Μπορεί ένα αντιισταμινικό να αποκαταστήσει μυελίνη στην πολλαπλή σκλήρυνση;

Ερευνητές ανακάλυψαν ότι ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση που αντιμετωπίστηκαν με το αντιισταμινικό clemastine είχαν μέτρια αύξηση στο νερό μυελίνης- κάτι που δείχνει επιδιόρθωση μυελίνης.

Ερευνητής του Weill Institute for Neurosciences, σημειώνει ότι είναι το πρώτο παράδειγμα επιδιόρθωσης μυελίνης που φαίνεται σε μαγνητική τομογραφία για χρόνια νευρολογική νόσο. Όπως σημειώνει, η νέα έρευνα δίνει την πρώτη άμεση απόδειξη με βάση απεικόνιση της επιδιόρθωσης μυελίνης λόγω  clemastine. Αυτό αποτελεί βήμα για μελλοντική έρευνα σε αναμυελινωτικές θεραπείες.

Ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση που εγγράφηκαν στη δοκιμή  ReBUILD χωρίστηκαν σε 2 ομάδες. Η πρώτη έλαβε clemastine για τους πρώτους 3 μήνες της έρευνας και η δεύτερη clemastine τους μήνες 3-5.

Χρησιμοποιώντας το κλάσμα νερού/μυελίνης ως βιοδείκτη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το νερό μυελίνης αυξανόταν στην πρώτη ομάδα μετά τη λήψη του φαρμάκου και συνέχιζε να αυξάνεται μετά τη διακοπή του.

Στη δεύτερη ομάδα το κλάσμα νερού/μυελίνης έδειξε μειώσεις στο νερό μυελίνης στο πρώτο μέρος της έρευνας, με  placebo, και ανάκαμψη όταν οι συμμετέχοντες έλαβαν clemastine.

Οι ερευνητές εστίασαν στο μεσολάβιο, περιοχή του εγκεφάλου με πολλή μυελίνη.

Ανακάλυψαν ότι συνέβη σημαντική επιδιόρθωση έξω από τις εμφανείς αλλοιώσεις που τυπικά συνδέονται με τη νόσο. Αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη εστίασης στην επιδιόρθιωση μυελίνης πέρα από αυτές τις περιοχές αλλοιώσεων.

To Clemastine λειτουργεί σε αυτό το περιβάλλον διεγείροντας τη διαφοροποίηση των βλαστοκυττάρων που παράγουν μυελίνη. Αυτό τοποθετεί το φάρμακο μια γενιά μπροστά από τα υπάρχοντα φάρμακα για τη νόσο.

Δεν είναι ακόμα ιδανικό και μπορεί να είναι μερικώς αποτελεσματικό στις δόσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Το σκεύασμα φάνηκε πως είναι το όπλο να δείξουν οι ερευνητές ότι είναι πιθανή η αναμυελίνωση.

H έρευνα δημοσιεύτηκε τον Μάιο στο PNAS.

Πηγές:
PNAS.