Τα παιδιά και οι έφηβοι μπορούν να αναπτύξουν Long CoViD [Μελέτη]

Όχι μόνο πολλοί ενήλικες αναρρώνουν αργά από μια λοίμωξη με SARS-CoV-2, αλλά τα παιδιά και οι έφηβοι μπορούν επίσης να αναπτύξουν Long CoViD.

Αυτό προκύπτει από μια ανάλυση των δεδομένων τιμολόγησης της ασφάλισης υγείας η οποία δημοσιεύθηκε στο PLoS Med. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα συμπτώματα είναι διαφορετικά από εκείνα των ενηλίκων.

Στα παιδιά και τους εφήβους, η λοίμωξη με SARS-CoV-2 είναι συνήθως ηπιότερη από ό,τι στους ενήλικες.

Από τα 11.950 μολυσμένα άτομα ηλικίας κάτω των 18 ετών από το πρώτο εξάμηνο του 2020, τα στοιχεία των οποίων ανέλυσαν ο Martin Roeßler και οι συνεργάτες του από το Κέντρο Ιατρικής Φροντίδας βασισμένης σε στοιχεία του τεχνικού πανεπιστημίου της Δρέσδης, μόνο 117 (1,0 % στο νοσοκομείο και 51 (0,4 %)) χρειάστηκε να νοσηλευτούν στην εντατική.

Αντίθετα, μεταξύ των 145.184 ενηλίκων που είχαν προσβληθεί από τη νόσο την ίδια περίοδο, υπήρξαν 8.407 νοσηλείες (5,8%) και 3.075 περιπτώσεις εντατικής θεραπείας (2,1%). Η ανάλυση περιλαμβάνει στοιχεία από 6 ταμεία ασφάλισης υγείας (AOK Bayern, AOK Plus, Barmer, BKKen, DAK και Techniker), στα οποία είναι ασφαλισμένο το 42 % του γερμανικού πληθυσμού .

Γενικά θεωρείται ότι τα παιδιά και οι έφηβοι αναρρώνουν ταχύτερα και επομένως αρρωσταίνουν λιγότερο συχνά με Long CοViD. Αυτό είναι μάλλον αλήθεια σε γενικές γραμμές. Ωστόσο, πολλοί νοσούντες των οποίων η ασθένεια είχε καταγραφεί στα ασφαλιστικά ταμεία δεν είχαν αναρρώσει πλήρως ούτε μετά από 3 μήνες - ανεξάρτητα από το αν ήταν παιδιά, έφηβοι ή ενήλικες.

Τα συμπτώματα που δεν έχουν υποχωρήσει ή έχουν επανεμφανιστεί 3 μήνες μετά την ασθένεια θεωρούνται πιθανή ένδειξη Long CoViD και υπάρχουν πλέον κατάλογοι συμπτωμάτων.

Σε μια μελέτη αντιστοίχισης - έλεγχου, οι ερευνητές συνέκριναν κάθε μολυσμένο άτομο με 5 άλλους ασφαλισμένους της ίδιας ηλικίας και του ίδιου φύλου και με παρόμοιες προηγούμενες ασθένειες.

Η μελέτη διερεύνησε αν οι ασθενείς εξακολουθούσαν να επισκέπτονται το γιατρό συχνότερα για ορισμένα συμπτώματα μετά από 3 μήνες σε σχέση με τους ελέγχους. Αυτό ίσχυε τόσο για τους ενήλικες όσο και για τα παιδιά και τους εφήβους.

Ο Roeßler προσδιόρισε μια αναλογία συχνότητας εμφάνισης (IRR) 1,33 για τους ενήλικες, η οποία ήταν σημαντική με διάστημα εμπιστοσύνης 95% από 1,31 έως 1,34. Έτσι, είχαν 33% περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από επίμονα (ή νεοεμφανιζόμενα) συμπτώματα. Μεταξύ των παιδιών και των εφήβων, η IRR ήταν 1,30 (1,25-1,35), δηλαδή αύξηση 30%.

Είναι ενδιαφέρον ότι τα παιδιά και οι έφηβοι υπέφεραν από διαφορετικές συνέπειες της νόσου σε σχέση με τους ενήλικες. Ο Roeßler διαπίστωσε IRR 2,28 για το σύμπλεγμα συμπτωμάτων κακουχία/κόπωση/εξάντληση, ακολουθούμενο από βήχα (IRR 1,74), πονόλαιμο/πόνο στο στήθος (IRR 1,72), διαταραχές προσαρμογής (IRR 1,71), διαταραχές σωματοποίησης (IRR 1,62) και πονοκεφάλους (IRR 1,58). Όλες οι συσχετίσεις ήταν στατιστικά σημαντικές.

Παρεμπιπτόντως, ο πονοκέφαλος ήταν το συχνότερο σύμπτωμα Long CoViD στα παιδιά, Ωστόσο, καθώς ο πονοκέφαλος είναι πολύ συχνός στα παιδιά ακόμη και χωρίς προηγούμενη λοίμωξη (IR 23,24), η IRR ήταν χαμηλότερη από ό,τι για την κακουχία/κόπωση/εξάντληση (IR 12,58), η οποία είναι κατά τα άλλα ασυνήθιστη στα παιδιά και τους εφήβους (IR 5,51).

Στους ενήλικες, οι διαταραχές της οσμής και της γεύσης που ήταν ήδη γνωστές από προηγούμενες μελέτες ήταν σε πρώτο πλάνο.

Με IRR 6,69, εμφανίστηκαν σχεδόν επτά φορές συχνότερα από ό,τι στην ομάδα ελέγχου. Ακολουθούσαν ο πυρετός (IRR 3,33), η δύσπνοια (IRR 2,88) και ο βήχας (IRR 2,80), πριν από την αναπνευστική ανεπάρκεια (IRR 2,47), τον πονόλαιμο/τον πόνο στο στήθος (IRR 2,20), την τριχόπτωση (IRR 2,02) και την κακουχία/κόπωση/εξάντληση (IR 1,97).