Το έντονο περπάτημα χαρίζει χρόνια

Το έντονο περπάτημα μπορεί ενδεχομένως να παρατείνει τη ζωή, αναφέρει νέα έρευνα στην οποία συμμετέχει Έλληνας ερευνητής.

Σε σύγκριση με τον αργό βηματισμό, το περπάτημα με μέσο ρυθμό φάνηκε να μειώνει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου κατά 20%, ενώ ο γρηγορότερος ρυθμός φάνηκε να μειώνει τον κίνδυνο κατά 24%.

Ο ερευνητής Εμμανουήλ Σταματάκης, του University of Sydney, δήλωσε ότι ο γρήγορος βηματισμός είναι 5-7 χιλιόμετρα την ώρα αλλά εξαρτάται από τα επίπεδα φόρμας. Άλλος δείκτης είναι το βάδισμα σε ρυθμό που μας κάνει ελαφρώς να χάνουμε την αναπνοή μας ή να ιδρώνουμε.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι οι άνθρωποι φαίνεται να μειώνουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου από καρδιακή νόσο κατά 24% περιπατώντας με μέτριο ρυθμό και κατά 21% περιπατώντας γρήγορα, σε σύγκριση με το βάδισμα με αργό ρυθμό.

Επιπλέον, το όφελος της έντονης βάδισης ήταν ιδιαίτερα ενισχυμένο σε ηλικιωμένους.

Όσοι ήταν άνω των 60 ετών και περπατούσαν με μέτριο ρυθμό είχαν 46% μείωση του κινδύνου πρόωρου θανάτου από καρδιοπάθεια και όσοι περπατούσαν γρήγορα είχαν 53% μείωση.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν σχέση αλλά δεν απέδειξαν ότι είναι αιτιατή.

Οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία θανάτου και τα συνέδεσαν με αποτελέσματα 11 ερευνών στη Βρετανία και τη Σκοτία, μεταξύ 1994 και 2008. Σε αυτές, οι συμμετέχοντες ανέφεραν το ρυθμό βηματισμού.

Ο ερευνητής δήλωσε ότι αν και το φύλο και ο ΔΜΣ δεν φάνηκε να επηρεάζουν το αποτέλεσμα, το περπάτημα με μέτριο ρυθμό συνδεόταν με σημαντικά μειωμένο κίνδυνο θνησιμότητας από όλα τα αιτία και καρδιαγγειακή νόσο. Δεν υπήρχαν ενδείξεις να υποδεικνύουν ότι ο βηματισμός είχε σημαντική επίδραση στη θνησιμότητα από καρκίνο.

Η ανάλυση έδειξε ότι η αύξηση του ρυθμού βάδισης μπορεί ενδεχομένως να είναι σωστός τρόπος βελτίωσης της υγείας της καρδιάς.

Ειδικά σε καταστάσεις στις οποίες το περισσότερο περπάτημα δεν είναι εφικτό, το να περπατά κάποιος γρηγορότερα μπορεί ενδεχομένως να είναι καλή επιλογή αύξησης του καρδιακού ρυθμού-που οι περισσότεροι μπορούν να εντάξουν στη ζωή τους.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό British Journal of Sports Medicine.

Πηγές:
British Journal of Sports Medicine.