Ο ρόλος του καπνίσματος στην περιοδοντίτιδα

Η Περιοδοντίτιδα είναι μια χρόνια νόσος που προσβάλλει τα ούλα αλλά και το οστό των γνάθων. Συχνά φλεγμονές που δημιουργούνται στα ούλα λόγω της πλημμελούς αφαίρεσης της μικροβιακής πλάκας κατά το βούρτσισμα αφήνονται αθεράπευτες με αποτέλεσμα μια τυπική ουλίτιδα να εξελίσσεται στη χρόνια περιοδοντίτιδα. Στην περιοδοντίτιδα τα ούλα είναι συχνά διογκωμένα, πιο ερυθρά, φλεγμαίνουν και πολλές φορές υποχωρούν αποκαλύπτοντας μέρος της ρίζας.

Αιτία της χρόνιας περιοδοντίτιδας είναι αποκλειστικά και μόνο η ύπαρξη μικροβιακής πλάκας στα δόντια που δεν αφαιρείται σωστά λόγω αμέλειας στο βούρτσισμα ή λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών ενός στόματος που ευνοεί την κατακράτηση της (κακότεχνες προσθετικές εργασίες). Όμως εκτός της μικροβιακής πλάκας, υπάρχουν και κάποιοι επιβαρυντικοί παράγοντες για τη χρόνια περιοδοντίτιδα.

Ένας από τους πιο σημαντικούς επιβαρυντικούς παράγοντες είναι αποδεδειγμένα το κάπνισμα. Η αρνητική επίδραση του καπνίσματος στο περιοδόντιο έγκειται στο ότι ρίχνει την άμυνα των περιοδοντικών ιστών, καθιστώντας τα πιο ευάλωτα στην οδοντική πλάκα. Έχει διαπιστωθεί ότι μπορεί να διευκολύνει τη μετάβαση από μία πιο ήπιας μορφής περιοδοντίτιδα σε πιο βαριά μορφή. Ρόλο παίζει και ο αριθμός των τσιγάρων καθημερινά, καθώς η πρόγνωση είναι χειρότερη για τους βαρείς καπνιστές (πάνω από 20 τσιγάρα ημερησίως).

Εξάλλου, η νικοτίνη, ως συστατικό του καπνού του τσιγάρου, έχει ενοχοποιηθεί γαι το γεγονός ότι εμποδίζει τη σύνθεση του κολλαγόνου, που αποτελεί δομικό συστατικό και των ούλων. Η βλαπτική επίδραση της νικοτίνης εκφράζεται και με τη μείωση της αιματικής κυκλοφορίας στους ιστούς των ούλων, επιβραδύνοντας με αυτόν τον τρόπο την επούλωση των βλαβών. Συμβαίνει συχνά οι καπνιστές να μην παρατηρούν αιμορραγίες στα ούλα τους ακριβώς λόγω αυτής της δράσης της νικοτίνης στην κυκλοφορία. Έτσι πολλές φορές πιστεύουν πως τα ούλα τους δε νοσούν, ενώ στην πραγματικότητα το πρόβλημα υπάρχει αλλά υποκρύπτεται από τη μείωση της αιματικής ροής στην περιοχή.

Οι επιστήμονες πλέον συμφωνούν πως οι καπνιστές χρειάζονται περισσότερη περιοδοντολογική θεραπεία και πιο συχνές επανεξετάσεις από τους μη καπνιστές. Τα αποτελέσματα της θεραπείας επηρεάζονται και είναι, κατά κανόνα, λιγότερο ευνοϊκά εαν δεν πεισθεί ο ασθενής να διακόψει το κάπνισμα. Μειωμένο είναι και το ποσοστό επιτυχίας στους καπνιστές όταν η περιοδοντιλογική θεραπεία περιλαμβάνει και χειρουργικό στάδιο. Τα ουλικά μοσχεύματα δεν μπορούν να εφαρμοστούν το ίδιο επιτυχώς και φυσικά δυσχεραίνεται σημαντικά η καλή πρόγνωση της τοποθέτησης και διατήρησης ενός οδοντικού εμφυτεύματος.