Ερευνητές ανακάλυψαν δεύτερο μόριο, εκτός από την ινσουλίνη, που παράγεται στο λιπώδη ιστό, που όπως η ινσουλίνη ρυθμίζει γρήγορα τη γλυκόζη στο αίμα. Το εύρημα θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων θεραπειών για την αντιμετώπιση του διαβήτη και αποτελεί τη βάση για υποσχόμενες νέες οδούς στην έρευνα του μεταβολισμού.
Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Cell Metabolism, δείχνει ότι η ορμόνη FGF1 ρυθμίζει τη γλυκόζη καταστέλλοντας τη διάσπαση του λίπους (λιπόλυση).
Όπως η ινσουλίνη, η FGF1 ελέγχει τη γλυκόζη κασταστέλλοντας τη λιπόλυση αλλά με διαφορετικό τρόπο. Η διαφορά θα μπορούσε να οδηγήσει στη χρήση της FGF1 ώστε να μειώνει τη γλυκόζη με ασφάλεια και επιτυχία σε ανθρώπους που έχουν αντίσταση στην ινσουλίνη.
Πρόκειται για επιστημονικό επίτευγμα, δήλωσε ο Καθηγητής Ronald Evans, σημειώνοντας οτι η ερευνητική ομάδα εντόπισε νέο παίκτη στη ρύθμιση της λιπόλυσης που θα μπορούσε να συμβάλλει στην κατανόηση του πώς ελέγχονται στον οργανισμό αποθήκες ενέργειας.
Η έρευνα έδειξε ότι η FGF1 καταστέλλει τη λιπόλυση όπως η ινσουλίνη. Στη συνέχεια, ότι η FGF1 ρυθμίζει την παραγωγή της γλυκόζης στο ήπαρ όπως η ινσουλίνη.
Αυτές οι ομοιότητες οδήγησαν την ομάδα να αναρωτηθεί αν η FGF1 και η ινσουλίνη χρησιμοποιούν τις ίδιες οδούς σηματοδότησης για τη ρύθμιση της γλυκόζης.
Ηδη ήταν γνωστό ότι η ινσουλίνη ξεπερνά τη λιπόλυση μέσω του ενζύμου PDE3B, που ξεκινά οδό σηματοδότησης- επομένως οι ερευνητές δοκίμασαμ πλήρη ομάδα παρόμοιων ενζύμων, με πρώτο το PDE3B.
Στη συνέχεια, εξεπλάγησαν που ανακάλυψαν ότι η FGF1 χρησιμοποιεί διαφορετική οδό—PDE4.
Αυτός ο μηχανισμός έχει όλα τα πλεονεκτήματα παράλληλης οδού. Στην αντίσταση στην ινσουλίνη, η σηματοδότηση ινσουλίνης έχει βλάβη. Όμως, με διαφορετικό καταρράκτη σηματοδότησης, αν η μια δεν δουλεύει η άλλη μπορεί. Με αυτό τον τρόπο, κάποιος έχει τον έλεγχο της λιπόλυσης και τη ρύθμιση της γλυκόζης στο αίμα.
Πηγές:
Cell Metabolism
{{dname}} - {{date}}
{{body}}
Απάντηση Spam
{{#subcomments}} {{/subcomments}}