Όταν ο πατέρας απουσιάζει από το σπίτι

Όταν ένας από τους δυο γονείς πρέπει για επαγγελματικούς λόγους να μετακομίσει στο εξωτερικό και αυτός είναι ο πατέρας, πολλά πράγματα αλλάζουν στην οικογένεια. Η οικογένεια καλείται να λειτουργήσει χωρίς ένα πολύ βασικό της μέλος.

Διαχείριση συναισθημάτων, χρόνου, πρακτικών ζητημάτων μπαίνουν στο προσκήνιο και απαιτούν αντιμετώπιση. Φυσικά, ένα σημαντικό θέμα που επηρεάζει και τα υπόλοιπα είναι η ηλικία των παιδιών. Όταν τα παιδιά είναι μικρά, οι απαιτήσεις είναι μεγάλες, τόσο οι συναισθηματικές, όσο και οι πρακτικές και ασφαλώς και οι ευθύνες. Τα παιδιά βιώνουν την απώλεια του μπαμπά από το σπίτι, δεν μπορούν πάντα να κατανοήσουν την αναγκαιότητά της, μπορεί να κλαίνε συχνότερα, να είναι πιο νευρικά, πιο ανυπάκουα κλπ. Τα πιο μεγάλα παιδιά το διαχειρίζονται καλύτερα, αλλά αν πρόκειται για εφήβους, που είχαν θέματα οριοθέτησης ή συναισθηματικής αστάθειας, που ούτως ή άλλως, έχει η εφηβεία και εκεί μπορεί να προκύψουν προβλήματα, ειδικά αν ο πατέρας ήταν αυτός που έβαζε τα όρια στο σπίτι.

Ασφαλώς κύριο ρόλο παίζει το αν η απόφαση αυτή έρχεται ξαφνικά, ή ήταν κάτι που είχε προαποφασιστεί και η οικογένεια ήταν ενήμερη από καιρό. Στην περίπτωση αυτή, η οικογένεια μπορεί να προετοιμαστεί, να δεχτεί, να διαχειριστεί και να προσαρμοστεί στις αλλαγές που συνεπάγεται η απουσία του πατέρα από το σπίτι.

Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο ρόλος της μητέρας είναι καθοριστικός. Εκείνη πρέπει πρώτα να αφομοιώσει τους κραδασμούς την αλλαγής αυτής, να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματα της, σχετικά με την απουσία του άνδρα της και σε ένα βαθμό με την απώλεια ενός μέρους της συζυγικής σχέσης, αφού πλέον, σε σημαντικό βαθμό, θα είναι πολύ πιο μόνη.

Οι συναισθηματικές, οικογενειακές, κοινωνικές και επαγγελματικές αλλαγές της ίδιας της μητέρας είναι πολλές: άγχος κατάθλιψη, κλείσιμο στον εαυτό, νευρικότητα, επιθετικότητα, διαταραχές ύπνου είναι συχνά ψυχολογικά συμπτώματα που παρατηρούνται σε αυτές τις περιπτώσεις.

Ακόμα και επιθετικότητα προς τον άνδρα της μπορεί να εμφανιστεί, ο οποίος έφυγε και την άφησε μόνη.

Πολλές γυναίκες δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτήν την απώλεια. Δεν είναι το ίδιο, για παράδειγμα, όπως με μια γυναίκα ναυτικού, η οποία γνωρίζει από την αρχή ότι ο άνδρας που έχει επιλέξει θα λείπει για μήνες ή χρόνια και θα πρέπει να τα διαχειριστεί όλα μόνη της. Στην περίπτωση αυτή, κάποιες γυναίκες μπορεί να μην ενοχλούνται από την πολύμηνη απουσία, ή και να το επιθυμούν αυτό, ή να έχουν μάθει έτσι από την πατρική τους οικογένεια.

Στην περίπτωση όμως της ξαφνικής απουσίας και αλλαγής των σχεδίων της οικογένειας, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, γιατί η μητέρα δεν είναι πάντα μια προσωπικότητα που μπορεί να δρα αυτόνομα και πιθανά να έχει ανάγκη στηρίγματος για τη λειτουργία της οικογένειας, αλλά και για τη δική της συναισθηματική υπόσταση.

Τότε, θα πρέπει να απευθυνθεί στο οικογενειακό της περιβάλλον για να ζητήσει βοήθεια και στήριξη. Αν νιώσει ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί συναισθηματικά την κατάσταση, θα χρειαστεί να μιλήσει με ψυχολόγο για να βοηθηθεί, να αντιμετωπίσει τα δυσάρεστα συναισθήματα, να προσαρμοστεί στην καινούργια κατάσταση, μέχρι την επιστροφή του άντρα της στο σπίτι.

Τι θα μπορούσε να κάνει μια μητέρα με τα παραπάνω προβλήματα:

• Καταρχήν, δεν θέλει πανικό.
• Κρατείστε σε επαφή τον άνδρα σας με την καθημερινότητα της οικογένειας και εμπλέξτε τον, εκεί που μπορεί να παρέμβει και να βοηθήσει, έστω από μακριά.
• Ταξινομήστε τα προβλήματα σε επείγοντα και σημαντικά.
• Ελάτε σε επαφή με τα δικά σας συναισθήματα.
• Ζητείστε τη βοήθεια των υπολοίπων μελών του ευρύτερου οικογενειακού σας περιβάλλοντος.
• Συζητείστε το με αγαπημένους φίλους που γνωρίζουν την οικογένειά σας.
• Συμβουλευτείτε έναν ψυχολόγο για να διαχειριστείτε δικά σας συναισθηματικά θέματα και θέματα των παιδιών.
• Κρατείστε χρόνο για τον εαυτό σας, για να ικανοποιείτε τις προσωπικές σας επιθυμίες ή χόμπι. Σας βοηθά να γεμίσετε τις μπαταρίες σας και να είστε πιο ευδιάθετη.