Σακχαρώδης διαβήτης

Ορισμός

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος που έχει ως βασικό χαρακτηριστικό τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Αιτίες

Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη η οποία παράγεται στο πάγκρεας και ελέγχει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Ο σακχαρώδης διαβήτης προκαλείται από την έλλειψη έκκρισης αρκετής ινσουλίνης, από ανικανότητα των κυττάρων να απορροφήσουν την ινσουλίνη ή και από τις δύο αιτίες.

Προκειμένου να κατανοήσουμε τις αιτίες του σακχαρώδους διαβήτη, είναι βασικό να καταλάβουμε τη φυσιολογική διαδικασία που ακολουθεί ο οργανισμός μας όταν μεταβολίζει τις τροφές για να παράγει ενέργεια. Αρκετά πράγματα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της πέψης:

• Η γλυκόζη, ένα σάκχαρο το οποίο χρησιμοποιείται από το σώμα ως καύσιμο, κατά τη διάρκεια της πέψης απορροφάται στην κυκλοφορία του αίματος.
• Το πάγκρεας είναι το όργανο το οποίο παράγει την ινσουλίνη. Η ινσουλίνη μεταφέρει τη γλυκόζη από το αίμα στους μυς, το λίπος και τα ηπατικά κύτταρα, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο από το σώμα.

Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη έχουν αυξημένο σάκχαρο στο αίμα τους επειδή:

• Το πάγκρεάς τους δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη
• Οι μύες το λίπος και τα ηπατικά τους κύτταρα δεν μεταβολίζουν φυσιολογικά την ινσουλίνη
• Εξαιτίας και των δύο παραπάνω λόγων

Υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι διαβήτη:

• Ο διαβήτης Τύπου 1 συνήθως διαγιγνώσκεται κατά την παιδική ηλικία, ωστόσο σε πολλούς ασθενείς η διάγνωση γίνεται μετά το 20ό έτος της ηλικίας τους. Στον τύπο αυτό του διαβήτη ο οργανισμός παράγει ελάχιστη ή καθόλου ινσουλίνη. Για τον λόγο αυτόν είναι απαραίτητες καθημερινές ενέσεις ινσουλίνης. Η ακριβής αιτία του διαβήτη Τύπου 1 δεν είναι γνωστή, αν και πιθανολογείται ότι στην εμφάνισή του διαδραματίζουν ρόλο γενετικά, ιογενή και αυτοάνοσα προβλήματα.
• Ο διαβήτης Τύπου 2 είναι ο πιο συνήθης τύπος διαβήτη. Εμφανίζεται κατά κύριο λόγο στους ενήλικες, ωστόσο το ποσοστό διάγνωσης σε νεότερες ηλικίες αυξάνεται διαρκώς. Στον διαβήτη Τύπου 2 το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη για να διατηρήσει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα σε υψηλά επίπεδα, συχνά επειδή ο οργανισμός δεν ανταποκρίνεται καλά στην ινσουλίνη. Αρκετοί ασθενείς δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από διαβήτη Τύπου 2, αν και πρόκειται για ιδιαίτερα σοβαρή πάθηση. Επίσης, τα κρούσματα διαβήτη Τύπου 2 συνεχώς αυξάνονται, εξαιτίας της παχυσαρκίας και της έλλειψης σωματικής δραστηριότητας.
• Ο διαβήτης κύησης αναφέρεται στα υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, σε γυναίκες που κανονικά δεν πάσχουν από διαβήτη, κατά τη διάρκεια της κύησης. Μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή της εγκυμοσύνης. Οι γυναίκες που εμφανίζουν διαβήτη στην εγκυμοσύνη τους έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη Τύπου 2 και να νοσήσουν από άλλα καρδιαγγειακά νοσήματα αργότερα στη ζωή τους.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που οδηγούν στην εμφάνιση διαβήτη Τύπου 2, όπως:

• Ηλικία άνω των 45 ετών
• Ένας γονέας ή κάποιο από τα αδέρφια σας πάσχει επίσης από διαβήτη
• Διαβήτης κύησης ή η γέννηση ενός παιδιού, το οποίο ζυγίζει πάνω από 5 κιλά
• Καρδιακά νοσήματα
• Υψηλά επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα
• Παχυσαρκία
• Έλλειψη σωματικής δραστηριότητας
• Πολυκιστικές ωοθήκες (αφορά τις γυναίκες)
• Διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη σε προηγούμενο στάδιο της ζωής του ασθενούς
• Το να ανήκει κάποιος σε συγκεκριμένες εθνοτικές ομάδες (κυρίως Αφροαμερικανοί, αυτόχθονες Αμερικανοί, Ασιάτες, κάτοικοι των νησιών του Ειρηνικού και Λατινοαμερικανοί)

Συμπτώματα

Τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μπορούν να προκαλέσουν αρκετά προβλήματα, όπως:

• Θολή όραση
• Υπερβολική δίψα
• Κόπωση
• Συχνοουρία
• Αίσθημα πείνας
• Απώλεια σωματικού βάρους

Ωστόσο, επειδή ο διαβήτης Τύπου 2 αναπτύσσεται με αργούς ρυθμούς, κάποιοι ασθενείς με υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα δεν έχουν καθόλου συμπτώματα της νόσου.

Συμπτώματα διαβήτη Τύπου 1:

• Κόπωση
• Υπερβολική δίψα
• Συχνοουρία
• Ναυτία
• Εμετός
• Απώλεια σωματικού βάρους παρά το συνεχές αίσθημα πείνας

Οι ασθενείς με διαβήτη Τύπου 1 συνήθως εμφανίζουν πολύ γρήγορα τα συμπτώματα της νόσου. Συχνά η διάγνωση της νόσου γίνεται στα επείγοντα περιστατικά όπου ο ασθενής έχει διακομιστεί εξαιτίας κάποιου συμπτώματος.

Συμπτώματα διαβήτη Τύπου 2:

• Θολή όραση
• Κόπωση
• Αίσθημα πείνας
• Υπερβολική δίψα
• Συχνοουρία

Εξετάσεις

Μια ανάλυση ούρων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αναζήτηση γλυκόζης και κετονών από την κατανομή του λίπους. Ωστόσο, μόνο μια εξέταση ούρων δεν επαρκεί για να διαγνωστεί διαβήτης.

Οι παρακάτω εξετάσεις αίματος χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση του διαβήτη:

• Επίπεδο γλυκόζης αίματος κατά τη νηστεία (καμπύλη σακχάρου), δηλαδή μεταξύ γευμάτων - ο διαβήτης διαγιγνώσκεται αν η γλυκόζη είναι υψηλότερη από 126 mg/dl (ανά λίτρο αίματος) σε δύο διαφορετικές μετρήσεις. Τα επίπεδα μεταξύ 100 και 126 mg/dl αναφέρονται ως προδιαβήτης. Αυτά τα επίπεδα γλυκόζης δηλαδή θεωρούνται παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση διαβήτη Τύπου 2 και των επιπλοκών του.
• Εξέταση τιμής γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης - η εξέταση γινόταν στο παρελθόν προκειμένου να παρακολουθούν οι ασθενείς κατά πόσο μπορούσαν να ελέγξουν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους. Το 2010 η Αμερικανική Εταιρεία κατά του Διαβήτη συνέστησε η εξέταση να γίνεται επίσης για τη διάγνωση του διαβήτη και του προδιαβήτη. Τα επίπεδα υποδεικνύουν:
• Φυσιολογικά: λιγότερο από 5,7%
• Προδιαβήτης: μεταξύ 5,7%-6,4%
• Διαβήτης: 6,5% ή υψηλότερο
• Από του στόματος δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη - αν έπειτα από δύο ώρες το επίπεδο γλυκόζης είναι μεγαλύτερο από 200 mg/dl, σημαίνει ότι το άτομο πάσχει από διαβήτη (η εξέταση πραγματοποιείται κυρίως για τη διάγνωση διαβήτη Τύπου 2).
• Τυχαίο δείγμα γλυκόζης, δηλαδή χωρίς να έχει προηγηθεί νηστεία- η εξέταση αυτή υποδεικνύει διαβήτη αν η γλυκόζη ξεπερνά το επίπεδο των 200 mg/dl και συνυπάρχουν συμπτώματα διαβήτη όπως η υπερβολική δίψα, η συχνοουρία και η κόπωση (μετά την τυχαία λήψη δείγματος γλυκόζης πρέπει να πραγματοποιηθεί και μέτρηση επιπέδων γλυκόζης με καμπύλη σακχάρου, προκειμένου να γίνει σωστή διάγνωση).

Οι ασθενείς με διαβήτη πρέπει να πραγματοποιούν εξετάσεις για τα επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης κάθε 3 με 6 μήνες, καθώς η αιμοσφαιρίνη δείχνει τα επίπεδα σακχάρου του αίματος για 2-3 μήνες πριν από την εξέταση. Επίσης βοηθά πολύ στην αξιολόγηση της θεραπείας.

Σημαντικό είναι να πραγματοποιείτε ετήσιες εξετάσεις για τη χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδιά σας (ιδανικά το επίπεδο χοληστερόλης στο αίμα σας δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 100 mg/dl).

Θεραπεία

Οι άμεσοι στόχοι της θεραπείας είναι να παρεμποδιστεί η διαβητική κετοξέωση και να τεθούν υπό έλεγχο τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Καθώς ο διαβήτης Τύπου 1 μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά και να έχει σοβαρά συμπτώματα, ο ασθενής ενδέχεται να χρειαστεί νοσηλεία.

Μακροπρόθεσμοι στόχοι της θεραπείας είναι:

• Να παραταθεί η ζωή του ασθενούς
• Να μειωθούν τα συμπτώματα
• Να εμποδιστεί η εμφάνιση επιπλοκών του διαβήτη, όπως η τύφλωση, τα καρδιακά νοσήματα, η νεφρική ανεπάρκεια και ο ακρωτηριασμός των άκρων.

Προκειμένου να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι, απαραίτητα βήματα είναι:

• Έλεγχος της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερόλης
• Προσεκτική μέτρηση του σακχάρου καθημερινά, από τον ίδιο τον ασθενή
• Επιμόρφωση για τη νόσο
• Σωματική άσκηση
• Περιποίηση των κάτω άκρων
• Προγραμματισμός γευμάτων και έλεγχος του σωματικού βάρους
• Φαρμακευτική αγωγή ή ενέσεις ινσουλίνης

Ο σακχαρώδης διαβήτης δεν θεραπεύεται πλήρως. Η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει λήψη φαρμάκων, ειδική διατροφή και σωματική άσκηση για τον έλεγχο του σακχάρου και την πρόληψη εμφάνισης των συμπτωμάτων.

ΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ

Υπάρχουν κάποια βασικά πράγματα που βοηθούν στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της νόσου, ώστε να μην είναι αναγκαία άμεση ιατρική παρέμβαση. Οι ασθενείς θα πρέπει να γνωρίζουν:

• Πώς να αναγνωρίζουν και να αντιμετωπίζουν την υπογλυκαιμία (χαμηλά επίπεδα σακχάρου) και την υπεργλυκαιμία (υψηλά επίπεδα σακχάρου)
• Τι πρέπει να τρώνε και πότε
• Πώς να λαμβάνουν ινσουλίνη ή διά του στόματος φαρμακευτική αγωγή
• Πώς να ελέγχουν και να καταγράφουν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους ημερησίως
• Πώς να ελέγχουν τα ούρα τους για κετόνες (μόνο για ασθενείς με διαβήτη Τύπου 1)
• Πώς να ρυθμίζουν την ινσουλίνη και τη διατροφή τους όταν αλλάζουν δραστηριότητες και διατροφικές συνήθειες
• Τι να κάνουν τις ημέρες που νιώθουν αδιάθετοι
• Πού να προμηθευτούν τα απαραίτητα για τη θεραπεία τους και πώς να τα αποθηκεύουν

Αφού μάθετε τα βασικά αυτά στοιχεία για να αντιμετωπίζετε τη νόσο, πληροφορηθείτε για τα μακροχρόνια προβλήματα υγείας που μπορεί να προκληθούν, καθώς και τους ενδεδειγμένους τρόπους για την πρόληψη αυτών των προβλημάτων. Φροντίστε να ενημερώνεστε τακτικά για την ασθένεια, καθώς συνεχώς αναπτύσσονται νέες έρευνες και τρόποι αντιμετώπισης του διαβήτη.

ΑΥΤΟΕΞΕΤΑΣΗ

Αν είστε διαβητικοί, ο γιατρός σας ενδέχεται να σας ζητήσει να μετράτε καθημερινά το σάκχαρό σας στο σπίτι. Υπάρχουν αρκετοί τύποι συσκευών για τον σκοπό αυτό, ενώ η χρήση τους γίνεται με μία σταγόνα αίματος. Η αυτοεξέταση σας βοηθά να γνωρίζετε αν όντως η διατροφή, η φαρμακευτική σας αγωγή και οι σωματικές σας δραστηριότητες λειτουργούν όπως πρέπει για να είναι υπό έλεγχο η νόσος. Επιπλέον, δίνει στον γιατρό σας τις απαιτούμενες πληροφορίες ώστε να αποτρέψει τυχόν επιπλοκές της νόσου.

Συζητήστε τις τιμές σακχάρου σας με τον γιατρό σας.

Φυσιολογικά επίπεδα πριν από τα γεύματα:

• 70 - 130 mg/dl στους ενήλικες
• 100 - 180 mg/dl για παιδιά κάτω των 6
• 90 - 180 mg/dl για παιδιά ανάμεσα στα 6 και τα 12
• 90 - 130 mg/dl για παιδιά ανάμεσα στα 13 και τα 19

Φυσιολογικά επίπεδα πριν από τον ύπνο:

• Λιγότερο από 180 mg/dl στους ενήλικες
• 110 - 200 mg/dl για παιδιά κάτω των 6
• 100 - 180 mg/dl για παιδιά ανάμεσα στα 6 και τα 12
• 90 - 150 mg/dl για παιδιά ανάμεσα στα 13 και τα 19

ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας σχετικά με την ποσότητα λιπών, πρωτεϊνών και υδατανθράκων, που πρέπει να λαμβάνετε με τη διατροφή σας. Ένας διατροφολόγος μπορεί επίσης να σας βοηθήσει στον σχεδιασμό του διατροφικού σας πλάνου, σύμφωνα με τις ανάγκες σας.

Οι ασθενείς με διαβήτη Τύπου 1 θα πρέπει να τρέφονται περίπου την ίδια ώρα κάθε μέρα και να είναι σταθεροί στις διατροφικές τους επιλογές. Αυτό βοηθά στην πρόληψη τόσο της υπογλυκαιμίας όσο και της υπεργλυκαιμίας.

Οι ασθενείς με διαβήτη Τύπου 2 θα πρέπει να ακολουθούν μια ισορροπημένη διατροφή χωρίς πολλά λιπαρά.

Δείτε επίσης: διατροφή για διαβητικούς

ΠΩΣ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΤΕ ΤΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Τα φάρμακα για τη θεραπεία του είναι η ινσουλίνη και τα χάπια μείωσης της γλυκόζης, τα οποία ονομάζονται από του στόματος υπογλυκαιμικά φάρμακα.

Τα άτομα με διαβήτη Τύπου 1 δεν μπορούν να παράγουν μόνα τους ινσουλίνη. Χρειάζονται λοιπόν συγκεκριμένες ημερήσιες δόσεις της ουσίας. Η ινσουλίνη δεν υπάρχει σε χάπι, αλλά σε ενέσεις, οι οποίες πρέπει να γίνονται σε γενικές γραμμές μία έως τέσσερις φορές την ημέρα. Μερικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν αντλία ινσουλίνης, την οποία μπορούν να έχουν πάνω τους ανά πάσα στιγμή. Η αντλία παρέχει σταθερή ροή ινσουλίνης καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Άλλοι ασθενείς χρησιμοποιούν εισπνεόμενη ινσουλίνη.

Σε αντίθεση με τον διαβήτη Τύπου 1, ο διαβήτης Τύπου 2 μπορεί να βελτιωθεί με άσκηση, την κατάλληλη διατροφή και με φάρμακα που λαμβάνονται διά στόματος. Υπάρχουν διάφοροι τύποι φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη μείωση της γλυκόζης του αίματος στον διαβήτη Τύπου 2.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, ενδέχεται να χορηγηθεί ινσουλίνη αντί για τη συνήθη φαρμακευτική αγωγή. Ο διαβήτης κύησης μπορεί να αντιμετωπιστεί με σωματική άσκηση και αλλαγές στη διατροφή.

ΑΣΚΗΣΗ

Η τακτική σωματική άσκηση είναι ιδιαίτερα σημαντική για τους ασθενείς με διαβήτη, καθώς βοηθά στη ρύθμιση του σακχάρου, στην απώλεια βάρους και στον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης. Επίσης, οι ασθενείς που επιδίδονται σε κάποια σωματική δραστηριότητα έχουν λιγότερες πιθανότητες να πάθουν έμφραγμα ή εγκεφαλικό.

Λαμβάνετε υπόψη σας τα εξής:

• Να συμβουλεύεστε πάντα τον γιατρό σας πριν αρχίσετε κάποιο νέο είδος άσκησης
• Σιγουρευτείτε ότι έχετε τα κατάλληλα υποδήματα για άσκηση
• Να επιλέγετε μια φυσική δραστηριότητα που σας προκαλεί ευχαρίστηση και αντιστοιχεί στη φυσική σας κατάσταση
• Να ασκείστε καθημερινά, και μάλιστα, αν είναι δυνατόν, την ίδια ώρα της ημέρας
• Να μετράτε το σάκχαρό σας πριν και μετά την άσκηση
• Να έχετε πάντα μαζί σας κάποιο σνακ με υδατάνθρακες ταχείας διάσπασης, σε περίπτωση που πάθετε υπογλυκαιμία κατά τη διάρκεια της άσκησης ή μετά
• Να έχετε μαζί σας το κινητό σας τηλέφωνο, καθώς και ένα έγγραφο το οποίο θα αναφέρει ότι πάσχετε από διαβήτη
• Να καταναλώνετε πολλά υγρά τα οποία δεν περιέχουν ζάχαρη, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση

Αν αλλάξετε την ένταση ή τη διάρκεια της σωματικής σας δραστηριότητας ενδέχεται να χρειάζεται να προσαρμόσετε τη διατροφή ή τη φαρμακευτική αγωγή σας, προκειμένου να αποφύγετε τόσο την υπογλυκαιμία όσο και την υπεργλυκαιμία.

ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΑΚΡΩΝ

Οι ασθενείς με διαβήτη έχουν μεγάλη πιθανότητα να παρουσιάσουν προβλήματα στα πόδια τους, επειδή ο διαβήτης προκαλεί ζημιά στα αιμοφόρα αγγεία και τα νεύρα και αποδυναμώνει την ικανότητα του οργανισμού να καταπολεμά τις μολύνσεις. Μπορεί να παρατηρήσετε μια πληγή σε κάποιο σημείο του ποδιού η οποία αναπτύσσει μόλυνση, ενώ επίσης ενδέχεται να εμφανιστεί νέκρωση του δέρματος και άλλων ιστών.

Αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά η μόλυνση μπορεί να επιδεινωθεί τόσο πολύ ώστε να χρειαστεί να ακρωτηριαστεί το πόδι. Ο διαβήτης είναι η βασική αιτία ακρωτηριασμών του ποδιού.

Να ελέγχετε την κατάσταση των κάτω άκρων σας καθημερινά και να μην αμελείτε τη φροντίδα τους.

Πρόγνωση

Με τον έλεγχο του σακχάρου και της αρτηριακής πίεσης μπορούν να αποφευχθούν πολλές από τις επιπλοκές του διαβήτη.

Διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι αν οι ασθενείς με διαβήτη καταφέρουν να κρατούν υπό έλεγχο τα επίπεδα σακχάρου, χοληστερόλης και αρτηριακής πίεσης μειώνεται ο κίνδυνος νεφρικών, οφθαλμικών και νευρολογικών παθήσεων, καθώς και η πιθανότητα εμφράγματος και εγκεφαλικού.

Πιθανές επιπλοκές

Οι άμεσες και επικίνδυνες επιπλοκές είναι:

• Διαβητικό υπογλυκαιμικό ή διαβητικό υπερωσμωτικό κώμα
• Διαβητική κετοξέωση

Οι μακροχρόνιες επιπλοκές είναι:

• Αρτηριοσκλήρωση
• Στεφανιαία αρτηριακή νόσος
• Διαβητική νεφροπάθεια
• Διαβητική νευροπάθεια
• Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια
• Στυτικές δυσλειτουργίες
• Υπερλιπιδαιμία
• Υπέρταση
• Μολύνσεις του δέρματος και λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και στα δύο φύλα
• Περιφερική αποφρακτική αρτηριακή νόσος
• Εγκεφαλικά επεισόδια

Πότε να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας

Μεταβείτε στα επείγοντα ή καλέστε το 166 αν έχετε συμπτώματα κετοξέωσης:

• Έντονους πόνους στην κοιλιακή χώρα
• Βαθιά και γρήγορη αναπνοή
• Αυξημένη αίσθηση δίψας και συχνοουρία
• Απώλεια αισθήσεων
• Ναυτία
• Γλυκιά, φρουτώδη μυρωδιά στην αναπνοή.

Μεταβείτε στα επείγοντα ή καλέστε το 166 αν έχετε συμπτώματα υπογλυκαιμίας (υπογλυκαιμικό κώμα ή αντίδραση στην ινσουλίνη):΅

• Σύγχυση
• Σπασμούς ή απώλεια αισθήσεων
• Ζαλάδα
• Διπλωπία
• Υπνηλία
• Πονοκεφάλους
• Έλλειψη συγχρονισμού των κινήσεων
• Αδυναμία

Πρόληψη

Η διατήρηση του ιδανικού σωματικού βάρους και ένας τρόπος ζωής με πολλές σωματικές δραστηριότητες μπορούν να αποτρέψουν την εμφάνιση διαβήτη Τύπου 2. Για τον διαβήτη Τύπου 1 δεν υπάρχει δυστυχώς κάποιος τρόπος πρόληψης, ούτε κάποια εξέταση διάγνωσής του σε ασθενείς που δεν έχουν συμπτώματα.

Η εξέταση για διαβήτη Τύπου 2 συνίσταται:

• Σε υπέρβαρα παιδιά, τα οποία έχουν και έχουν και άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες για εμφάνιση διαβήτη, από την ηλικία των 10 ετών και μετά ξανά κάθε 2 χρόνια
• Σε υπέρβαρους ενήλικες (με ΔΜΣ πάνω από 25) οι οποίοι έχουν και άλλους επιβαρυντικούς παράγοντες για εμφάνιση διαβήτη
• Σε ενήλικες άνω των 45, οι οποίοι πρέπει να εξετάζονται κάθε 3 χρόνια

Για να αποφύγετε τις επιπλοκές της νόσου καλό θα είναι να επισκέπτεστε τον γιατρό σας τουλάχιστον 4 φορές τον χρόνο. Επίσης, μην ξεχνάτε να αναφέρετε τυχόν προβλήματα τα οποία έχουν εμφανιστεί.

Να πραγματοποιείτε τακτικά τις παραπάνω εξετάσεις:

• Να ελέγχετε την πίεση του αίματός σας κάθε χρόνο (καλό θα είναι η τιμή της να είναι 130/80 mm/Hg η χαμηλότερη).
• Να πραγματοποιείτε εξέταση για την τιμή της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης κάθε 6 μήνες αν έχετε σταθεροποιήσει την κατάσταση της πάθησης, αλλιώς κάθε 3 μήνες.
• Να ελέγχετε σε ετήσια βάση τη χοληστερόλη και τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων (καλό θα είναι η χοληστερόλη σας να είναι κάτω από 100 mg/dl, και μικρότερη από 70 mg/dl για τους ασθενείς αυξημένου κινδύνου).
• Να πραγματοποιείτε εξέταση για τη λειτουργία των νεφρών σας μία φορά τον χρόνο (μικρολευκωματινουρία και κρεατινίνη ορού)
• Να επισκέπτεστε κάποιον οφθαλμίατρο (καλό θα ήταν να εξειδικεύεται στη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια) μια φορά τον χρόνο τουλάχιστον, ειδικά αν έχετε συμπτώματα διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας
• Να επισκέπτεστε τον οδοντίατρό σας κάθε 6 μήνες για καθαρισμό και εξέταση. Επίσης, σημαντικό είναι να έχετε ενημερώσει τον οδοντίατρό σας ότι πάσχετε από διαβήτη.
• Κατά τη διάρκεια κάθε επίσκεψής σας στον γιατρό ζητήστε του να εξετάζει και τα πόδια σας.

Φροντίστε να κάνετε τα απαραίτητα εμβόλια και το εμβόλιο κατά της γρίπης κάθε φθινόπωρο.