Η Αφροδίτη είναι μια δραστήρια γυναίκα καριέρας, πλαστικός χειρουργός, που παραπονιέται πως δεν της φτάνει το 24ωρο. Όταν διαβάζει το πόρισμα της μαστογραφίας, που είχε καιρό να κάνει λόγω υποχρεώσεων, βλέπει τη ζωή της να ανατρέπεται: Καρκίνος.

"Τον κουβαλάω μέσα μου. Δυόμισι εκατοστά. Τόσο είναι μια παιδική μουντζούρα σε χαρτί, μια σταγόνα νερό…", μονολογεί και ζητά από τη γραμματέα της να ακυρώσει όλα τα ραντεβού.

Η θεατρική παράσταση με τίτλο "Και τώρα …Αγωνιζόμαστε!", που παρουσιάστηκε στο αμφιθέατρο του Θεαγένειου αντικαρκινικού νοσοκομείου Θεσσαλονίκης με αφορμή τη συμπλήρωση δύο ετών λειτουργίας της Μονάδας Ημερήσιας Φροντίδας "Νίκος Κούρκουλος", περιγράφει με βιωματικό τρόπο το ταξίδι στο άγνωστο μιας ασθενούς από το σοκ της διάγνωσης μέχρι τη θεραπεία. Παράλληλα, εκπέμπει πολλαπλά μηνύματα για την εσωτερική δύναμη που ανακαλύπτει κανείς στα δύσκολα, την αλληλεγγύη που εισπράττει από γνωστούς και συμπάσχοντες, την αλλαγή οπτικής για τη ζωή που συνεπάγεται ο αγώνας με την ασθένεια.

Η παράσταση δόθηκε παρουσία της κυρίας Μαριάννας Λάτση, δωρήτριας της Μονάδας - η οποία έχει εξυπηρετήσει ήδη πάνω από 60.000 ασθενείς - της διοίκησης του Θεαγένειου και του Κέντρου Καθοδήγησης Καρκινοπαθών Κ3, που συνέπραξε για την εκδήλωση με την ηθοποιό και σκηνοθέτη Στέλλα Φουρναράκη.

"18 χρόνια σχέσης"

Στα πρώτα στάδια του σοκ, η Αφροδίτη νιώθει απόγνωση και φοβάται πως θα είναι μόνη της σε αυτή τη δύσκολη περιπέτεια. "Θέλω να δω το παιδί μου να μεγαλώνει. Κι εκείνη θέλω να με δει να γερνάω. Υπάρχει κάποιος; Κάτι να στηριχθώ;", αναρωτιέται. Σύντομα θα διαπιστώσει πως θα έχει αμέριστη στήριξη από τον σύζυγο και όλο τον οικογενειακό και φιλικό της κύκλο, αλλά και άγνωστες στην ίδια γυναίκες που ασθενούν επίσης ή έχουν ασθενήσει.

Η Ελπίδα, την οποία συναντά στην αίθουσα αναμονής, έχει υιοθετήσει μια σουρεαλιστική οπτική για τη σχέση της με τον καρκίνο, αφού πρώτα έχει περάσει και από τα πέντε στάδια του πένθους, όπως λέει, στα 18 χρόνια της "σχέσης" της μαζί του.

"Δεκαοχτώ χρόνια από όταν πρωτογνωριστήκαμε. Ολόκληρη σχέση. Τόσα χρόνια με άλλο αρσενικό δεν έχω μείνει! Το ξέρεις ότι γιορτάζω και την επέτειό μας; Κάθε χρόνο μου κάνω ένα δώρο" της λέει, προσθέτοντας: "Δεν λέω, στην αρχή είναι δύσκολα, όπως κάθε σχέση, έτσι δεν είναι; Τον μαθαίνεις, σε μαθαίνει, αλλά μετά συνηθίζει ο ένας τον άλλον".

Προσπαθεί να ενδυναμώσει την Αφροδίτη για τη μάχη που έχει μπροστά της, μεταφέροντας τη δική της εμπειρία. "Πέσε στη θάλασσα και κολύμπα. Ζήσε τις στιγμές", την παροτρύνει, και εξομολογείται πως η ίδια μέσα από τη δική της μάχη αγαπά περισσότερο τον χρόνο και τη ζωή.

"Έκοψα τα μαλλιά μου τραγουδώντας"

Η Όλγα συναντά την Αφροδίτη στην αναμονή για την πρώτη χημειοθεραπεία. Θυμάται τη δική της πρώτη και την προετοιμάζει για την απώλεια μαλλιών.

"Το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου. Ξυπνούσα κάθε δέκα λεπτά, πήγαινα στον καθρέφτη για να δω αν τα μαλλιά μου ήταν στη θέση τους. Τραβούσα τις τρίχες να δω αν πέφτουν. Και το επόμενο και το μεθεπόμενο βράδυ", της λέει και συμπληρώνει: "Πόσο να αντισταθείς στο αναπόφευκτο; Μετά άρχισαν να πέφτουν. Τότε πήρα τη μηχανή και είπα ‘όχι μάγκα μου, δεν θα μου τα ρίξεις εσύ, μόνη μου θα τα εξαφανίσω’. Έβαλα μουσική και τα έκοψα τραγουδώντας. Μιλάμε για τρίχες. Πέφτουν, ξαναβγαίνουν".

Η Όλγα είχε αρνηθεί τις χημειοθεραπείες στην πρώτη "συνάντηση" με τον καρκίνο, πριν έξι χρόνια, κι έκανε μόνο χειρουργείο. "Ήταν από τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής μου", εξομολγείται. Όταν επανεμφανίστηκε, τον ψηλάψησε τυχαία στο μπάνιο. "Άφησα το νερό σχεδόν για μια ώρα να πέφτει καυτό πάνω μου. Εκείνη την ώρα ήθελα να ανοίξει το δέρμα μου, να τον παρασύρει και να τον ξεπλύνει", θυμάται.

Το μήνυμα

Στο τέλος της παράστασης η Αφροδίτη, με ένα μαντήλι να καλύπτει το γυμνό της κεφάλι, υποδέχεται συγγενείς και φίλους - μεταξύ αυτών τις ασθενείς που γνώρισε στις θεραπείες - στα εγκαίνια του νέου της ιατρείου. Μαζί με τον σύζυγό της ανακοινώνουν πως έχουν προγραμματίσει ένα ταξίδι για τον γύρο της Σκανδιναβίας.

"Το μήνυμα είναι πως ο καρκίνος είναι εδώ, υπάρχει, πάμε όμως να δούμε τι έχουμε να κερδίσουμε μέσα από αυτή την περιπέτεια, όλοι μας", ανέφερε η σκηνοθέτης, Στέλλα Φουρναράκη, προσθέτοντας: "Όλοι έχουμε γύρω μας ανθρώπους, φίλους ή συγγενείς, που νοσούν. Είναι μέσα στη ζωή μας. Έχει όμως πολλά να μας διδάξει και πρέπει μέσα απ΄ όλο αυτό ο καθένας να πάρει τα θετικά".

Μαριάννα Λάτση: Ένα ευχαριστώ δεν φτάνει

Στη διάρκεια σύντομου χαιρετισμού πριν από την παράσταση, η διοικήτρια του Θεαγένειου, κ. Λιάνα Κουρτέλη - Ξουρή, θυμήθηκε την επιφυλακτικότητα πολλών για το πώς θα λειτουργούσε η Μονάδα Ημερήσιας Νοσηλείας "Νίκος Κούρκουλος", που δημιουργήθηκε με προσωπική δωρεά της κ. Μαριάννας Λάτση. "Εγώ έλεγα πως θα λειτουργήσει, γιατί το πίστευα, αλλά δεν ήξερα πώς. Δεν είχε ξαναγίνει», είπε, προσθέτοντας: "δεν ξέραμε, αλλά θέλαμε και όταν υπάρχει η επιθυμία, υπάρχει και ο τρόπος. Όλοι τηρήσαμε το λόγο μας".

Η Μονάδα, που πρωτολειτούργησε τον Απρίλιο του 2021, έχει εξυπηρετήσει μέχρι σήμερα πάνω από 60.000 ασθενείς. "Αυτό που γίνεται στη Μονάδα είναι κάτι μοναδικό σε όλη τη χώρα. Σκεφτείτε ότι επειδή ξεπεράσαμε πια και τις 200 θεραπείες την ημέρα, ζήτησαν ήδη οι φαρμακοποιοί κάτω και τρίτο ρομποτικό μηχάνημα διάλυσης κυτταροστατικών. Νομίζω αυτό τα λέει όλα", είπε η κ.Ξουρή, και απευθυνόμενη στην κ. Λάτση κατέληξε: "είναι τιμή μας που είστε εδώ γιατί κάνουμε κατάθεση καρδιάς και γιατί τιμάμε τη δική σας καρδιά με αυτό που κάνουμε".

"Αυτό που έκανα εγώ δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που κάνετε εσείς, ξεκινώντας από τη διοίκηση και φτάνοντας στον πιο απλό εργαζόμενο σε αυτή τη Μονάδα", ανέφερε από την πλευρά της η δωρήτρια. "Αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερή που άνθρωποι αυτής της ποιότητος ανέλαβαν αυτό το έργο το τόσο σημαντικό. Το ευχαριστώ δεν νομίζω ότι είναι αρκετό", είπε η κ. Λάτση, προσθέτοντας πως και η ίδια εισπράττει ένα τεράστιο ευχαριστώ από τις ματιές των ανθρώπων.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Εορταστικές ημέρες διατροφής: Δες το αλλιώς
Κίρρωση ήπατος: Όσα πρέπει να γνωρίζετε
Γιατί υπάρχει τόσο στρες στις γιορτές