Υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση στα νοσοκομεία - Μιχάλης Γιαννάκος

Ποια είναι τα αποτελέσματα από τις επαφές σας με τα στελέχη του Υπουργείου Υγείας, υπάρχει κάποια συμφωνία;

“Έχουμε επισκεφθεί επανειλημμένως τους υπουργούς υγείας, οι οποίοι κάθε φορά μας έλεγαν ότι θα εφαρμόσουν απαρέγκλιτα το τρίτο μνημόνιο. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση με την εφαρμογή του να υπάρξει ανάταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, και ας μεταφέρουν οι υπουργοί μια εικονική πραγματικότητα. Το σύστημα θα συρρικνώνεται, θα απαξιώνεται, θα ιδιωτικοποιείται και οι πολίτες θα βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη τους για να αγοράσουν τις υπηρεσίες υγείας, οι οποίες θα κοστολογούνται ως εμπορεύσιμο προϊόν.

Έχουμε επανειλημμένως πει ότι τα νοσοκομεία υποφέρουν από την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση. Έκλεισε ο προϋπολογισμός του έτους 2015 και τελικά εκταμιεύτηκαν μόνο 906 εκ. ευρώ προς τα νοσοκομεία, αν και ο προϋπολογισμός προέβλεπε 1,5 δις ευρώ. Η οικονομική κατάσταση των νοσοκομείων είναι τραγική, επικρατεί ένα κακό οικονομικό χάλι, αφού οφείλουν στους προμηθευτές πάνω από 1,7 δις ευρώ, οι προμηθευτές με τη σειρά τους διακόπτουν τις προμήθειες υγειονομικού και φαρμακευτικού υλικού, με αποτέλεσμα να αναστέλλονται χειρουργεία λόγω έλλειψης υλικών. Το γεγονός αυτό κάνει την κατάσταση μη διαχειρίσιμη πια, για αυτό και εμείς από την πλευρά μας έχουμε ενημερώσει τους υπουργούς ότι πλέον, διακυβεύονται ανθρώπινες ζωές.

Ποια είναι η εικόνα της κατάστασης με την έλλειψη ιατρονοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία;

Όσον αφορά το προσωπικό, έχουν αποχωρήσει πια 20.000 άτομα τα τελευταία πέντε χρόνια και δεν έχει προσληφθεί ούτε ένας, με αποτέλεσμα η μια στις τρεις οργανικές θέσεις να είναι κενή, για οργανισμούς που στήθηκαν σύμφωνα με τις μνημονιακές προβλέψεις. Mε κατάργηση χιλιάδων κλινικών, κλινών και οργανικών θέσεων, το προσωπικό σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας υπολείπεται κατά 50.000, η συνήθης κάλυψη στις κλινικές είναι μια νοσηλεύτρια για 40 ασθενείς σε κάθε βάρδια, οφείλονται χιλιάδες ρεπό στο σύνολο του προσωπικού του κάθε νοσοκομείου, δεν έχουν χορηγηθεί οι κανονικές άδειες και εργαζόμαστε πια σε συνθήκες εξουθένωσης. Ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να αναφέρουμε είναι ότι για 690 θέσεις που προκηρύχτηκαν πρόσφατα, οι οποίες εγκρίθηκαν από την προ-προηγούμενη κυβέρνηση και δεν προβλέπεται να έρθουν πριν το καλοκαίρι του 2016, έκαναν αίτηση περίπου 70.000 υποψήφιοι εργαζόμενοι οι οποίοι πλήρωσαν σε παράβολα 1.000.000 ευρώ στο κράτος. Εδώ υπάρχει σκοπιμότητα καθώς θα καθυστερήσουν οι προσλήψεις αυτές, επειδή το υπουργείο δεν έχει τα χρήματα για να χρηματοδοτήσει τις νέες προσλήψεις. Θυμίζουμε εδώ τη δήλωση του πρωθυπουργού έξω από το υπουργείο Υγείας στις 2 Απριλίου, όπου ανακοίνωσε με θριαμβευτικό τρόπο θα έλεγα, την πρόσληψη στα νοσοκομεία εντός του 2015, 4.500 θέσεων υπαλλήλων.

Εμείς πλέον υποψιαζόμαστε, για να μην πω ότι έχουμε τη βεβαιότητα, ότι η κυβέρνηση πια προτίθεται να λύσει το ζήτημα με τον ανασχεδιασμό του υγειονομικού χάρτη, έχοντας βάλει στο μάτι τα διασυνδεόμενα 50 νοσοκομεία, μικρά και μεσαία,  που προσφέρουν φιλικές και προσιτές υπηρεσίες στους πολίτες, θα ελαστικοποιήσει περαιτέρω τις εργασιακές σχέσεις με προσωπικό που ήδη έχουν ξεκινήσει να εργάζονται με μπλοκάκι, με συνεργεία κ.ο.κ. με συνέπεια τη συρρίκνωση και ιδιωτικοποίηση του συστήματος και με τους πολίτες που έχουν ακόμα χρήματα να αναγκάζονται να αγοράζουν τις υπηρεσίες υγείας.

Ποια νοσοκομεία της χώρας παρουσιάζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα;

Ο κόσμος κατευθύνεται σε όλα τα νοσοκομεία- και στα μικρά και στα μεσαία- επειδή και αυτά προσφέρουν φιλικές υπηρεσίες στους πολίτες, για αυτό και κάνουμε μεγάλο αγώνα να σώσουμε τα νοσοκομεία αυτά που έχουν μπει στο μάτι του κυκλώνα προς κατάργηση. Για αυτό και έχουν νέες διοικήσεις, και απαξιώνονται με το προσωπικό που μετακινείται προκειμένου να καταργηθούν. Εμείς παλεύουμε μαζί με τους φορείς, τους κατοίκους των περιοχών προκειμένου να τα σώσουμε. Και ας μην ξεχάσουμε ότι στην χώρα μας υπάρχουν γεωγραφικές ιδιαιτερότητες, δεν μπορούν δηλαδή σε ορεινούς τόπους αλλά και σε νησιά να μην υπάρχουν νοσοκομεία. Είδαμε πόσο απαραίτητα ήταν τα νοσοκομεία αυτά, ειδικά φέτος με το προσφυγικό ζήτημα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, δεν είναι δυνατόν μια περιοχή της χώρας να μην έχει νοσοκομείο και οι άνθρωποι να πεθαίνουν αβοήθητοι.

Όταν λοιπόν καταργούνται τα μικρά και μεσαία νοσοκομεία, όπως καταργήθηκαν τα 11 νοσοκομεία σε Αττική και Θεσσαλονίκη, τα διπλανά νοσοκομεία και τα μεγάλα απεδείχθη ότι αντιμετώπισαν πολύ μεγάλα προβλήματα. Αυξήθηκε κατακόρυφα η ζήτηση και στις πρωτοβάθμιες υπηρεσίες, στα εξωτερικά τους ιατρεία, στα τακτικά και έκτακτα, αλλά και σε εισαγωγές, με αποτέλεσμα για παράδειγμα το “Αττικό” όταν έκλεισε το Λοιμωδών να αναπτύσσει σε κάθε εφημερία του ράντζα. Να είναι απαράδεκτες οι συνθήκες!

Τι περιλαμβάνει το τρίτο μνημόνιο  για το ΕΣΥ;

Το 3^ο μνημόνιο  περιλαμβάνει τη σταδιακή μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και τη σταδιακή μετακύλιση του κόστους στους πολίτες, τόσο για την πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια όσο και τριτοβάθμια περίθαλψη, που σημαίνει ότι οι πολίτες θα καλούνται μέρα με την ημέρα να καλύψουν με δικά τους έξοδα την περίθαλψή τους, καθώς επίσης τη συρρίκνωση του ΕΣΥ, των μονάδων, και ιδιωτικοποίηση του δημοσίου συστήματος υγείας.

Πρόσφατα αντιμετωπίσαμε το θέμα με την έλλειψη των αντιρετροϊκών φαρμάκων-σε ποια νοσοκομεία υπήρξε μεγαλύτερο το πρόβλημα αυτό και από ποια μπορούν οι ασθενείς να τα προμηθευθούν εγκαίρως;

Δεν είναι μόνο η συγκεκριμένη κατηγορία φαρμάκων στα οποία έχουν έλλειψη τα νοσοκομεία. Τα νοσοκομεία αυτή την στιγμή οφείλουν το υπέρογκο ποσό, άνω των 1,7 δισ. ευρώ, στους προμηθευτές, γεγονός λόγω του οποίου, δεν μπορούν εύκολα να προμηθευθούν υγειονομικό και φαρμακευτικό υλικό, γιατί οι εταιρίες αρνούνται πλέον να τα τροφοδοτήσουν με πίστωση. Άρα λοιπόν, δεν είναι μόνο αυτή η κατηγορία των φαρμάκων που τα νοσοκομεία στερούνται και αδυνατούν να χορηγήσουν σε όσους τα έχουν ανάγκη. Υπάρχει μια σειρά από υλικά που λείπουν, τα οποία υποβαθμίζουν την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των ασθενών. Μια κατηγορία λοιπόν εξ αυτών είναι και τα τα αντιρετροϊκά φάρμακα, με το “Λαϊκό” νοσοκομείο να παρουσιάζει έλλειψη. Γιατί το υπουργείο δεν λαμβάνει μέριμνα αφού χορηγεί σχεδόν κατά αποκλειστικότητα τα φάρμακα αυτά στην Αττική, να έχει έναν ξεχωριστό κωδικό με επαρκή χρηματοδότηση προκειμένου να προμηθεύεται το νοσοκομείο τα εν λόγω φάρμακα για τους ασθενείς”;