Υπομονή: το μοναδικό όπλο!

Κατά την διάρκεια της νοσηλείας, τα νεύρα μας είναι τεντωμένα, το ίδιο όπως και η αντοχή μας. Οι φόβοι εις το πολλαπλάσιο και η καχυποψία στο έπακρο. Τι μας σώζει στην περίπτωση αυτή? Μα η υπομονή, η καρτερία και η σταθερή πεποίθηση ότι όλα θα πάνε καλά. Δεν γίνεται τίποτε με το να τα βάζουμε με την τύχη μας, δεν αποβαίνει ποτέ υπέρ μας η όποια αμφισβήτηση των θεραπόντων ιατρών. Η νοσηλεία απαιτεί μεγάλα αποθέματα δύναμης αλλά πάνω απ΄όλα εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τους άλλους. Κάποτε η ασθένεια θα περάσει. Και αν όχι θα μας δοθεί η δυνατότητα να βρούμε τις δυνάμεις αυτές που θα μας αναπτερώσουν το ηθικό. Τίποτε δεν μένει ίδιο όπως είναι. Και η ασθένειά μας περνά διακυμάνσεις. Ας αφήσουμε λοιπόν τον χρόνο να κάνει την δουλειά του. Πάνω απ΄όλα όμως να μην τα βάζουμε με καταστάσεις που απαιτούν λεπτούς χειρισμούς.Μέσα μας βρίσκεται η λύση.