Θεραπεία ακμής

Η ακμή αποτελεί νόσημα και πρέπει να αντιμετωπίζεται αποκλειστικά μόνο από ιατρό Δερματολόγο. Ο ιατρός πρέπει να συζητά με τον ασθενή του τα αίτια της ακμής και να τονίζει την πιθανότητα επιτυχίας της θεραπείας.
Είναι καλό να χορηγούνται ενημερωτικά φυλλάδια για την πληροφόρηση των ασθενών.

Στην ήπια ακμή απαιτείται μόνο τοπική θεραπεία. Στη μέτρια και βαρειά ακμή απαιτείται τόσο τοπική όσο και από του στόματος αγωγή. Από του στόματος αγωγή πρέπει να χορηγείται τουλάχιστον για 6 μήνες ενώ η τοπική αγωγή μπορεί να διαρκέσει όσο και η νόσος.

Γενικά μέτρα
Συνίσταται ευπαλος καθαρισμός με ειδικά συνθετικά καθαριστικά του δέρματος (χωρίς σαπούνι) και νερό. Δεν είναι απαραίτητη η χρήση βακτηριοστατικών αντισηπτικών καθαριστικών. Τα καλλυντικά που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της θεραπείας αλλά και αργότερα πρέπει να έχουν υποδειχθεί από το Δερματολόγο.

Απαγορεύεται η σύνθλιψη, πίεση, ξύσιμο των βλαβών της ακμής.
Για τον ίδιο λόγο αντεδείκνυται και ο "καθαρισμός προσώπου". Απαγορεύεται η σάουνα προσώπου, η χρήση scrubs (κρέμες σε κόκκους) και η έντονη μηχανική τριβή (σκληροί σπόγγοι και βούρτσες).

Η δίαιτα θεωρείται ότι δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην ακμή. Καλό θα ήταν ο Δερματολόγος ιατρός να παρέχει σχετική ψυχολογική υποστήριξη στον ασθενή του.

Φάρμακα που χρησιμοποιούνται σήμερα για τη θεραπεία της ακμής.
Τοπική θεραπεία
Η τοπική θεραπεία αφορά όλη την επιφάνεια του προσώπου και της ράχης και όχι μόνο μεμονωμένες βλάβες. Τα πιο συχνά χορηγούμενα φάρμακα για την τοπική θεραπεία της ακμής είναι τα εξής:

• Υπεροξείδιο του Βενζολίου (συγκεντρώσεις 5% και 10%)
• Τρετινοϊνη 0,05%
• Τοπικά Αντιβιοτικά: Κλινταμοκίνη, Ερυθρομοκίνη.

Άλλα τοπικώς χορηγούμενα φάρμακα είναι:

• Αζελαϊκό οξύ
• Ισογρετινοϊνη

Συστηματική θεραπεία
Αντιβιοτικά

• Τετρακυκλίνες: Αποτελούν το φάρμακο εκλογής (Τετρακυκλίνη, Δοξοκυκλίνη, Μινοκυκλίνη).
• Ερυθρομυκίνη

Αντιανδρογόνα

• Οξεική κοπροτερόλη
• Οξεική κοπροτερόλη + Οιστρογόνα
• Σπιρονολακτόνη

ΙσογρετινοΪνη: Φάρμακο εκλογής για όλες τις βαρειές μορφές ακμής, για όλες τις περιπτώσεις αποτυχίας προηγούμενων από του στόματος θεραπειών. Για ασθενείς με ουλές, ακμή και αν δεν έχει προηγηθεί άλλη από του στόματος αγωγή.

Και για ασθενείς με έντονα ψυχολογικά προβλήματα εξαιτίας της δυσμορφίας που προκαλεί ενίοτε το νόσημα.