Το λίπος στην κοιλιά οδηγεί σε ακόμα περισσότερο λίπος

Το λίπος που συσσωρεύουν ορισμένοι άνθρωποι γύρω από τη μέση τους μπορεί ενδεχομένως να τους οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερο πάχος, σύμφωνα με ερευνητές.

Ερευνητική ομάδα από τον Καναδά παρατήρησε ότι λιπώδης ιστός από την κοιλιά παράγει την ορμόνη NPY που προκαλεί την ανάπτυξη κυττάρων που μετατρέπονται σε λίπος.

Είναι ήδη γνωστό ότι υψηλά επίπεδα της ορμόνης αυτής στον εγκέφαλο παράγουν συνεχή αίσθηση πείνας.

Βρετανός ειδικός σημειώνει ότι η καλύτερη κατανόηση του πώς δρα η ορμόνη μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη φαρμάκων για να σταματήσει η δράση της.

Το να είναι κάποιος υπέρβαρος είναι κακό για την υγεία, ανεξάρτητα από το πού βρίσκεται το λίπος-αλλά είναι γνωστό πως το λίπος που συσσωρεύεται στην κοιλιά είναι το πιο επικίνδυνο, αυξάνοντας τον κίνδυνο καρδιοπάθειας, διαβήτη τύπου ΙΙ, υψηλής αρτηριακής πίεσης και ορισμένων καρκίνων.

Οι ερευνητές, από το Ινστιτούτο Lawson, που συνδέεται με το Πανεπιστήμιο Western Ontario, έκαναν έρευνες σε ποντίκια που έδειξαν ότι το λίπος στην κοιλιά, όπως και ο εγκέφαλος παράγει την πρωτεΐνη NPY.

Εκτιμάται ότι η υπερβολική παραγωγή της πρωτεΐνης αυτής στον εγκέφαλο είναι ένας από τους κύριους λόγους που οι υπέρβαροι καταναλώνουν περισσότερο φαγητό.

Ωστόσο, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η πρωτεΐνη στους ιστούς της κοιλιάς αυξάνει τον αριθμό των λιπωδών κυττάρων ενεργοποιώντας τη δημιουργία αντιγράφων προδρόμων κυττάρων που αλλάζουν σε λιπώδη κύτταρα.

Ο Dr Kaiping Yang, δήλωσε ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε φαύλο κύκλο, όπου η πρωτεΐνη που παράγεται στον εγκέφαλο ωθεί κάποιον σε μεγαλύτερη κατανάλωση φαγητού και συσσώρευση περισσότερου λίπους γύρω από τη μέση, και έπειτα αυτό το λίπος παράγει περισσότερη πρωτεΐνη που οδηγεί σε ακόμα περισσότερα λιπώδη κύτταρα.

Η ομάδα θα εξετάσει τώρα αν η πρωτεΐνη που παράγεται στην κοιλιά απελευθερώνεται στο κυκλοφορικό και επομένως επηρεάζει τα μηνύματα πείνας στον εγκέφαλο.

Αν είναι έτσι, μπορεί ενδεχομένως να αναπτυχθεί ένα απλό τεστ αίματος για τον εντοπισμό αυξημένων επιπέδων πρωτεΐνης. Σύμφωνα με τον ερευνητή, αν μπορεί να εντοπιστεί έγκαιρα η πρωτεΐνη και οι άνθρωποι που βρίσκονται σε κίνδυνο για κοιλιακή παχυσαρκία, τότε η θεραπεία θα πρέπει να εστιαστεί στην απενεργοποίηση της πρωτεΐνης.