Πολύ στρεσογόνα γεγονότα επιδεινώνουν τα συμπτώματα της long COVID

Ο θάνατος ενός αγαπημένου, οικονομική ή διατροφική ανασφάλεια ή νέα αναπηρία ήταν ορισμένοι από τους πιο ισχυρούς προγνωστικούς παράγοντες για το αν ένας ασθενής που νοσηλεύτηκε για COVID-19 θα είχε συμπτώματα ένα χρόνο αργότερα, έδειξε νέα έρευνα.

Η μελέτη του NYU Grossman School of Medicine, ανακάλυψε ότι ενήλικες ασθενείς με τόσο μεγάλους στρεσογόνους παράγοντες ήταν 2 φορές πιο πιθανό να παλεύουν με κατάθλιψη, ''ομίχλη εγκεφάλου'', προβλήματα ύπνου και άλλα συμβάντα μακράς covid.

Η ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο Journal of the Neurological Sciences (JNS), επιβεβαίωσε τη συμβολή παραδοσιακών παραγόντων για μεγαλύτερο κίνδυνο long COVID, όπως έδειξαν άλλες έρευνες,-μεγαλύτερη ηλικία, επίπεδο αναπηρίας και πιο σοβαρή αρχική περίπτωση COVID-19.
Η Jennifer A. Frontera, δήλωσε ότι θεραπείες που μειώνουν το τραύμα και το στρες από γεγονότα της ζωής πρέπει να έχουν κεντρική θέση στην αγωγή της long COVID.

Οι ερευνητές μέτρησαν επίπεδα λειτουργικότητας, αντίληψης, άγχους, κατάθλιψης, κόπωσης και ποιότητας ύπνου.

Παρακολούθησαν 790 ασθενείς 6 μήνες και 1 χρόνο μετά τη νοσηλεία τους για COVID-19, μεταξύ 10ης Μαρτίου 2020 και 20ης Μαϊου, 2020.
Από αυτούς τους ασθενείς που επέζησαν, 451 (57%) ολοκλήρωσαν την παρακολούθηση και από αυτούς, το 17% πέθανε μεταξύ εξιτηρίου και 12μηνης παρακολούθησης, ενώ το 51% ανέφερε σημαντικούς στρεσογόνους παράγοντες ζωής στους 12 μήνες.

Σε αναλύσεις που συνέκριναν παράγοντες μεταξύ τους για τη συμβολή τους σε χειρότερη εξέλιξη, στρεσογόνοι παράγοντες όπως οικονομική αβεβαιότητα, διατροφική αβεβαιότητα, θάνατος κοντινού ανθρώπου και νέα αναπηρία ήταν οι πιο ισχυροί ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες παρατεταμένης COVID-19.

Οι ίδιοι αυτοί παράγοντες πίεσης προέβλεπαν καλύτερα, χειρότερη κατάσταση λειτουργικότητας, κατάθλιψη, κόπωση, επιδόσεις στον ύπνο και μειωμένη ικανότητα συμμετοχής σε καθημερινές δραστηριότητες όπως σίτιση, ντύσιμο και μπάνιο.

Το φύλο ήταν επίσης παράγοντας, καθώς περασμένες έρευνες ανακάλυψαν ότι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες σε- για παράδειγμα- αυτοάνοσες νόσους που θα μπορούσαν να έχουν επίδραση στο αποτέλεσμα. Επιπλέον, μη διαγνωσμένες διαταραχές διάθεσης μπορεί ενδεχομένως να ήρθαν στην επιφάνεια από σχετικούς με την πανδημία στρεσογόνους παράγοντες.

Πηγές:
Journal of the Neurological Sciences