Το πρόβλημα με τις ράμπες για τα ΑΜΕΑ στις ελληνικές ακτές

Για ένα ακόμη καλοκαίρι επισκεφθήκαμε λόγω θερινών διακοπών πόλεις της Περιφέρειας και προς μεγάλη μας λύπη (τουλάχιστον στις πόλεις που επισκεφθήκαμε) διαπιστώσαμε πως η πρόσβαση των ατόμων με αναπηρίες παραμένει δύσκολη. Η εικόνα βέβαια ήταν σχετικά καλύτερη από την Αθήνα μιας και ο σεβασμός προς τα άτομα αυτά λόγω και της πιο αγνής νοοτροπίας ήταν παρών, όμως αυτό δεν φτάνει για να βοηθούνται αποτελεσματικά τα άτομα αυτά.

Στα παράλια της Λάρισας, για παράδειγμα, στον Αγιόκαμπο, σε μια παραλία έκτασης 17 περίπου χιλιομέτρων δεν διαπιστώσαμε (όσο μπορέσαμε να δούμε) την ύπαρξη ραμπών για ΑΜΕΑ. Μόνο ένα πλωτό αναπηρικό αμφίβιο αμαξίδιο, ήταν εγκατεστημένο στην περιοχή Σκιαθάς, από την Δημοτική Αρχή Αγιάς, δίνοντας τη δυνατότητα σε ανθρώπους με κινητικά προβλήματα να μπορούν να χαίρονται κι αυτοί το μπάνιο τους στη θάλασσα.

Πρόκειται όμως για μια περιοχή με πολλές οργανωμένες πλαζ που δεν διέθεταν ράμπες για τα ΑΜΕΑ. Θα μου πείτε, μπορεί ο κάθε ιδιώτης επιχειρηματίας να ασχοληθεί και να ξοδέψει για την αγορά μιας τέτοιας ράμπας? Είναι δύσκολο. Από την άλλη μεριά ο κάθε Δήμος δεν έχει την ευθύνη για αυτό? Σε μια τέτοιας έκτασης περιοχή δεν θα έπρεπε να υπήρχε μόνο μία αλλά πολλές ράμπες, με δεδομένο ότι τα παράλια αυτά αποτελούν αγαπημένο προορισμό κατοίκων της Λάρισας, της Καρδίτσας αλλά και των Τρικάλων.

Ανάμεσα στους χιλιάδες λουόμενους συμπεριλαμβάνονται και πολλά άτομα με αναπηρίες. Συμπέρασμα: Αν τώρα δεν επιλυθεί το πρόβλημα αυτό, αν με άμεσα μέτρα δεν τοποθετηθούν ράμπες για όλους αυτούς που αντιμετωπίζουν προβλήματα κινητικότητας, θα μιλάμε απλά για έναν παρατεταμένο Μεσαίωνα. Στις ακτές της Αττικής, κάτι αρχίζει να κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Καιρός είναι να γίνουν δραστικές ενέργειες και στην Περιφέρεια.