Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, οι πιλότοι με ινσουλινοθεραπευόμενο διαβήτη δεν λαμβάνουν επαγγελματική άδεια.

Αυτό οφείλεται στον κίνδυνο υπογλυκαιμίας ή αυξημένων επιπέδων σακχάρου στο αίμα, που μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση ή ακόμη και σε λιποθυμία.

Ωστόσο, τα συστήματα για τη συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης έχουν σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Ένα ερευνητικό πρόγραμμα στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Γκρατς διερευνά κατά πόσον αυτό μπορεί να ωφελήσει τους πιλότους.

Στην Ευρώπη, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Ασφάλειας της Αεροπορίας (EASA) δεν επιτρέπει σε πιλότους που εξαρτώνται συνεχώς από την ινσουλίνη για τη ρύθμιση του σακχάρου τους να πιλοτάρουν αεροσκάφος.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ιατρικού Πανεπιστημίου του Γκρατς, υπάρχουν εξαιρέσεις σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες - την Αυστρία, τη Μεγάλη Βρετανία και την Ιρλανδία.

Ωστόσο, σύμφωνα με την Julia Mader, ειδική στη διαβητολογία και την ενδοκρινολογία στ ιατρικό Πανεπιστήμιο του Graz, η φροντίδα για τους διαβητικούς έχει βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία 20 χρόνια.

Διερευνήθηκε η επίδραση της αλλαγής της πίεσης του περιβάλλοντος.

Μαζί με την ομάδα της, η Mader ερευνά νέες τεχνολογίες για τη βελτίωση της θεραπείας του διαβήτη και της παχυσαρκίας. Σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα, διερευνά πώς η ατμοσφαιρική πίεση κατά τη διάρκεια της πτήσης επηρεάζει την παροχή ινσουλίνης από αντλίες - προσομοιωμένες σε θάλαμο αρνητικής πίεσης.

"Σε αυτό το έργο, διερευνούμε αν οι τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται, όπως οι αισθητήρες γλυκόζης, οι αντλίες ινσουλίνης και τα αυτοματοποιημένα συστήματα χορήγησης ινσουλίνης, λειτουργούν με ασφάλεια σε υψόμετρο και με διακυμάνσεις της πίεσης και αν υπάρχουν επιπτώσεις στον έλεγχο του διαβήτη", λέει η Mader.

Στην τελευταία μελέτη, οι πιλότοι που υποβλήθηκαν στο τεστ εκτέθηκαν σε διαφορετικές πιέσεις περιβάλλοντος σε έναν υποβαρικό θάλαμο (θάλαμος αρνητικής πίεσης), όπως αυτές που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια μιας πτήσης. Για το σκοπό αυτό, προσομοιώθηκαν μια 20λεπτη άνοδος στα 2.500 μέτρα, μια πτήση 190 λεπτών και μια 20λεπτη κάθοδος ακολουθούμενη από προσγείωση.

Η μελέτη περιελάμβανε επίσης μελέτες παρατήρησης πραγματικής ζωής, στις οποίες παρακολουθήθηκαν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα με αυτοέλεγχο πριν και κατά τη διάρκεια της πτήσης σε πιλότους από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία και την Αυστρία με διαβήτη υπό ινσουλινοθεραπεία.

Δεν εντοπίστηκαν ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια

Το αποτέλεσμα: "Παρόλο που οι όγκοι - συμπεριλαμβανομένων και εκείνων των δοχείων ινσουλίνης - αυξάνονται με τη μείωση της πίεσης και επομένως αντλείται στον οργανισμό ελαφρώς περισσότερη ινσουλίνη από την προβλεπόμενη κατά τη διάρκεια της ανόδου, η πρόσθετη ποσότητα δεν είναι σημαντική, οπότε δεν προέκυψαν ανησυχίες σχετικές με την ασφάλεια", όπως συνοψίζει το Ιατρικό Πανεπιστήμιο. Οι παρούσες προσομοιώσεις πτήσης έδειξαν ότι οι αλλαγές στην πίεση του περιβάλλοντος που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια μιας κανονικής εμπορικής πτήσης προκαλούν ακούσιες αλλά προβλέψιμες αλλαγές στην παροχή ινσουλίνης", όπως συνόψισαν τα αποτελέσματα οι συγγραφείς της τελευταίας δημοσίευσης.

Ωστόσο, η αυτοματοποιημένη χορήγηση ινσουλίνης των υβριδικών συστημάτων κλειστού βρόχου έχει αξιολογηθεί ελάχιστα στο περιβάλλον της καμπίνας υπό πίεση.

Συνεπώς, απαιτείται περαιτέρω εργασία για την περαιτέρω διερεύνηση του θέματος.

Ωστόσο, εάν τα αποτελέσματα περαιτέρω μελετών επιβεβαιώσουν τα μέχρι σήμερα ευρήματα, αυτό θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για την είσοδο πιλότων και ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας με διαβήτη που αντιμετωπίζεται με ινσουλίνη στην εμπορική αεροπορία σε όλη την Ευρώπη.

Ειδήσεις υγείας σήμερα
Αύξηση έως 178% στα κρούσματα σύφιλης και γονόρροιας την τριετία - Τα στοιχεία του 2023 [πίνακες]
Το ΕΔΙΜΟ, με τη στήριξη του ΙΤΕ, ενισχύει την έρευνα και τις καινοτόμες θεραπείες για τον καρκίνο
Διάλογος Γεωργιάδη - ασθενούς μέσω "Χ" για εξεύρεση διαθέσιμου χειρουργείου