Οι στατίνες είναι μια ομάδα δραστικών ουσιών που χρησιμοποιούνται ευρέως ως παράγοντες μείωσης των λιπιδίων και ιδίως της χοληστερόλης. Μια σχέση μεταξύ της θεραπείας με στατίνες και της γένεσης καταρράκτη στους χρήστες συζητείται εδώ και αρκετό καιρό.

Η διαθέσιμη βιβλιογραφία δείχνει συσχετίσεις που είναι τόσο θεμελιώδεις όσο και εξαρτώμενες από την ηλικία των ασθενών και τη διάρκεια της χρήσης. Επιπλέον, υπάρχουν δημοσιεύσεις που δεν δείχνουν σαφή σχέση μεταξύ φαρμακευτικής αγωγής και εμφάνισης καταρράκτη.

Μια δανέζικη ομάδα συγγραφέων παρουσίασε τώρα τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα μελέτη, μετρούμενη με βάση τον αριθμό των συμμετεχόντων, σχετικά με μια πιθανή σχέση μεταξύ της θεραπείας με στατίνες και του καταρράκτη.

Όπως ανέφερε τώρα η ομάδα στην επιθεώρηση "British Journal of Ophthalmology",αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχει αυξημένη συχνότητα χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη - η πιο συχνή χειρουργική επέμβαση από όλες - σε άτομα που λαμβάνουν θεραπεία με στατίνες για υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη και αρτηριοσκληρωτική καρδιοπάθεια.

Οι οφθαλμίατροι και οι καρδιολόγοι ανέλυσαν 4 εθνικά μητρώα υγείας και κατέγραψαν 505.150 "περιστατικά", τα οποία ορίστηκαν ως ασθενείς με καταρράκτη που υποβλήθηκαν σε χειρουργική θεραπεία μεταξύ 1996 και 2020. Οι ασθενείς αυτοί αντιστοιχήθηκαν 1:1 κατά ηλικία και φύλο με άτομα ελέγχου που δεν είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση καταρράκτη.

Ο μέσος όρος ηλικίας και στις δύο μεγάλες συλλογικότητες ήταν 73,6 έτη, το γυναικείο φύλο κυριαρχούσε με ποσοστό 60,6 % και οι συννοσηρότητες ήταν επίσης συγκριτικά συχνές και στις δύο ομάδες, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης (περιπτώσεις: 14,8 %, ομάδα ελέγχου: 9,3 %), η υπέρταση (32,1 % και 26,5 % αντίστοιχα) και η καρδιακή ανεπάρκεια (7,2 % και 5,4 % αντίστοιχα).

Οι συγγραφείς ανέλυσαν τον πιθανό κίνδυνο καταρράκτη από τη θεραπεία με στατίνες ανάλογα με την υποκείμενη νόσο και τη διάρκεια της θεραπείας.

Δεν διαπίστωσαν αυξημένη επίπτωση χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη σε ασθενείς με αρτηριοσκληρωτική καρδιοπάθεια σε σύγκριση με άτομα που δεν έπαιρναν στατίνες: ο λόγος κινδύνου (HR) για τους ασθενείς αυτούς ήταν 1,09 μετά από ένα έτος χρήσης στατίνης, 0,96 μετά από 5 έτη και 1,16 μετά από 10 έτη.

Για τους ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση, υπολογίστηκε HR 1,08 μετά από ένα έτος θεραπείας με στατίνη, 1,01 μετά από 5 έτη και 1,07 μετά από 10 έτη. Ούτε για τους χρήστες στατίνης με σακχαρώδη διαβήτη προσδιορίστηκε στατιστικά αυξημένος κίνδυνος να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση καταρράκτη: η HR μετά από ένα έτος ήταν 1,25, μετά από 5 έτη 1,17 και μετά από 10 έτη 1,19.

Η HR ήταν μόνο ελαφρώς υψηλότερη σε μια υποομάδα: στους ασθενείς χωρίς τις 3 υποκείμενες νόσους που αναφέρθηκαν. Και εδώ, ωστόσο, ο κίνδυνος δεν αυξανόταν με την αύξηση της διάρκειας χρήσης, ανερχόμενος σε 1,19 μετά από ένα έτος, 1,06 μετά από 5 έτη και 1,07 μετά από 10 έτη.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Περιεμμηνόπαυση: Ερωτήσεις που πρέπει να κάνετε στον γυναικολόγο σας
ECDC: Σημαντική αύξηση κρουσμάτων συγκυτιακού ιού - Ποιους απειλεί ο RSV
Διοικητές νοσοκομείων: Παράδοξα και αντιφάσεις ενός διαγωνισμού