Αναιμία: Συνοπτική ενημέρωση

Στην αναιμία μειώνεται η συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης του αίματος και ο αιματοκρίτης, τα οποία σε άντρες και γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας είναι αντιστοίχως κάτω από 13.5g/dl με Ht κάτω από 40% και κάτω από 11.5 g/dl με Ηt κάτω από 36%, στις γυναίκες.

Αναιμία επίσης έχουμε όταν παρατηρείται πτώση αιμοσφαιρίνης και αιματοκρίτη από τα συνήθη ή τα ικανοποιητικώς ανεκτά για ένα δεδομένο άτομο επίπεδα, ακόμη και εάν διατηρούνται στα πλαίσια των φυσιολογικών διακυμάνσεων. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να αξιολογούνται συγκριτικά οι εξετάσεις και, επομένως, να φυλάσσονται μετά την έκδοσή τους.

Τα άτομα που εμφανίζουν αναιμία παρουσιάζουν κακή αιμάτωση, φαινόμενο που μπορεί να εκδηλώνεται με συμπτώματα όπως εύκολη κόπωση, ζάλη, ταχυκαρδία, ατονία, διαταραχές αναπνοής. Ενδέχεται να μην υπάρχουν συμπτώματα. Ένα σύνηθες λάθος που γίνεται από άτομα χωρίς συμπτώματα, στα οποία ανευρίσκεται αναιμία στο check up, είναι η αναβολή της ιατρικής εξέτασης.

Η αναιμία όμως επιβάλλει πάντα σωστή ιατρική αξιολόγηση, διότι μπορεί να οφείλεται σε σοβαρά υποκείμενα νοσήματα, που πρέπει να διαγνωστούν άμεσα όπως καρκινώματα, ηπατικά νοσήματα, νοσήματα μυελού των οστών, γαστρεντερικά νοσήματα, μυέλωμα.

Υπάρχουν περιπτώσεις που η διαταραχή του αιματοκρίτη οφείλεται σε απλές καταστάσεις όπως ιογενή νοσήματα. Πρέπει λοιπόν να αποφεύγεται η πραγματοποίηση απλών εξετάσεων check up κατά την διαδρομή οξέων εμπύρετων νοσημάτων ή ασυνήθιστων για τον οργανισμό καταστάσεων.

Η αναιμία μπορεί να συνδέεται με έλλειψη θρεπτικών αιμοποιητικών ουσιών, όπως σιδήρου, βιταμίνης Β12 και φυλλικού οξέως. Στις περιπτώσεις αυτές η ενίσχυση του οργανισμού με τις ουσίες που απουσιάζουν είναι πολλές φορές απαραίτητη.

Η αναιμία που οφείλεται σε έλλειψη σιδήρου χωρίς άλλες παθολογικές διαταραχές είναι συχνή στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας και στα κορίτσια κατά την εφηβεία, λόγω των απωλειών σιδήρου κατά την έμμηνο ρήση.

Ο σίδηρος υπάρχει σε πολλά τρόφιμα όπως στο κόκκινο κρέας, στα αυγά, στα όσπρια, στη σόγια, στο πιτυρούχο ψωμί, στο σπανάκι, στο κουνουπίδι, στις ελιές, στους ξηρούς καρπούς, στο φύτρο σταριού. Ο σίδηρος των φυτικών τροφών μεταβολίζεται πιο δύσκολα.