Αυτό που έχω διαπιστώσει τελευταία στους συλλόγους ασθενών είναι ότι δεν ξεφεύγουν από τα στενά πλαίσια της τυπικής λειτουργίας ενός συλλόγου...
Αυτό που έχω διαπιστώσει τελευταία στους συλλόγους ασθενών είναι ότι δεν ξεφεύγουν από τα στενά πλαίσια της τυπικής λειτουργίας ενός συλλόγου, επιδιδόμενοι σε εσωτερικές ή μεταξύ τους διενέξεις. Λείπει επίσης από πολλούς η στοιχειώδης οργάνωση. Αυτό δίνει το δικαίωμα στο υπουργείο Υγείας να ισχυρίζεται ότι όταν τους καλεί σε συζήτηση, αυτοί να μην προσέρχονται. Από την άλλη πλευρά, οι σύλλογοι διαμαρτύρονται για ελλιπή συμπαράσταση από την μεριά του Υπουργείου. Η αλήθεια είναι κάπου στην μέση: Ούτε οι σύλλογοι είναι καλά οργανωμένοι, ούτε το Υπουργείο αναλαμβάνει επαρκείς πρωτοβουλίες. Οι σύλλογοι βέβαια έχουν πρόβλημα με την λειτουργία τους. Ακόμη καλά - καλά πολλοί από αυτούς δεν επικοινωνούν στοιχειωδώς με τα μέλη τους. Οι σύλλογοι ασθενών θα πρέπει να κινητοποιηθούν περαιτέρω για να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους. Αλλά πάνω απ΄όλα για να βοηθήσουν τα μέλη τους. Και αυτό μπορεί να γίνει με σεμινάρια, συνεδρίες και πολλές άλλες δράσεις. Με λίγα λόγια, η εξωστρέφεια είναι το παν σε αυτές τις περιπτώσεις. Ας το δοκιμάσουν.