Εντοπίστηκε μη φυσιολογική σύνδεση καρδιάς-εγκεφάλου σε γυναίκες με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή

Ερευνητές του Laureate Institute for Brain Research (LIBR) στην Tulsa, εντόπισαν μη φυσιολογική σχέση μεταξύ αυτόνομου νευρικού συστήματος και ΚΝΣ, συγκεκριμένα μέσω επικοινωνίας μεταξύ της καρδιάς και μέρους του μετωπιαίου φλοιού του εγκεφάλου, σε γυναίκες με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή.

Οι ερευνητές ολοκλήρωσαν τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή με 58 γυναίκες-29 με τη διαταραχή και 29 χωρίς.

Προχώρησαν σε διέγερση του καρδιαγγειακού συστήματος χρησιμοποιώντας το φάρμακο isoproterenol.

Χορηγήθηκε ενδοφλεβίως isoproterenol ή αλατούχο διάλυμα  όταν οι γυναίκες υποβλήθηκαν σε λειτουργική μαγνητική τομογραφία. Αυτό  επέτρεψε να αξιολογήσουν οι ερευνητές αν ο εγκέφαλος των γυναικών με αγχώδη διαταραχή διαφέρει στην επεξεργασία των πληροφοριών που λαμβάνει από το σώμα.

Tα κύρια ευρήματα ήταν ότι γυναίκες με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή διέφεραν σημαντικά από τις υγιείς σε αρκετές μετρήσεις, αλλά μόνο στη χαμηλότερη από τις δυο δόσεις isoproterenol.

Συγκεκριμένα, αντιλαμβάνονταν τους καρδιακούς παλμούς τους πιο έντονα και είχαν σχετικά ψηλότερο παλμό και χαμηλότερη νευρική δραστηριότητα στον κοιλιακό προμετωπιαίο φλοιό, περιοχή του εγκεφάλου που ρυθμίζει το αυτόνομο νευρικό σύστημα και διευκολύνει αισθήματα φόβου ή ασφάλειας.

Το άγχος όπως το περιέγραψαν οι γυναίκες, ήταν σημαντικά υψηλότερο σε όσες είχαν τη διαταραχή έναντι των υγιών ως ανταπόκριση στις δόσεις.

Ο  Adam Teed, δήλωσε ότι το γεγονός ότι μη φυσιολογικά αποτελέσματα που παρατηρήθηκαν σε όσες είχαν αγχώδη διαταραχή συνέβησαν σε χαμηλότερες δύσεις, ήταν το κύριο εύρημα.

Η χορήγηση isoproterenol επέτρεψε στους ερευνητές να δώσουν αιτιατή ένδειξη ότι ένα μη φυσιολογικά ευαίσθητο καρδιαγγειακό σύστημα και ένας μη φυσιολογικά όχι ευαίσθητος μετωπιαίος φλοιός σε ασθενείς με αγχώδη διαταραχή, μειώνουν την ικανότητά τους να ρυθμίσουν τη σωματική διέγερση. Αυτό θα μπορούσε να εξηγεί γιατί εμφανίζουν άγχος τόσο συχνά και σε ευρεία ποικιλία καταστάσεων.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο JAMA Psychiatry.

Πηγές:
JAMA Psychiatry.