Οι γυναίκες που έχουν επιβιώσει από καρκίνο εξακολουθούν να έχουν χειρότερη σωματική λειτουργία αρκετά χρόνια μετά τη διάγνωση και θεραπεία σε σύγκριση με τις συνομήλικές τους χωρίς ιστορικό καρκίνου. Αυτό προκύπτει από μια προοπτική μελέτη των συμμετεχόντων στην Πρωτοβουλία για την Υγεία των Γυναικών ( Women’s Health Initiative) που δημοσιεύεται στο "JAMA Oncology".

"Οι ασθενείς με καρκίνο παρουσιάζουν οξεία επιδείνωση της σωματικής λειτουργίας και αυτό φαίνεται ότι αντανακλά την επιταχυνόμενη γήρανση λόγω της συμπτωματολογίας που σχετίζεται με τον καρκίνο, καθώς και τις επιπτώσεις της θεραπείας του καρκίνου", γράφουν η Elizabeth M. Cespedes Feliciano από το Τμήμα Έρευνας του Kaiser Permanente Northern California, Oakland και οι συνεργάτες της.

Ωστόσο, καμία μελέτη, προσθέτουν, δεν έχει ακόμη εξετάσει τη μακροπρόθεσμη πορεία της σωματικής λειτουργίας ανάλογα με τον εντοπισμό, το στάδιο και τη θεραπεία του καρκίνου σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες που δεν πάσχουν από καρκίνο.

Οι ασθενείς με καρκίνο αντιστοιχίστηκαν με 5 ομάδες ελέγχου. Στην προοπτική μελέτη τους, οι ερευνητές συμπεριέλαβαν συμμετέχουσες από την Πρωτοβουλία για την Υγεία των Γυναικών, μια ποικιλόμορφη ομάδα γυναικών μετά την εμμηνόπααυση. Συμπεριέλαβαν 9.203 ασθενείς με καρκίνο (καρκίνος του μαστού, καρκίνος του παχέος εντέρου, καρκίνος του ενδομητρίου και καρκίνος του πνεύμονα), οι οποίοι αντιστοιχίστηκαν με έως και 5 ομάδες ελέγχου με άτομα χωρίς καρκίνο (n= 45.358).

Η επιδείνωση της φυσικής λειτουργίας αξιολογήθηκε με τη χρήση ερωτηματολογίου (RAND Short Form 36). Η βαθμολογία RAND-36 που βασίζεται σε αυτό κυμαίνεται από 0-100, με τις υψηλότερες βαθμολογίες να υποδηλώνουν καλύτερη σωματική λειτουργία.

Ο εντοπισμός και η θεραπεία επηρεάζουν την επιδείνωση της φυσικής λειτουργίας

Κατά τη διάγνωση του καρκίνου, οι γυναίκες ήταν κατά μέσο όρο 73 ετών. Πριν από τη διάγνωση, αυτές που επέζησαν από καρκίνο παρουσίασαν παρόμοια μείωση της φυσικής λειτουργίας συγκριτικά με τις συμμετέχουσες στην ομάδα ελέγχου. Στη συνέχεια, ωστόσο, η σωματική καταπόνηση και πτώση επιταχύνθηκε στους επιζώντες από καρκίνο.

Στους συμμετέχουσες γυναίκες στην ομάδα ελέγχου, η βαθμολογία RAND-36 μειώθηκε κατά 1-2 μονάδες ανά έτος. Στις καρκινοπαθείς, η μείωση της σωματικής λειτουργίας εξαρτιόταν, μεταξύ άλλων, από την εξάπλωση της νόσου και την ακολουθούμενη θεραπεία.

Την χρονιά  μετά τη διάγνωση, η βαθμολογία RAND-36 μειώθηκε περισσότερο στις γυναίκες με περιφερειακή νόσο και σε εκείνες που έλαβαν συστηματική θεραπεία του καρκίνου.

Για τον καρκίνο του μαστού, για παράδειγμα, η βαθμολογία μειώθηκε κατά 5,3 μονάδες για την περιφερειακή νόσο σε σύγκριση με μείωση 2,8 μονάδων για την τοπική νόσο. Στην περίπτωση που ο τοπικός καρκίνος του ενδομητρίου αντιμετωπιζόταν με χημειοθεραπεία, η βαθμολογία μειωνόταν κατά 7,9 μονάδες, σε σύγκριση με 3,1 μονάδες με την μοναδική ακτινοβολία.

Οι ασθενείς με καρκίνο έχουν μακροπρόθεσμο μειονέκτημα

Όσο περισσότερος χρόνος περνούσε από τη διάγνωση, τόσο πιο αργά μειωνόταν η σωματική λειτουργία στους επιζώντες από καρκίνο. Για παράδειγμα, ενώ η βαθμολογία RAND-36 μειώθηκε κατά 4,1 μονάδες κατά το έτος μετά τη διάγνωση περιφερειακού καρκίνου του παχέος εντέρου, μειώθηκε μόνο κατά 1,4 μονάδες ανά έτος μετά τη δεκαετία.

"Ωστόσο, οι επιζώντες του καρκίνου - ακόμη και με εντοπισμένο καρκίνο - εξακολουθούσαν να έχουν χειρότερη σωματική λειτουργία 5 χρόνια μετά τη διάγνωση από τις συμμετέχουσες στην αμάδα ελέγχου που δεν είχαν ποτέ καρκίνο", αναφέρουν η Cespedes Feliciano και οι συν-συγγραφείς της μελέτης.

Προτείνουν ότι οι μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να καθορίσουν τους παράγοντες πρόβλεψης της επιδείνωσης της σωματικής λειτουργίας και να εντοπίσουν τις ομάδες ασθενών που θα μπορούσαν να επωφεληθούν ιδιαίτερα από έγκαιρες παρεμβάσεις για τη διατήρηση της σωματικής λειτουργίας.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Ρεκόρ μεταμοσχεύσεων στην Ελλάδα το 2024 [πίνακας]
44ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γαστρεντερολογίας
Στην Ελλάδα το φάρμακο για την παχυσαρκία - Στα 253,05 ευρώ η τιμή του