Κάταγμα πέους: Συμπτώματα και αντιμετώπιση

Με άμεση χειρουργική επέμβαση αντιμετωπίζεται το κάταγμα πέους, προκειμένου να μειωθούν οι πιθανότητες μετατραυματικής στυτικής δυσλειτουργίας!

Αυτό υποστηρίζουν ουρολόγοι- ανδρολόγοι σημειώνοντας πως «Η χειρουργική επέμβαση θα πρέπει να γίνει άμεσα, τις πρώτες ώρες μετά το ατύχημα, για να μειωθούν σημαντικά οι πιθανότητες μετατραυματικής στυτικής δυσλειτουργίας», αναφέρει ο χειρουργός ουρολόγος-ανδρολόγος κ. Θάνος Παλλαντζάς.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η επέμβαση θα πρέπει να πραγματοποιηθεί τις πέντε πρώτες ώρες μετά το κάταγμα, καθώς έτσι μειώνεται σημαντικά η πιθανότητα μετατραυματικής στυτικής δυσλειτουργίας, και δυσμορφίας του πέους (Ν. Peyronie), χωρίς βέβαια να εξαλείφεται.

Το κάταγμα του πέους-αν και δεν έχει κόκκαλο- μπορεί να είναι σπάνιο, αλλά σίγουρα συμβαίνει. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία έχουν καταγραφεί διεθνώς 1.331 περιπτώσεις κατάγματος πέους, αρχής γενομένης από το 1935.

Συνήθως τα κάταγμα πέους παθαίνουν άνδρες ηλικίας 20 με 50 χρόνων, κυρίως μεταξύ των 20 και 30 χρόνων. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι το πέος να βρίσκεται σε πλήρη στύση.

Τα κατάγματα πέους συμβαίνουν:

• Kατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. (Τα περισσότερα σε ποσοστό δηλαδή, περίπου το 80%).
  Συνήθως συμβαίνουν όταν το πέος “χτυπά” το ηβικό οστό ή το περίνεο της σεξουαλικού συντρόφου κατά τη διάρκεια έντονης σεξουαλικής δραστηριότητας. Πιο συχνά συμβαίνει όταν η σεξουαλική θέση απαιτεί τη γυναίκα να είναι ιππαστί.
• Κατά τη διάρκεια αυνανισμού. Έχουν αναφερθεί ασυνήθιστες μορφές αυνανισμού που προκάλεσαν κατάγματα του πέους.

Συμπτώματα που συνοδεύουν το κάταγμα πέους

• Ήχος κατάγματος (σαν να σπάει ένα “κλαδί” ή “κόκαλο”)
• Οξύς πόνος και ταυτόχρονα
• Απώλεια στύσης
• Δυσκολία στην ούρηση ή ακόμα και αδυναμία ούρησης (στην περίπτωση ταυτόχρονης ρήξης και της ουρήθρας σε ποσοστό 20%).

Κλινική εικόνα του πέους μετά το κάταγμα

• Μελάνιασμα και πρήξιμο (οίδημα)
• Παίρνει τη μορφή ενός "S "
• Αίμα από την ουρήθρα.

Η διάγνωση για το κάταγμα πέους από τον ουρολόγο- ανδρολόγο βασίζεται στο ιστορικό του άνδρα και στην κλινική εξέταση.
Σε περίπτωση αμφιβολίας ή όταν θέλουμε να επισημάνουμε το επίπεδο και την βαρύτητα της ρήξης συμπληρώνεται από τον παρακάτω απεικονιστικό έλεγχο, που συνήθως είναι περιττός μιας και η οποιαδήποτε συμμετοχή άλλης ανατομικής περιοχής αναγνωρίζεται και διορθώνεται κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης:

• Υπερηχοτομογραφία πέους, όπου αναγνωρίζεται το αιμάτωμα και πιθανόν η θέση της ρήξης του σηραγγώδους σώματος
• Ουρηθρογραφία, αν υπάρχει υπόνοια συμμετοχής της ουρήθρας, για την απεικόνιση της ρήξης της ουρήθρας
• Μαγνητική τομογραφία.

Αντιμετώπιση κατάγματος πέους

Η αντιμετώπιση μπορεί να έχει συντηρητική ή χειρουργική μορφή. Ωστόσο οι γιατροί επισημαίνουν ότι η συντηρητική θεραπεία συνοδεύεται από υψηλά ποσοστά στυτικής δυσλειτουργίας και θα πρέπει να εφαρμόζεται σε εξαιρετικά επιλεγμένες περιπτώσεις και αφού έχει ενημερωθεί ο ασθενής για τις πιθανές επιπλοκές.

« Η συντηρητική θεραπεία, εφαρμόζεται σπάνια και ενδείκνυται σε απλή κάκωση του πέους χωρίς συνυπάρχουσα ρήξη του σηραγγώδους σώματος, άρα όχι σε κάταγμα.» αναφέρει ο κ. Παλλαντζάς.

Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:

• Παγοκύστες
• Περίδεση
• Χορήγηση αντιβιοτικών
• Αναλγητικά
• Χορήγηση σκευασμάτων που αναστέλλουν τη στύση.

«Η θεραπεία εκλογής του κατάγματος πέους είναι η χειρουργική αντιμετώπιση και μάλιστα άμεσα μέσα στις πέντε πρώτες ώρες από το συμβάν» καταλήγει ο κ Παλλαντζάς.