”Και αν...” Η πρώτη εκδήλωση άγχους και ανασφάλειας

Θα σας συμβαίνει συχνά να αναρωτιέστε τι θα γίνει αν το σώμα μας δεν ανταποκριθεί στην θεραπέια σε περίπτωση ασθένειας, τι θα κάνουμε αν υποτροπιάσουμε. Όλα βέβαια παίρνουν μια δυσάρεστη τροπή, όλα σκοτεινιάζουν. Και όμως: η σκέψη είναι αυτή που ρίχνει την ψυχολογία όχι η ίδια η ασθένεια. Δεν σταχυολογούμε τα πράγματα, δεν περιμένουμε με υπομονή το επόμενο στάδιο, την εξέλιξη της ασθένειάς μας. Προτρέχουμε κια βάζουμε τον εαυτό μας σε μια επίπονη διαδικασία.

Το καλύτερο είναι να βαδίζουμε αν όχι υπολογιστικά, τουλάχιστον με φειδωλές σκέψεις αναφορικά με την τυχόν επιδείνωση της ασθένειάς μας. Για δε τις απορίες του τύπου ”και αν...” ή ”μήπως...” θα πρέπει να τις εγκλωβίσουμε προσωρινά και να μην τις αφήσουμε να εξελιχθούν.

Τι λέτε?