Αιματέμεση

Αγγλικός όρος

hematemesis

Ορισμός

Η αποβολή αίματος δια του εμέτου.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ: Οι βλάβες που είναι πιθανότερο να οδηγήσουν σε αιματέμεση είναι τα έλκη του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου· οι κιρσοί του οισοφάγου· η οισοφαγίτιδα, η γαστρίτιδα ή η δωδεκαδακτυλίτιδα· οι ρήξεις τύπου Mallory-Weiss στον οισοφάγο, οι αρτηριοφλεβώδεις δυσπλασίες· ή σπάνια, τα συρίγγια μεταξύ αορτής και της ανώτερης γαστρεντερικής οδού. Τυπικά, η αιματέμεση υποδηλώνει ότι η υπεύθυνη βλάβη εντοπίζεται στην ανώτερη γαστρεντερική οδό (πάνω από το σύνδεσμο του Treitz).

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Το αίμα μπορεί να είναι με τη μορφή θρόμβων, υγρό ή αναμεμιγμένο με την τροφή. Τα κόπρανα μετά την αιματέμεση μπορεί να είναι μαύρα και να μοιάζουν με πίσσα (μέλαινα). Αν η απώλεια αίματος είναι αρκετά σοβαρή, μπορεί να εμφανιστεί καταπληξία και κατάρριψη.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ: Ο ασθενής πρέπει να αναζωογονηθεί με ενδοφλέβια χορήγηση υγρών. Μεταγγίσεις χορηγούνται, όταν η απώλεια αίματος είναι μαζική, παρατεταμένη ή επικίνδυνη για τη ζωή. Η ενδοσκόπηση της ανώτερης γαστρεντερικής οδού μπορεί να αποκαλύψει μια βλάβη που επιδέχεται πήξη, σκλήρυνση, απολίνωση ή χειρουργική εκτομή. Μπορούν να δοθούν ανταγωνιστές των Η₂ υποδοχέων (π.χ., φαμοτιδίνη) ή αναστολείς της αντλίας πρωτονίων (π.χ., ομεπραζόλη), όταν η αιμορραγία οφείλεται σε πεπτική νόσο.

ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Παρακολουθούνται τα ζωτικά σημεία και η διανοητική κατάσταση του ασθενή χρησιμοποιώντας το AVPU. Ο έμετος επισκοπείται και καταγράφονται τα χαρακτηριστικά και η ποσότητά του μαζί με τα συσχετιζόμενα σημεία και συμπτώματα. Η αντιμετώπιση εστιάζεται στον προσδιορισμό της υποκείμενης αιτίας της αιμορραγίας. Ο ασθενής παραμένει σε κάθετη θέση (ή γυρίζει στη μια του πλευρά) για να προληφθεί η εισρόφηση. Η υγιεινή του στόματος διεξάγεται μετά από επεισόδια εμέτων και ανάλογα με τις ανάγκες, ενώ ο ασθενής δε λαμβάνει τίποτα από το στόμα.