Σοφιστείες την στιγμή που το σώμα ασθενεί

Μέχρι να ανακαλύψει κανείς το πρόβλημα, υπήρχε πρόβλημα μόνο με τον χρόνο, κυλούσε γρήγορα και ασταμάτητα. Μετά, άλλαξε ο κόσμος, μίκρυνε έγινε πιο μεγάλος και ουσιαστικός, πιο συμπαγής και προσιτός. Η μεγαλειώδης στιγμή όπου η ασθένεια του σώματος γνωστοποιεί την αξία της ζωής, μπορεί να συγκριθεί με τις μεγάλες χαρές που παίρνουμε όταν νικάμε σε κάποιον τυχαίο διαγωνισμό. Στην περίπτωση της συνειδητοποίησης της φθοράς, ο κόσμος γαληνεύει και οι εχθροί της ασφάλτου γίνονται αγνοί συνοδοιπόροι. Όπως όταν γνωρίζεσαι με αγνώστους στα νοσοκομεία γιατί σε φέρνει κοντά το πρόβλημα. Εκεί συνειδητοποιείς πόσο αστείες είναι οι καθημερινές συρράξεις παντός είδους και αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως ενστερνίζεσαι ρητά του τύπου ”όλοι κάποια μέρα θα πεθάνουμε”. Απλά μαθαίνεις να ζεις την στιγμή με πάθος, αυτό που ξεχνάς της στιγμές της καθημερινής οχλαβοής.