρευνα εστίασε σε 967 οικογένειες μεσαίας τάξης.

Οι γονείς ρωτήθηκαν σε διάστημα 2 ετών σχετικά με την ψυχική τους υγεία, τις πρακτικές ανατροφής και το είδος της σχέσης που υπήρχε μεταξύ γονέων και παιδιών.

Η συμπεριφορά των γονέων μετρήθηκε με ερωτήσεις όπως η εξής. Τον προηγούμενο χρόνο όταν το παιδί σας σάς παράκουσε ή έκανε κάτι λάθος, πόσο συχνά φωνάξατε, το καταραστήκατε ή το ονομάσατε ‘τεμπέλικο’ ή με κάποιο άλλο όνομα.

Η συμπεριφορά των εφήβων αξιολογήθηκε με ερωτήσεις όπως ‘πέρσι πόσο συχνά ήσασταν ανυπάκουος στο σχολείο, είπατε ψέματα στους γονείς, σας κλέψατε από μαγαζί, λάβατε μέρος σε διαμάχη της παρέας σα,ς βλάψατε ιδιωτική ή δημόσια περιουσία για ευχαρίστηση.’;

Υποβλήθηκαν επίσης σε ψυχολογική αξιολόγηση χρησιμοποιώντας το εργαλείο Children's Depression Inventory, που θέτει ερωτήσεις όπως πόσο συχνά ένιωθαν άχρηστοι, λυπημένοι ή ήθελαν να κλάψουν.

Σύμφωνα με τη Mayo Clinic, στα συμπτώματα κατάθλιψης των εφήβων περιλαμβάνονται αισθήματα λύπης και κλάμα χωρίς εμφανή αιτία, ευερεθιστότητα, θυμός και σύγχυση ακόμα και για μικρά ζητήματα, έλλειψη ενδιαφέροντος για φυσιολογικές δραστηριότητες και διαμάχες με οικογένεια και φίλους.

Ο Wang δήλωσε ότι οι γονείς καλό θα είναι να μιλούν στα παιδιά τους για τις συνέπειες της κακής συμπεριφοράς παρά να φωνάζουν σε αυτά. Η σκληρή λεκτική πειθαρχία φαίνεται να είναι καταστροφική σε όλες τις περιστάσεις.

Πηγές:
'Child Development.'