1. Εισαγωγή στη χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα

Η Χειρουργική Αντιμετώπιση χρησιμοποιείται συχνότατα στην κλινική πρακτική για τον μη‑μικροκυτταρικό Καρκίνο του Πνεύμονα ο οποίος πληροί κάποιες προϋποθέσεις. Αυτές είναι ομόφωνα συμφωνημένες παγκοσμίως και προκαθορισμένες με βάση πολύπλοκα συστήματα "Ταξινόμησης" (όπως το σύστημα TNM κλπ).

Υπερ-απλουστεύοντας σημαντικά αυτές τις προϋποθέσεις, λέμε με απλά λόγια ότι η χειρουργική αντιμετώπιση ενδείκνυται για τον μη‑μικροκυτταρικό Καρκίνο του Πνεύμονα, ο οποίος:

1. και έχει μέγεθος "μικρό" ή μέγεθος που περιορίζεται οπωσδήποτε "μέσα στα όρια του πάσχοντος πνεύμονα μόνον" (δηλ. δενεπεκτείνεται σε γειτονικά όργανα), ώστε να είναι τεχνικώς εφικτή η αφαίρεσή του
2. και δεν έχει εξαπλωθεί, όπως τεκμηριώνεται μετά από ολοκλήρωση συστηματικής λεπτομερούς αναζήτησης σε ολόκληρο το υπόλοιπο σώμα.

Πριν από οποιαδήποτε χειρουργική θεραπεία είναι πιθανόν να χρειαστείτε περαιτέρω εξετάσεις για να εκτιμήσω την ικανότητά σας να μπορείτε να ανταπεξέλθετε στην σημαντική για τον οργανισμό σας δοκιμασία, που θα αποτελέσει η θεραπευτική εγχείρηση.

Ο τύπος της εγχειρήσεως θα εξαρτηθεί από το μέγεθος και την εντόπιση του όγκου:

• Λοβεκτομή είναι η εκτομή (αφαίρεση) ενός πνευμονικού λοβού (ο δεξιός πνεύμονας έχει 3 λοβούς ενώ ο αριστερός έχει 2 λοβούς).
• Δι‑λοβεκτομή είναι η συν‑εκτομή δύο λοβών μαζί (μπορεί να τελεσθεί μόνον δεξιά).
• Πνευμονεκτομή είναι η εκτομή ενός ολόκληρου πνεύμονα.

Μια άλλη εγχείρηση, που λέγεται " Σφηνοειδής Εκτομή", τελείται περιστα­σια­κά σε ασθενείς που πάσχουν από πνευμονοπά­θεια ή άλλες νόσους.

Με αυτήν εκτέμνεται (αφαιρείται) πολύ μικρό ιστοτεμάχιο πνεύμονος. Αυτή η εγχείρηση δεν τελείται πολύ συχνά για χειρουργική αντιμετώπιση του Καρκίνου του Πνεύμονα.

Πολλοί άνθρωποι συχνά ανησυχούν ότι δεν θα μπορούν να αναπνεύσουν καλά, αν έχει αφαιρεθεί ο πνεύμονάς τους. Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα! Είναι πολύ πιθανό να αναπνέει κανείς κανονικά μόνο με έναν πνεύμονα.

Συγκεκριμένοι ασθενείς, ωστόσο, που είχαν και προ‑εγχειρητικά αναπνευστικά προβλήματα, αυτοί μπορεί να έχουν σημαντικότερη δύσπνοια μετ‑εγχειρητικά.

Γι’αυτό ζητoύμε πάντοτε να γίνουν προ‑εγχειρητικά "δοκιμασίες αναπνευστικής λειτουργίας" (π.χ. σπιρομέτρηση, αέρια αρτηριακού αίματος κλπ), ώστε να μετρούντε ακριβώς πόσο καλά λειτουργούν οι πνεύμονές, ώστε να μπορεί αντικειμενικά να αποφασεί, ποια ακριβώς από τις επεμβάσεις είναι η πιο κατάλληλη για εσάς, ώστε να σας την προτείνω ως την ενδεικνυόμενη.

Συνήθως μετά από πλήρη ανάρρωση μετά από Λοβεκτομή, ο ασθενής μπορεί να αναλάβει εκνέου:

• και όλες τις προ‑εγχειρητικές του κοινωνικές δραστηριότητες κανονικά (όπως π.χ. να βγαίνει έξω από το σπίτι για περίπατο, για να ψωνίσει κ.τ.ό., να ασχολείται με κολύμβη­ση Αναψυχής κλπ και
• να είναι εκνέου ικανός για στενές διαπροσωπικές σχέσεις ενήλικου που να συμπεριλαμβάνουν γενετήσιες επαφές κλπ)
• και πολλές αθλητικές δραστη­ριό­τη­τες από όσες τυχόν είχε προ‑εγχειρητικά (π.χ. κολύμβηση ως άθλημα, τροχά­δην κλπ.). Όμως οι αθλητικές επιδόσεις του αναμένονται ελαφρά χειρότερες από ό,τι προ‑εγχειρητικά.

Αυτή η άριστη λειτουργική αποκατάσταση μετ‑εγχειρητικά συμβαίνει, διότι ο λοβός ή οι λοβοί που εναπομένουν τελικά μέσα στο χειρουργημένο ήμισυ του θώρακος υπερ-εκπτύσσονται ή υπερ-διατείνονται μετά από την λοβεκτομή, με αποτέλεσμα να χωρούν συνολικά στο τέλος σχεδόν την ίδια ποσότητα αναπνεόμενου αέρα με προ-εγχειρητικά.

Ο ασθενής μετά από πλήρη ανάρρωση μετά από Πνευμονεκτομή, μπορεί να αναλάβει εκνέου όλες τις προ‑εγχειρητικές του κοινωνικές δραστηριό­τη­τες μόνον (όπως π.χ. να βγαίνει έξω από το σπίτι για περίπατο, για να ψωνίσει κ.τ.ό., να ασχολείται με κολύμβη­ση αναψυχής κλπ και να είναι εκνέου ικανός για στενές διαπροσωπικές σχέσεις ενήλικου που να συμπεριλαμβάνουν γενετήσιες επαφές κλπ).

Δεν μπορεί, συνή­θως, να ξαναρχίσει μετ-εγχειρητι­κά αθλητικές δραστηριό­τη­τες (π.χ. τροχάδην), ακόμη κι αν είχε προ‑εγχειρητικά τέτοιες.

Πριν από οποιαδήποτε εγχείρηση, σιγουρευτείτε ότι συζητήσατε γι’αυτήν διεξοδικά και πλήρως μαζί με τον θεράπων γιατρός σας, ώστε καταλάβατε ακριβώς τι αναμενόμενα θεραπευτικά οφέλη και τι κινδύνους συμπεριλαμβάνει. Συνήθως η συζήτηση αυτή γίνεται αμέσως πριν από την υπογραφή του εντύπου της Συγκατάθεσης.

Κίνδυνοι σοβαρών επιπλοκών σαφώς υπάρχουν με την Χειρουργική Αντιμετώπι­ση, ακόμα και για την ίδια την ζωή του ασθενούς. Όμως και τα θεραπευτι­κά οφέλη της είναι αξιόλογα: σημαντικές πιθανότητες ιάσεως.

Γι’αυτό και είναι εξαιρετικά μεγάλη η ευθύνη του θεράποντος γιατρού να ζυγίσει τα αναμενόμενα θεραπευτικά οφέλη και τους αναμενόμενους κινδύνους σε κάθε μία συγκεκριμένη περίπτωση ασθενούς προκειμένου να λάβει αιτιολογημένα την σημαντικότατη απόφαση:

• είτε να συστήσει ανεπιφύλακτα Χειρουργική θεραπεία
• είτε να επιφυλαχθεί