Όταν γίνεται διάγνωση χρόνιας ασθένειας

Είθισται να πανικοβαλόμαστε όταν μας πληροφορούν πως πάσχουμε από χρόνια ασθένεια και πως θα απαιτηθεί καιρός για να την ξεπεράσουμε. Θεωρώντας εκ των προτέρων ότι εμείς θα είμαστε αλώβητοι, πορευόμαστε στην ζωή χωρίς να υπολογίζουμε πως κάτι μπορεί να μας συμβεί.

Έτσι, την ώρα της ανακοίνωσης αιφνιδιαζόμαστε και μας καταλαμβάνει πανικός. Τίποτε απ΄όλα αυτά όμως δεν θα πρέπει να συμβεί. Πρώτα απ΄όλα διότι δεν είμαστε μοναδικοί στον κόσμο. Δεύτερον διότι ακόμη δεν γνωρίζουμε την ένταση της ασθένειας. Και τρίτον, διότι ακόμη δεν έχουμε δοκιμάσει καμία θεραπεία για να μπορούμε να πούμε με ασφάλεια πως η ασθένεια μας είναι ιάσιμη ή όχι.

Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω, χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Σίγουρα δεν είναι ότι καλύτερο να αισθανόμαστε πως εφεξής θα ζούμε με πρόβλημα υγείας, όμως δεν έχουμε ακόμη εξαντλήσει τα περιθώρεια. Η ανθρώπινη δύναμη είναι πολύ μεγάλη και ανεξάντλητη, μην το ξεχνάμε. Αυτήν ακριβώς τη δύναμη θα πρέπει να αναζητήσουμε από τα ψυχικά μας αποθέματα, που εξίσου είναι τεράστια. Από αυτό το σημείο και μετά θα στοχεύσουμε την ασθένεια στον πυρήνα της. Τίποτε δεν είναι αδύνατο.