Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 έχουν πιο εύθραυστα οστά

Η Shoshana έπαιζε με τα παιδιά της όταν ένιωσε έναν πολύ δυνατό πόνο στην πλάτη. Σηκώνοντας το ένα από τα παιδάκια της, υπέστη κάταγμα σε τέσσερα οστά. Τα οστά της ήταν ιδιαίτερα εύθραυστα καθώς πάσχει από διαβήτη τύπου 1.

Ενώ η περίπτωση της Shoshana είναι ασυνήθιστη για κάποιον τόσο νέο, η καθηγήτρια Dresner Pollak, επικεφαλής του Τμήματος Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Hadassah της Ιερουσαλήμ, αναφέρει ότι αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του κινδύνου που αντιμετωπίζουν οι διαβητικοί να υποστούν κατάγματα. Μόνο και μόνο που θα τεντωθούν για να πάρουν κάτι από ένα ψηλό ράφι ή θα βήξουν υπερβολικά, οι διαβητικοί κινδυνεύουν να σπάσουν τα οστά τους. Μαζί με την καθηγήτρια Lynne Cox από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, η καθηγήτρια Pollak διενεργούν προκλινική μελέτη που ερευνά τους λόγους για τους οποίους οι διαβητικοί τύπου 1 είναι πολύ πιο πιθανόν να έχουν εύθραυστα οστά σε σύγκριση με τους μη διαβητικούς συνομήλικούς τους. Οι δύο επιστήμονες στοχεύουν να αναπτύξουν επίσης θεραπείες που  θα περιορίζουν τον κίνδυνο καταγμάτων σε διαβητικούς.

Το 20 - 30% των ατόμων μεγάλης ηλικίας που πάσχουν από διαβήτη τύπου 1 και θα υποστούν κάταγμα στο ισχίο, πεθαίνουν μέσα σε ένα χρόνο από το ατύχημα. Το σπασμένο ισχίο περιορίζει σημαντικά την κινητικότητα των ασθενών, αφήνοντάς τους κατάκοιτους. Ως αποτέλεσμα, κινδυνεύουν να προσβληθούν από πνευμονία. Πολύ συχνά επίσης, με την εισαγωγή τους στο νοσοκομείο, εκτίθενται σε άλλες μολύνσεις. Επιπλέον, άνθρωποι που είναι περισσότερο επιρρεπείς σε κατάγματα, έχουν ήδη ασθενέστερη υγεία και με ψηλότερους αριθμούς θνησιμότητας. 

«Πρέπει να φροντίσουμε και την καλή ποιότητα ζωής των διαβητικών», ανέφερε η καθηγήτρια Pollak, η οποία έχει εξειδίκευση στην Γεροντολογία και τον Διαβήτη, με μεγάλη εμπειρία στη Διαβητική Οστεοπόρωση. Η ίδια ευελπιστεί ότι θα μπορέσει να πετύχει γρήγορη μετάβαση από τα εργαστήρια στις κλινικές δοκιμές.