Ασθένεια και κοινωνικό στίγμα

Είναι σύνηθες φαινόμενο στην ελληνική κοινωνία να στιγματίζονται τα άτομα με βαριές ασθένειες, να αντιμετωπίζονται περίπου ως μελλοθάνατοι και να εκτοπίζονται από τον κοινωνικό ιστό με συνοπτικές διαδικασίες. Ακόμη μεγαλύτερο είναι το στίγμα στα άτομα με μεταδοτικές ασθένειες, όπου εκεί τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Εν έτει 2014, και παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται από τους συλλόγους ασθενών αλλά και τους ευαισθητοποιημένους πολίτες, το κοινωνικό στίγμα παραμένει. Είναι όμως όλα υπόθεση του υπουργείου και των συλλόγων? Πόσο μεγάλη ευθύνη φέρουν οι εκπαιδευτικοί, που συνήθως αποσιωπούν το πρόβλημα? Τι μερίδιο ευθύνης έχει η οικογένεια?