Αγγλικός όρος

Parkinson's disease

Ορισμός

Συχνή, χρόνια εκφυλιστική νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος, η οποία προκαλεί διαταραχές της κινητικότητας και μεταβολές του γνωστικού επιπέδου και της διάθεσης. Τα χαρακτηριστικά της σημεία περιλαμβάνουν τρόμο των χεριών, μυϊκή δυσκαμψία, απώλεια της εκφραστικότητας του προσώπου, δυσκολία στην έναρξη κινήσεων (βραδυκινησία) και διαταραχές της βάδισης (ειδικά συρόμενο βάδισμα, επιτάχυνση του βαδίσματος και μερικές φορές δυσκολία στην έναρξη πρόσθιων κινήσεων). Η νόσος Parkinson ανευρίσκεται συνήθως σε άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών. Η υποκείμενη αιτία είναι άγνωστη. Αν και η νόσος Parkinson είναι συχνά οικογενής, δεν είναι βέβαιο αν οφείλεται σε γενετικά αίτια ή αν είναι αποτέλεσμα έκθεσης σε συνηθισμένους προδιαθεσικούς παράγοντες (ιούς ή τοξίνες). Στις Ηνωμένες Πολιτείες περίπου ενάμιση εκατομμύρια άτομα πάσχουν από τη νόσο Parkinson.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ: Οι περισσότεροι ασθενείς αναφέρουν βαθμιαία έναρξη άλγους, κόπωσης ή αδιαθεσίας, που ακολουθείται από τρόμο σε ένα ή περισσότερα άκρα και τυπικά στα χέρια σε περίοδο ηρεμίας. Άλλα συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν την δυσκολία ανέγερσης από ένα κάθισμα ή το γύρισμα στο κρεβάτι, την αλλαγή της ποιότητας της φωνής (ηπιότερη, λιγότερο ακουστή φωνή), συρόμενο βάδισμα, το οποίο γίνεται ταχύτερο μετά από μερικά βήματα (επιτάχυνση του βαδίσματος) και κύφωση. Καθώς περνούν τα χρόνια μπορεί να λάβουν χώρα συχνές πτώσεις. Περιστασιακά, το ταχύ βάδισμα αντικαθίσταται από την τάση πτώσης προς τα πίσω (οπισθώθηση). Η έκφραση του προσώπου μπορεί να ελαττωθεί και το γράψιμο με το χέρι μπορεί να γίνει δυσκολότερο (γραφή μικρότερων γραμμάτων, μικρογραφία).

ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Η φαρμακευτική θεραπεία περιλαμβάνει τη λεβοντόπα/ καρβιντόπα, τους αγωνιστές ντοπαμίνης (π.χ. βρωμοκρυπτίνη ή περγολίδη) και τους αναστολείς μονοαμινοξειδάσης-Β (Deprenyl). Η χειρουργική θεραπεία, η οποία εκτελείται σε πολύ λίγα νοσοκομεία, περιλαμβάνει την μεταμόσχευση κυττάρων που εκκρίνουν ντοπαμίνη στις προσβεβλημένες περιοχές του εγκεφάλου ή την τοποθέτηση ηλεκτρικών διεγερτών του εγκεφάλου στον υποθαλάμιο πυρήνα, τον έσω φακοειδή πυρήνα ή τον πρόσθιο ενδιάμεσο πυρήνα.

ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ: Η ομαδική εργασία ωφελεί τον ασθενή με Parkinson, ο οποίος ενδέχεται να χρειαστεί κοινωνικό λειτουργό, νοσηλεύτριες, νευρολόγο, διαιτολόγο, φυσιοθεραπευτή, εργασιοθεραπευτή και λογοθεραπευτή. Οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται για την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της φαρμακευτικής θεραπείας, ειδικά όταν χορηγείται ένα νέο φάρμακο. Οι αλληλεπιδράσεις των φαρμάκων είναι συχνές, αλλά μπορεί να αποφευχθούν με την κατάλληλη δοσολογία και την προσεκτική συνταγογραφία. Αν οι ασθενείς εμφανίζουν περιόδους ακινησίας που εναλλάσσονται με περιόδους σοβαρής διαταραχής της κινητικότητας τους, ενδέχεται να χρειαστούν αλλαγές στα φάρμακά τους ή προσθήκη νέων φαρμάκων. Στον ασθενή και στην οικογένειά του διδάσκονται μέτρα ασφάλειας για την πρόληψη των τραυμάτων που προκαλούνται από τις πτώσεις και τεχνικές κατάποσης για την αντιμετώπιση της δυσφαγίας. Τα χορηγούμενα φάρμακα αξιολογούνται για τις επιθυμητές δράσεις και τις παρενέργειές τους και δίνονται οδηγίες στον ασθενή σχετικά με τη χρήση τους και τις εν δυνάμει παρενέργειες τους, ώστε να μπορεί να προσαρμοστεί η δοσολογία και να ελαχιστοποιηθούν οι παρενέργειες. Η νοσηλεύτρια, ο ιατρός, ο εργασιοθεραπευτής ή ο φυσιοθεραπευτής διδάσκουν στον ασθενή και την οικογένειά του ασφαλή μέτρα για την πρόληψη τραυματισμού, τους διατροφικούς περιορισμούς που σχετίζονται με τα φάρμακα και την αναγκαιότητα συχνών και μικρών γευμάτων, ώστε να παρέχονται τα αναγκαία υγρά, οι θερμίδες και η ποσότητα τροφής. Ο ασθενής θα πρέπει να προγραμματίζει την εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων, όταν είναι ξεκούραστος, ώστε να αποφύγει την κόπωση, αλλά θα πρέπει να ασκείται τακτικά για να αποφύγει τις συσπάσεις και την μυϊκή ατροφία.

Κύριος όρος

Parkinson, James