Οι ημικρανίες στη μέση ηλικία συνδέονται με την εμφάνιση νόσου του Πάρκινσον

Οι ημικρανίες στη μέση ηλικία μπορεί ενδεχομένως να συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης νόσου του Πάρκινσον ή άλλων διαταραχών κίνησης μελλοντικά, αναφέρει νέα έρευνα.

Η έρευνα, που δεν απέδειξε αιτιατή σχέση μεταξύ των 2 παθήσεων, υπέδειξε επίσης ότι η σχέση μεταξύ των 2 ήταν πιο ισχυρή σε γυναίκες με ημικρανία που εμφάνιζαν και αύρα.

Η ερευνήτρια, Ann Scher, του Uniformed Services University στη Bethesda, δεν θεωρεί ότι οι άνθρωποι θα πρέπει απαραίτητα να ανησυχούν αν έχουν ημικρανίες ότι θα εμφανίσουν μελλοντικά νόσο του Πάρκινσον. Δήλωσε ότι θα πρέπει να τονίσουμε ότι ενώ ο κίνδυνος είναι αυξημένος για τη νόσο του Πάρκινσον και για τα συγκεκριμένα (παρόμοια) συμπτώματα, δεν είναι ακόμα συχνά σε όσους πάσχουν από ημικρανίες.
Η Scher επισκόπησε αρχεία περισσότερων των 5.600 ανθρώπων από την Ισλανδία, ηλικίας 33 έως 65 ετών, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για 25 χρόνια.

Στην έναρξη της έρευνας, περίπου 4.000 συμμετέχοντες δεν είχαν πονοκεφάλους. 1.028 εμφάνιζαν πονοκέφαλο αλλά όχι τύπου ημικρανίας, 238 εμφάνιζαν ημικρανίες χωρίς αύρα και 430 ημικρανίες με αύρα.

Μετά από χρόνια, οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν αν είχαν διαγνωστεί με νόσο του Πάρκινσον ή αν είχαν εμφανίσει συμπτώματα, αν είχαν οικογενειακό ιστορικό νόσου του Πάρκινσον ή αν είχαν συμπτώματα του συνδρόμου ανήσυχων ποδιών.

Τα ευρήματα έδειξαν ότι όσοι εμφάνιζαν ημικρανίες με αύρα στη μέση ηλικία είχαν περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες να διαγνωστούν αργότερα με νόσο του Πάρκινσον σε σύγκριση με ανθρώπους που δεν έπασχαν από πονοκεφάλους.

‘Οσοι εμφάνιζαν ημικρανία με αύρα είχαν 3,6 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν 4 έως 6 συμπτώματα Πάρκινσον, ενώ όσοι είχαν ημικρανία χωρίς αύρα είχαν 2,3 φορές περισσότερες πιθανότητες.

Γενικά, η έρευνα ανακάλυψε ότι σχεδόν 20% όσων εμφάνιζαν ημικρανία με αύρα είχαν συμπτώματα σε σύγκριση με ποσοστό 12% όσων είχαν ημικρανία χωρίς αύρα και 7,5% όσων δεν είχαν πονοκεφάλους.

Η νόσος του Πάρκινσον, καθώς και το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών αφορούν δυσλειτουργία της ντοπαμίνης, δήλωσε η ερευνήτρια ενώ και η εμφάνιση της ημικρανίας εκτιμάται ότι συνδέεται με ανωμαλίες της ντοπαμίνης.

Μελλοντική έρευνα θα πρέπει να εξετάσει αν η νόσος του Πάρκινσον και η ημικρανία μοιράζονται κοινούς γενετικούς παράγοντες κινδύνου.
Η έρευνα δημοσιεύεται στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού ‘’Neurology’’.

Πηγές:
‘’Neurology’’.