Ρευματισμοί: Δεν υπάρχει κίνδυνος καρκίνου από τους αναστολείς TNF-A

Οι αναστολείς του Παράγοντα Νέκρωσης Όγκου άλφα (TNF-A) και άλλες βιολογικά δραστικές ουσίες  δεν οδήγησαν σε αύξηση του καρκίνου των ασθενών με ρευματοειδή αρθρίτιδα κατά τα πρώτα δέκα χρόνια θεραπείας. Αυτό προκύπτει από σουηδική  μελέτη κοόρτης που δημοσιεύθηκε στο  JAMA Intern Medicine.

Ο σταθερά αυξανόμενος αριθμός των ουσιών αυτών έχει βελτιώσει τη θεραπεία ασθενών με ρευματοειδή αρθρίτιδα από το 1999. Τα φάρμακα εμποδίζουν  τον παράγοντα νέκρωσης όγκου (TNF-Α) (adalimumab, etanercept, certolizumab, golimumab, infliximab), μπλοκάρουν τους υποδοχείς CD20 (Rituximab), CD80 / CD86 μέσω CTLA-4 (Αbatacept) ή τη θέση σύνδεσης για την ιντερλευκίνη 6 (Tocilizumab). Ως αντι-ρευματικό φάρμακο τροποποίησης της νόσου (DMARD), οι δραστικές ουσίες μπορούν να επιβραδύνουν την συνέχιση της φλεγμονώδους καταστροφής των αρθρώσεων.

Ωστόσο, ο διαρκής  αποκλεισμός του ανοσοποιητικού συστήματος δεν είναι ακίνδυνος. Εκτός από τον αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης, υπάρχει επίσης και φόβος για αύξηση του καρκίνου. Δημιουργήθηκαν λοιπόν κατάλογοι ασθενών  σε διαφορετικές χώρες που  οποίοι παρακολουθούν τους ασθενείς. Στη Σουηδία, οι προϋποθέσεις είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές καθώς όλοι οι κάτοικοι έχουν αριθμό μητρώου.

Μια ομάδα με επικεφαλής τον Johan Askling από το Ινστιτούτο Karolinska της Στοκχόλμης κατάφερε να συγκρίνει τα δεδομένα του " Σουηδικού Μητρώου Φροντίδας Ρευματολογίας " που καλύπτει τη θεραπεία του 90 έως 95% όλων των ρευματοπαθών ασθενών με το "Σουηδικό Μητρώο Ασθενών", από τον οποίο γινόταν γνωστό ποιοι νοσηλεύτηκαν με καρκίνο σε ένα νοσοκομείο. Σε προηγούμενη αξιολόγηση για την περίοδο 2001-2010, η ομάδα είχε διαπιστώσει αυξημένο κίνδυνο μελανώματος σε ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με αναστολείς του TNF-Α. Η ροπή επικινδυνότητας 1,5 (95% διάστημα εμπιστοσύνης 1,0-2,2)  υπολογίστηκε με βάση 20 περιπτώσεις μελανωμάτων.

Η τωρινή δημοσιευθείσα ανάλυση για την περίοδο 2006 - 2016 δεν  επιβεβαιώνει εντούτοις τα στοιχεία. Οι αναστολείς  TNF - Α δεν συνδέονται πλέον με αυξημένο κίνδυνο μελανώματος (ή άλλου καρκίνου). Αυτό ισχύει τόσο για τους ασθενείς που είχαν λάβει τους αναστολείς του TNF-Α ως το πρώτο DMARD, όσο και για τους ασθενείς που είχαν προηγουμένως υποβληθεί σε θεραπεία με άλλες βιολογικά δραστικές ουσίες. Η χρήση για περισσότερα από τέσσερα χρόνια δεν αύξησε τον κίνδυνο μελανώματος.

Πηγές:
 «JAMA Intern Medicine»